IBPBI/2/423-1353/14/SD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków poniesionych na nabycie artykułów spożywczych i usług gastronomicznych dla uczestników spotkań promocyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 października 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne dla uczestników spotkań promocyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne dla uczestników spotkań promocyjnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, jednym z czołowych producentów farb i lakierów w Polsce. W ramach swojej działalności prowadzi szereg działań reklamowych odnoszących się do oferowanych przez niego produktów. Jednym z takich działań jest organizowanie spotkań promocyjnych produktów znajdujących się w ofercie Spółki. Celem tych spotkań jest doprowadzenie do nawiązania lub rozbudowania kontaktów gospodarczych, wprowadzenie na rynek określonych towarów i usług lub poprawa skuteczności ich sprzedaży, wzrost efektywności pracy oraz działań marketingowych/reklamowych Spółki, dotyczących promocji produktu. Uczestnikami takich spotkań są kontrahenci Spółki, inwestorzy, wykonawcy, podwykonawcy, przedstawiciele handlowi, doradcy techniczni, odbiorcy detaliczni i hurtowi, czy odwiedzający targi.

Na potrzeby organizacji wyżej opisanych spotkań Spółka nabywa usługi gastronomiczne - w celu zapewnienia poczęstunku dla zaproszonych gości (obiad np. w restauracji z karty dań, lunche, napoje bezalkoholowe, ciastka, owoce, kawa, herbata). Zapewniony poczęstunek podczas spotkań promocyjnych nie wykracza poza cel spotkania.

Spotkania promocyjne organizowane przez Spółkę i dotyczące reklamy dystrybuowanych przez nią produktów odbywają się w takich miejscach jak np. wynajęte na ten cel sale (np. w hotelu), a także w restauracjach lub innych placówkach gastronomicznych. Spotkania te odbywają się również w siedzibie Spółki.

Poniesione przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań promocyjnych opisanych we wniosku, dokumentowane są za pomocą faktur VAT i rachunków wystawionych przez dostawców towarów i usług na rzecz Spółki. Wskazany w tych dokumentach rodzaj nabywanych usług/towarów obejmuje: wynajem sali, usługi cateringowe, usługi gastronomiczne, zakup artykułów spożywczych.

Ponadto, Spółka posiada wewnętrzne dokumenty potwierdzające organizację spotkania promocyjnego, zgodnie z wewnętrzną procedurą Spółki, tj.:

* faktury zakupu na których widnieje opis: kto, kiedy i gdzie prowadził szkolenie dla potencjalnych odbiorców, dokładny cel przeprowadzonego szkolenia, spotkania biznesowego z kontrahentem, inwestorem, podwykonawcą, odbiorcą detalicznym,

* podpisane umowy handlowe, ustalone pisemne warunki rzeczowe dostaw i usług, zdjęcie produktu szkoleniowego podczas szkoleń pracowników Działu Aplikacji, protokół ze spotkania, oświadczenie o odbytym spotkaniu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne nabywane przez Spółkę dla zaproszonych osób podczas spotkań promocyjnych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa CIT"), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Wśród kategorii wydatków, które nie mogą stanowić kosztów podatkowych ustawa CIT wymienia w art. 16 ust. 1 pkt 28 koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W ocenie Spółki, wydatki ponoszone przez nią w związku z organizacją spotkań promocyjnych dotyczących sprzedawanych produktów, mimo że dotyczą usług gastronomicznych i zakupu artykułów spożywczych oraz napojów, nie mogą być uznane za mające charakter reprezentacyjny. Koszty organizacji spotkań promocyjnych stanowią bowiem koszty reklamy i stąd powinny stanowić koszt podatkowy Spółki.

W opinii Wnioskodawcy wydatki związane z organizacją spotkań promocyjnych, w tym w części dotyczącej zakupu poczęstunku - jako wydatki związane z prowadzoną reklamą produktów - wypełniają pierwszą z przesłanek przewidzianych w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, tj. istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy dokonanym wydatkiem, a powstaniem/zwiększeniem przychodu lub zabezpieczeniem jego źródła. W odniesieniu do drugiej przesłanki należy rozważyć, czy wydatki związane z organizacją spotkań promocyjnych nie mogą być uznane za jeden z rodzajów wydatków wskazanych w negatywnym katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę specyfikę analizowanych kosztów, zdaniem Wnioskodawcy, wskazać należy, że ograniczenie w tym zakresie wynikać może przede wszystkim z ewentualnego zakwalifikowania określonego wydatku do kosztów reprezentacji.

Ustawa CIT nie zawiera definicji reprezentacji. Przez reprezentację możemy rozumieć okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, jak również plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi (źródło: http://sjp.pwn.pl).

Celem reklamy jest więc nakłonienie potencjalnego klienta do zakupu reklamowanego towaru lub usługi. Może się to odbywać poprzez przedstawienie cech (zalet) towarów, usług, produktów oraz podkreślenie atrakcyjnej ceny. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne np. z 12 marca 2014 r. Znak: IPTPB3/423-501/13-2/IR, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi. Jak wskazano w interpretacji z 27 sierpnia 2009 r. Znak: IPPB5/4240-24/09-2/AM wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zaproszenie kontrahenta na kawę "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością. Tym samym brak podstaw, aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać należy również, że 25 listopada 2013 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której powołał się m.in. na wydany w składzie siedmiu sędziów wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Analiza tego wyroku prowadzi do wniosku, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f., ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami, etc, dotyczące zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Wydatki na posiłki serwowane w trakcie konferencji biznesowo-szkoleniowych nie stanowią kosztów reprezentacji. Tak uznał WSA w Warszawie w wyroku z 20 listopada 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1040/13. Wydatki na posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami, dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 8 stycznia 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-1032/13/ESZ.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne nabywane przez Spółkę dla zaproszonych osób podczas spotkań promocyjnych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Wydatki te w ocenie Spółki nie kwalifikują się do kosztów reprezentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "ustawa CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach swojej działalności Spółka prowadzi szereg działań reklamowych odnoszących się do oferowanych przez nią produktów. Jednym z takich działań jest organizowanie spotkań promocyjnych produktów znajdujących się w ofercie Spółki. Celem tych spotkań jest doprowadzenie do nawiązania lub rozbudowania kontaktów gospodarczych, wprowadzenie na rynek określonych towarów i usług lub poprawa skuteczności ich sprzedaży, wzrost efektywności pracy oraz działań marketingowych/reklamowych Spółki, dotyczących promocji produktu. Uczestnikami takich spotkań są kontrahenci Spółki, inwestorzy, wykonawcy, podwykonawcy, przedstawiciele handlowi, doradcy techniczni, odbiorcy detaliczni i hurtowi, czy odwiedzający targi. Na potrzeby organizacji spotkań Spółka nabywa usługi gastronomiczne (obiad np. w restauracji z karty dań, lunche, napoje bezalkoholowe, ciastka, owoce, kawa, herbata). Zapewniony poczęstunek podczas spotkań promocyjnych nie wykracza poza cel spotkania. Spotkania promocyjne organizowane przez Spółkę i dotyczące reklamy dystrybuowanych przez nią produktów odbywają się w takich miejscach jak np. wynajęte na ten cel sale, a także w restauracjach lub innych placówkach gastronomicznych. Spotkania te odbywają się również w siedzibie Spółki.

Ocena prawna wskazanych wydatków wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wprowadzając z dniem 1 stycznia 2007 r. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji nie sformułowano definicji pojęcia "reprezentacja"; nie udzielono też dodatkowych wskazówek, według których należało ustalić - w odniesieniu do występujących w praktyce działalności gospodarczej wydatków, które z nich stanowiąc reprezentację, podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT.

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup obiadu lub innego posiłku, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Zasadne jest w tym miejscu odwołanie się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy wyraźnie podkreślić, że na gruncie ustawy CIT, wydatki związane z promocją lub reklamą zaliczane są - co do zasady - do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Reklama to szeroko rozumiane działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Mogą być one realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa). Pod pojęciem reklamy rozumieć zatem należy, ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Innymi słowy, reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Jak już wskazano powyżej, reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu, usługi lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę podczas spotkań promocyjnych mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy CIT. Wskazane we wniosku wydatki spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, gdyż mają związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku od nr 2 i nr 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.