IBPBI/2/423-1359/14/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2014 r. (wpływ do tut. Biura 14 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 29 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* nieuznania otrzymanych środków za przychody oraz możliwości zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. - jest nieprawidłowe,

* uznania otrzymanych środków za przychody,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. zmodernizowanych środków trwałych - jest prawidłowe,

* momentu powstania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* nieuznania otrzymanych środków za przychody oraz możliwości zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p.,

* uznania otrzymanych środków za przychody,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. zmodernizowanych środków trwałych,

* momentu powstania przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 października 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-997/14/JD, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 29 października 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, gminna jednoosobowa spółka komunalna (dalej: "Spółka"), prowadzi działalność w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę i odprowadzania ścieków. Prowadzi działalność na terenach występowania szkód górniczych co w istotnym zakresie wpływa na jej działalność, a ściślej na wydatki związane z polityką remontową zabezpieczające przed stratami powstającymi na skutek awarii. Wnioskodawca, w decydującym zakresie, kształtuje politykę remontową w oparciu o zdarzenia niezależne od siebie, których przyczyn nie jest w stanie wyeliminować; jedynie w dającym się przewidzieć zakresie minimalizuje ich skutki.

Tym samym podejmuje działania zmierzające do niwelowania negatywnych skutków zdarzeń poprzez częściowe przerzucanie konsekwencji finansowych na zewnętrzne podmioty (zakłady górnicze) odpowiedzialne za ww. zdarzenia (dalej: "kopalnie"). W przeciwnym razie, nie dochodząc wyrównania, Spółka nie mogłaby prowadzić działalności nie przerzucając dotkliwych skutków finansowych na swoich odbiorców - głównie mieszkańców obsługiwanych terenów. W skrajnych sytuacjach nie mogłaby w ogóle podjąć decyzji o modernizacji i remontach odcinków. Wypracowany w praktyce model współfinansowania przez kopalnie remontów i modernizacji polega głównie na prefinansowaniu prac na podstawie ugód (ugody stanowią obowiązkowy etap postępowania odszkodowawczego w prawie geologicznym i górniczym lub zabezpieczają interesy zakładu górniczego w związku z unikaniem roszczeń odszkodowawczych). Partycypacja określana jest na podstawie ekspertyz i szacunków dokonanych przez obie zainteresowane strony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy amortyzacja środka trwałego (głównie składników infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej), którego finansowanie następuje na podstawie przywołanej w opisie stanu faktycznego ugody, stanowi amortyzację podatkową w części w jakiej środek trwały (modernizacja) jest sfinansowany... (stan faktyczny)

Zdaniem Spółki, amortyzacja sfinansowanej (zwróconej) na podstawie przywołanej w opisie zdarzenia przyszłego ugody, nie stanowi amortyzacji podatkowej i nie może pomniejszać podstawy opodatkowania. Finansowanie stanowi zwrot następnie poniesionego wydatku w takim znaczeniu, że zalicza się kwotę wynikającą z ugody na poczet inwestycji. Podkreślić należy, że kwota dofinansowania modernizacji bądź środka trwałego ściśle identyfikuje cel na jaki ma być przeznaczona zgodnie z ekspertyzami i kosztorysami, co dowodzi na powiązanie wydatku i zwrotu. Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie będzie miał zapis wynikający z artykułu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jednocześnie kwota dofinansowania nie może stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Jednostka rozważa również i dopuszcza, prawną możliwość potraktowania amortyzacji środków trwałych finansowanych z obcego źródła jako podatkowej, z jednoczesnym, równoległym rozliczaniem przychodu, w tym przypadku stanowiącego przychód podatkowy w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja, zgodnie z treścią pytania wyznaczającego jej zakres, dotyczy wyłącznie konsekwencji podatkowych związanych z otrzymaniem środków na modernizację użytkowanych przez Spółkę środków trwałych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm. dalej: "u.p.d.o.p."), przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W orzecznictwie i literaturze podkreśla się, że przychodem są przysporzenia, których charakter jest definitywny.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność na terenach występowania szkód górniczych co w istotnym zakresie wpływa na jej działalność, a ściślej na wydatki związane z polityką remontową (zabezpieczające przed stratami powstającymi na skutek awarii). Wnioskodawca podejmuje działania zmierzające do niwelowania negatywnych skutków zdarzeń poprzez częściowe przerzucanie konsekwencji finansowych na zewnętrzne podmioty odpowiedzialne za ww. zdarzenia. Wypracowany w praktyce model współfinansowania przez kopalnie m.in. wydatków dotyczących modernizacji środków trwałych polega głównie na prefinansowaniu prac na podstawie ugód (ugody stanowią obowiązkowy etap postępowania odszkodowawczego w prawie geologicznym i górniczym lub zabezpieczają interesy zakładu górniczego w związku z unikaniem roszczeń odszkodowawczych). Partycypacja określana jest na podstawie ekspertyz i szacunków dokonanych przez obie zainteresowane strony.

Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego do wyżej powołanego art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. należy stwierdzić, że otrzymane przez Spółkę środki, wypłacane jej przez podmioty zewnętrzne (na podstawie zawartych ugód) środki finansowe stanowią przychód w rozumieniu ww. przepisu ich charakter jest bowiem definitywny. Charakteru tych wpływów nie zmienia okoliczność ich celowości, ukierunkowania m.in. na modernizację posiadanych przez Spółkę środków trwałych, które uległy awarii na skutek występowania szkód górniczych. Za datę powstania tego przychodu należy uznać dzień otrzymania środków (art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego wcześniej stanu faktycznego wynika, że Spółka najpierw uzyskuje (na podstawie zawieranych ugód) środki finansowe a dopiero później ponosi wydatki dotyczące modernizacji środków trwałych. W tak przedstawionym stanie faktycznym art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., w ogóle nie znajdzie zastosowania. Przepis ten stanowi bowiem, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...). Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3 - 11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p.).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka modernizuje użytkowane przez siebie środki trwałe, które uległy uszkodzeniu na skutek występowania szkód górniczych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wszelkie koszty, których poniesienie skutkuje ulepszeniem (modernizacją) uszkodzonych w wyniku występowania szkód górniczych środków trwałych, winny zwiększać wartość początkową modernizowanych środków trwałych, a odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych wartości początkowych, dokonywane na podstawie art. 16a-16 m u.p.d.o.p., będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* nieuznania otrzymanych środków za przychody oraz możliwości zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. - jest nieprawidłowe,

* uznania otrzymanych środków za przychody,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. zmodernizowanych środków trwałych - jest prawidłowe,

* momentu powstania przychodu - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie zdarzenia przyszłego wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.