IBPBI/2/423-1363/11/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartości należności - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartości należności. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też, pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-1363/11/PC, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 10 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W miesiącu marcu 2010 r. Spółka otrzymała postanowienie Sądu Rejonowego o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika.

Wnioskodawca posiadał wierzytelności, które zgłosił do syndyka masy upadłości. W księgach rachunkowych Spółki na te wierzytelności utworzono odpis aktualizacyjny (winno być "aktualizujący") i zaksięgowano w koszty operacyjne, niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 31 stycznia 2012 r. znak IBPBI/2/423-1363/11/PC, ujętej w piśmie z dnia 6 lutego 2012 r., Spółka dodatkowo wskazała, iż należności, na które utworzono odpis aktualizacyjny (winno być "aktualizujący") były uprzednio zaliczone do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (faktury ze sprzedaży usług). Ponadto jak wskazał Wnioskodawca wierzytelności te nie uległy przedawnieniu. Należności te przekazano do syndyka masy upadłości w 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zaksięgowany odpis aktualizacyjny (winno być "aktualizujący") stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy aktualizacyjne (winno być "aktualizujące") określone w ustawie o rachunkowości jeżeli:

Nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną m.in. gdy dłużnik został postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku. Wobec powyższego Spółka miała prawo zaliczyć odpis aktualizacyjny (winno być "aktualizujący") w koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 54, poz. 397 z późn. zm., określanej dalej jako "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Co do zasady, ustawodawca wyłącza zatem odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych.

Wyjątkiem są odpisy, spełniające łącznie następujące warunki:

* są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.),

* zostały dokonane od należności, bądź części należności, uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p.,

* nieściągalność należności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.p.

Artykuł 16 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi z kolei, iż nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

Z kolei z art. 16 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.p. wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w miesiącu marcu 2010 r. Spółka otrzymała postanowienie Sądu Rejonowego o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika. Wnioskodawca posiadał wierzytelności, które zgłosił do syndyka masy upadłości. W księgach rachunkowych Spółki na te wierzytelności utworzono odpis aktualizujący i zaksięgowano w koszty operacyjne, niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż należności, na które utworzono odpis aktualizujący zostały uprzednio zaliczone do przychodów należnych oraz że nie uległy one przedawnieniu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony wyżej opis stanu faktycznego, a także mając na względzie powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółka będzie uprawniona do zaliczenia utworzonego odpisu aktualizującego do kosztów uzyskania przychodów, gdyż zostały spełnione przesłanki przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 26a, w związku z art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.