IBPBI/2/423-1328/13/PC - Czynsz najmu kosztem uzyskania przychodów.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 stycznia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-1328/13/PC Czynsz najmu kosztem uzyskania przychodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 8 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu samochodów osobowych w pełnej wysokości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu samochodów osobowych w pełnej wysokości.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka wynajmuje dla pracowników - w trakcie odbywanych przez nich podróży służbowych - samochody osobowe. Przedmiotowe samochody wykorzystywane są dla potrzeb wykonywania przez ww. pracowników obowiązków służbowych. W związku z tym, Spółka ponosi m.in. koszty najmu tych samochodów (obliczane wg stawek dobowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek w postaci czynszu najmu wskazanych w stanie faktycznym samochodów osobowych, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki w pełnej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz najmu samochodów wykorzystywanych przez jego pracowników w trakcie podróży służbowych, na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki w pełnej wysokości.

Co do zasady, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Jednocześnie przebieg pojazdu powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 5 ustawy o CIT).

W świetle powyższego w celu ustalenia czy czynsz najmu może stanowić koszt uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, należy rozstrzygnąć czy mieści się on w pojęciu "kosztów używania" pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Ustawa o CIT nie definiuje co należy rozumieć przez użyty w powyższym przepisie zwrot "koszty używania". W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zasadne jest odwołanie się do językowego znaczenia ww. pojęcia. I tak, zgodnie ze słownikiem języka polskiego (wyd. PWN)"używać" oznacza "zastosować coś jako środek, narzędzie", "zrobić z czegoś użytek". Tym samym, w ocenie Spółki, przez koszty używania należy rozumieć tylko takie wydatki, które dotyczą faktycznego wykorzystywania samochodów, posługiwania się nimi w prowadzonej działalności. Przytoczona definicja wskazuje bowiem na aspekt czynny - skutek w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku, wynikający z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie. Nie odnosi się ona natomiast do przyczyn czy podstaw uzyskania możliwości posługiwania się czymś, wykorzystywania czegoś.

Wskazać w tym miejscu należy, że czynsz najmu nie jest wydatkiem bezpośrednio związanym z użytkowaniem samochodów - stanowi on jedynie wynagrodzenie za udostępnienie Spółce samochodu, a co za tym idzie oderwany jest od rzeczywistego zakresu eksploatowania samochodu. Spółka pragnie podkreślić, że koszt w postaci czynszu najmu ponoszony jest niezależnie od tego czy i w jakim zakresie wynajmowany samochód jest przez nią rzeczywiście wykorzystywany.

Biorąc powyższe pod uwagę, w opinii Spółki, przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT dotyczy wyłącznie kosztów posługiwania się wynajmowanym samochodem (wykorzystywania go). Nie odnosi się on natomiast do kosztów ponoszonych w związku z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Innymi słowy, zdaniem Spółki, do wydatków z tytułu kosztów używania samochodu należy zakwalifikować wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne, do których jednakże nie zalicza się czynszu najmu, który stanowi wydatek ponoszony na uzyskanie samego tytułu prawnego umożliwiającego używanie danego samochodu.

Powyższe stanowisko potwierdza również fakt, że umowa najmu samochodu jest czynnością cywilnoprawną poprzedzającą używanie samochodu i jej zawarcie rodzi obowiązek zapłacenia (płacenia) czynszu. W wyniku zawarcia umowy najmu najemca nabywa uprawnienie do używania przedmiotu najmu (przedmiot najmu zostaje postawiony do dyspozycji najemcy). Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej: "kodeks cywilny"), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl z kolei postanowień art. 659 § 2 kodeksu, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Czynsz jest zatem opłatą stałą, która musi być ponoszona bez względu na zakres używania wynajętej rzeczy, a co za tym idzie powinien być płacony również wówczas, gdy rzecz nie jest używana.

Z uwagi zatem na fakt, że czynsz jest wynagrodzeniem za oddanie rzeczy do używania, koszt czynszu - jako wydatek stanowiący wynagrodzenie za prawo do korzystania z samochodów - uznać należy za kategorię odrębną od kosztów eksploatacji samochodów (koszty eksploatacji są bowiem kosztami związanymi z faktycznym używaniem samochodu).

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, czynsz najmu nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. W konsekwencji, jako wydatek ponoszony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, powinien stanowić koszt uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, w pełnej wysokości.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka pragnie wskazać na kształtującą się obecnie jednolitą linię orzeczniczą w przedmiotowej kwestii, w świetle której czynsz najmu nie stanowi "kosztów używania" samochodu osobowego, a co za tym idzie może stanowić koszt uzyskania przychodów w oparciu o zasadę ogólną wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (tak np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 16 marca 2012 r., sygn. akt: II FSK 2030/10 oraz z 17 października 2012 r., sygn. akt: II FSK 467/11, a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 5 czerwca 2013 r., sygn. akt: III SA/Wa 3494/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 14 marca 2013 r., sygn. akt: I SA/Łd 1510/12 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyrokach z 12 marca 2013 r., sygn. akt: I SA/Wr 126/13 oraz z 26 lutego 2013 r. sygn. akt: I SA/Wr 1575/12).

Ponadto, Spółka pragnie zauważyć, że ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT stawia w gorszej sytuacji podatnika, który używa samochody wynajmowane (i wydatki te ponosi w celu osiągnięcia przychodów), niż podatnika, który używa samochody własne. W tym ostatnim bowiem przypadku, koszty używania samochodów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, a więc bez ograniczeń o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Postanowienia tego przepisu są zatem i tak dość restrykcyjne w porównaniu z regulacjami dotyczącymi kosztów używania samochodów stanowiących własność podatnika, wobec czego tym bardziej nie powinno się zwiększać tej restrykcyjności w drodze wykładni.

W rezultacie zasadnym jest uznanie, że opłaty czynszowe nie stanowią kosztów o charakterze eksploatacyjnym, a tym samym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Reasumując, w opinii Spółki, czynsz najmu samochodu jest kosztem ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jednocześnie nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. W konsekwencji Spółka ma prawo zaliczyć wydatki ponoszone na opłacenie czynszu najmu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl