IBPBI/2/423-1314/10/CzP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartości należności od zagranicznych kontrahentów.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 stycznia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-1314/10/CzP Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartości należności od zagranicznych kontrahentów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 30 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartości należności od zagranicznych kontrahentów /pytanie oznaczone we wniosku nr 1/ - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartości należności od zagranicznych kontrahentów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 listopada 2010 r. znak: IBPBI/2/423-1314/10/CzP, IBPBI/2/423-1315/10/CzP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. BKIP 30 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka w zakresie usług budowlanych dokonuje transakcji z kontrahentami mającymi siedzibę na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Od ww. kontrahentów w terminach ustalonych przez strony Spółka nie otrzymała zapłaty za wykonane usługi. W roku 2007 i 2008 zostało wszczęte, wobec wspomnianych kontrahentów, postępowanie upadłościowe, zgodnie z odpowiednimi przepisami niemieckiego prawa.

Na podstawie otrzymanych postanowień o wszczęciu postępowania upadłościowego, Spółka utworzyła odpisy aktualizujące wartość należności odpowiednio:

* w 2007 r. na kwotę 116.123,43 PLN - równowartość 29.300,35 EUR,

* w 2008 r. na kwotę 181.668,84 PLN - równowartość 46.580,10 EUR,

które zaliczyła do pozostałych kosztów operacyjnych nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu. Przedmiotowe wierzytelności objęte przez Spółkę odpisami aktualizacyjnymi były zarachowane jako przychody należne w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) oraz nie uległy przedawnieniu. Spółka tworząc odpisy aktualizujące wartość należności, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), wyłączyła je z kategorii kosztów podatkowych (z uwagi na niespełnienie łącznie warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie uprawdopodobnienia nieściągalności należności, gdyż wszczęte postępowanie upadłościowe nie zawierało możliwości zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego).

Jednocześnie Spółka nadmienia, że przeprowadzona kontrola przez Urząd Kontroli Skarbowej, w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za 2007 r. nie stwierdziła nieprawidłowości.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odpisy aktualizujące wartość należności, od niemieckich kontrahentów Spółki, utworzone w związku z prawdopodobieństwem ich nieściągalności, w sytuacji gdy nieściągalność ta jest uprawdopodobniona otrzymaniem przez Spółkę postanowienia niemieckiego sądu o wszczęciu postępowania upadłościowego "bez możliwości zawarcia układu" w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego, dają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... /pytanie oznaczone we wniosku nr 1/

Zdaniem Spółki, przysługuje jej prawo do zaliczenia odpisów aktualizujących wartość należności do kosztów uzyskania przychodów, gdyż spełnione zostały warunki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

1.

są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie o rachunkowości,

2.

zostały dokonane od należności uprzednio zaliczonej do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

3.

nieściągalność należności została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 tej ustawy.

Postanowienie niemieckiego sądu o wszczęciu postępowania upadłościowego wobec niemieckich kontrahentów Spółki stanowi wystarczającą przesłankę do uznania nieściągalności tych wierzytelności za uprawdopodobnioną. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy wszczęte postępowanie upadłościowe przewiduje możliwość zawarcia układu, czy jedynie likwidację majątku. System prawny Republiki Federalnej Niemiec nie przewiduje takiego rozwiązania w zakresie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego.

Stanowisko zgodne z prezentowanym poglądem, zostało przedstawione przez organy podatkowe w wydanych pisemnych interpretacjach przepisów podatkowych, m.in.:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Znak: ILPB3/423-154/08-2/ŁM,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy Znak: ITPB3/423-717a/08/PS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Co do zasady, ustawodawca wyłącza zatem odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych. Wyjątkiem są odpisy, spełniające łącznie następujące warunki:

* są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.),

* zostały dokonane od należności bądź części należności uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p.,

* - nieściągalność należności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.p.

Artykuł 16 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi, iż nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

a.

dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo

b.

zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

c.

wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

d.

wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Powyższy katalog ma charakter otwarty ("w szczególności"), czyli są możliwe sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Zwrot ten należy rozumieć w ten sposób, że inne przesłanki takiego uprawdopodobnienia winny mieć charakter prawny równorzędny w stosunku do wskazanych wprost w przepisie. Uprawdopodobnienie nieściągalności jest środkiem zastępczym dowodu, a więc środkiem niedającym pewności, lecz tylko prawdopodobieństwo twierdzenia o fakcie. Chodzi więc nie o przeprowadzenie dowodu czyniącego fakt absolutnie pewnym, lecz o wskazanie okoliczności wystarczających do powzięcia przekonania o prawdopodobieństwie faktu. To podatnik musi wykazać, że prawdopodobnie nie ściągnie długu. Dowody, które pozwolą wyciągnąć wniosek, że istnieje duże prawdopodobieństwo nieściągalności muszą istnieć w chwili tworzenia odpisu.

Wskazać więc należy, iż na gruncie przepisów art. 16 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.p., postanowienia zagranicznych sądów o wszczęciu postępowania upadłościowego wobec kontrahentów Spółki mogą stanowić przesłankę do uznania nieściągalności wierzytelności za uprawdopodobnioną. Nie ma bowiem decydującego znaczenia, czy postanowienia te zostały wydane przez sąd polski czy zagraniczny.

Spółka dla celów dowodowych powinna jednak dysponować oryginalnymi dokumentami wydanymi przez właściwe sądy, przetłumaczonymi na język polski.

Ponadto należy mieć na względzie, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.p., nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka posiada nieprzedawnione należności od kontrahentów mających siedzibę na terenie Republiki Federalnej Niemiec, które wcześniej zostały zarachowane jako przychód należny, na podstawie art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. Na należności te utworzono w latach 2007-2008 odpisy aktualizujące. Dokumentem potwierdzającym (uprawdopodobniającym) nieściągalność wierzytelności jest postanowienie niemieckiego sądu o wszczęciu postępowania upadłościowego wobec kontrahentów Spółki. Ponadto z przedstawionych okoliczności wynika, że Spółka tworząc odpisy aktualizujące wartość należności, wyłączyła je z kategorii kosztów podatkowych. Biorąc pod uwagę przedstawiony wyżej opis stanu faktycznego, a także mając na względzie powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że o ile charakter prawny postanowienia sądu niemieckiego, którym dysponuje Spółka jest równorzędny do okoliczności wskazanych w cytowanym art. 16 ust. 2a u.p.d.o.p., to Spółka jest uprawniona do zaliczenia utworzonych odpisów aktualizujących do kosztów uzyskania przychodów, gdyż zostały wówczas spełnione przesłanki przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 26a w związku z art. 16 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje za prawidłowe.

Należy ponadto zastrzec, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowego. Wobec tego, tutejszy organ nie dokonał oceny prawnej kwestii prawidłowości ustalenia wysokości dokonywanych odpisów aktualizujących. Zagadnienie to jest bowiem regulowane przepisami o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl