IBPBI/2/423-1310/14/KP - Możliwości zaliczenia do tzw. kosztów kwalifikowanych wydatków, które zostały poniesione na najem urządzeń technicznych, związanych z budynkami i budowlami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 października 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 21 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do tzw. kosztów kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE, wydatków, które zostały poniesione na najem urządzeń technicznych, związanych z budynkami i budowlami - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2014 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do tzw. kosztów kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE, wydatków, które zostały poniesione na najem urządzeń technicznych, związanych z budynkami i budowlami.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ("Spółka") prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej ("SSE") na podstawie zezwolenia z 14 lipca 2010 r. zmienionego następnie decyzją Nr z 26 kwietnia 2012 r. oraz decyzją z 11 marca 2013 r. ("zezwolenie").W posiadanym zezwoleniu w pkt 1 ppkt 1b określony został m.in. następujący warunek prowadzenia działalności gospodarczej: Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w wysokości co najmniej 55 743 000 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć milionów siedemset czterdzieści trzy tysiące złotych) w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. Projekt inwestycyjny będący podstawą wydania Spółce zezwolenia polegał m.in. na budowie nowej fabryki ("Zakład") na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a następnie wyposażeniu jej w linie produkcyjne oraz inne maszyny i urządzenia umożliwiające prowadzenie działalności produkcyjnej. Główną częścią inwestycji pod względem wartościowym i rzeczowym są budynki i budowle związane z nowym Zakładem Spółki. Z uwagi na znaczne obciążenie finansowe wartością nakładów inwestycyjnych, w zakresie budowy nowego Zakładu wybrano model finansowania budowy nieruchomości, który nie wiąże się z koniecznością poniesienia całości nakładów inwestycyjnych w momencie wybudowania nieruchomości. Spółka zakupiła zatem wyłącznie grunt, który następnie odsprzedała developerowi. Developer zobowiązał się do wybudowania na tym terenie budynków na potrzeby działalności prowadzonej przez Spółkę zgodnie z jej wytycznymi. Po ukończeniu inwestycji, tj. wybudowaniu oraz odbiorze technicznym budynków, które nastąpiły w maju 2011 r., Spółka rozpoczęła użytkowanie całego obiektu na podstawie umowy najmu zawartej na okres 15 lat (tekst jedn.: do 20 maja 2026 r.). Zgodnie z umową najmu Spółka zobowiązana jest do płatności na rzecz wynajmującego czynszu ("czynsz najmu") obliczonego jako suma: iloczynu stawki za najem 1 m² pomieszczeń biurowych i powierzchni oraz iloczynu stawki za najem 1 m² pomieszczeń produkcyjnych, magazynowych i technicznych i powierzchni. Spółka pragnie podkreślić, że czynsz najmu nie obejmuje przykładowo podatku od nieruchomości, opłaty za użytkowanie wieczyste, czy też dodatkowych opłat i kosztów takich, jak opłaty z tytułu użytkowania mediów, ubezpieczenia, kosztów bieżącej konserwacji, etc.

§ 6 ust. 1 pkt 5 wskazanego w treści zezwolenia w pkt 1 ppkt 1b rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm. dalej: "rozporządzenie w sprawie SSE"; "rozporządzenie") brzmi następująco: za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące: (...) 5) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem ze okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

Co do zasady więc koszty związane z najmem gruntów, budynków i budowli związane z inwesty-cją i poniesione na terenie SSE po dniu uzyskania zezwolenia stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE i Spółka jest zobowiązana do poniesie-nia ich w wysokości co najmniej 55 743 000 zł do 30 czerwca 2020 r.W zakresie natomiast wypo-sażenia nowego Zakładu w linie produkcyjne oraz inne maszyny i urządzenia zapewniające moż-liwość prowadzenia działalności produkcyjnej, kosztami kwalifikowanymi są wydatki inwestycyj-ne w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz 4 rozporządzenia. Zgodnie z zezwoleniem Spółka zobo-wiązała się ponieść co najmniej 8 000 000 zł wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 2, 3 oraz 4 rozporządzenia w okresie do 31 grudnia 2012 r. Obecnie wiec zgodnie z zakłada-nym harmonogramem ponoszenia wydatków kwalifikowanych. Spółka ponosi już wyłącznie koszty związane z najmem gruntów, budynków i budowli. Spółka prowadzi księgi rachunkowe w oparciu o Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej ("MSSF"). Po zakończeniu inwestycji przez dewelopera i przekazaniu budynku do użytkowania, okazało się, że przedmioto-wa umowa najmu w istocie zgodnie z MSSF stanowi leasing finansowy i w związku tym Spółka zidentyfikowała w ewidencji środków trwałych składniki majątkowe będące przedmiotem wska-zanej umowy najmu.

W konsekwencji Spółka poza gruntami, budynkami i budowlami, zidentyfikowała również odrębne środki trwałe, rozpoznawane przez nią łącznie jako urządzenia techniczne (dalej, łącznie: "Urządzenia techniczne").

Do wspomnianych urządzeń technicznych, które stanowią część przedmiotu najmu należą:

Z uwagi na brak szczegółowych przepisów, które definiowałyby pojęcie "kosztów związanych z najmem gruntów, budynków i budowli" Spółka ma wątpliwości, czy wydatki z tytułu czynszu najmu są kosztem kwalifikowanym w całości na podstawie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE czy też w części kwalifikują się do objęcia pomocą na innej podstawie zdefiniowanej w § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie SSE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynsz najmu z tytułu umowy najmu nieruchomości w części odnoszącej się do najmu urządzeń technicznych, związanych z budynkami i budowlami stanowi koszt kwalifikowany w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE.

Z uwagi na fakt, że Spółka prowadzi działalność w oparciu o Zezwolenie, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych ("p.d.o.p.") na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym wolne od podatku są (...) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r.; Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepi-sami. Jednocześnie zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie SSE, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 usta-wy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - powinno być Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) (...) stanowi pomoc regionalną z tytułu: kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej inten-sywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do ob-jęcia pomocą, określonych w § 6 (...). A zatem dla ustalenia wielkości dostępnego Spółce limitu zwolnienia z p.d.o.p., koniecznym jest ustalenie wysokości poniesionych wydatków kwalifikują-cych się do objęcia pomocą zdefiniowanych w § 6 rozporządzenia w sprawie SSE. W tym celu kluczowym jest w szczególności poprawne zdefiniowanie kategorii kosztów w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE. Spółka stoi na stanowisku, że czynsz najmu w pełnej wy-sokości stanowi koszt związany z najmem gruntów, budynków i budowli w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE i w związku z tym w całości będzie brany pod uwagę przy kalkulacji limitu dostępnego zwolnienia podatkowego. W opinii Spółki zakres pojęciowy "kosz-tów związanych z najmem" oraz "kosztów najmu" nie jest tożsamy. Zastosowanie w przedmioto-wym przepisie zwrotu "koszty związane z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli" było zabiegiem celowym, którego zadaniem było wprowadzenie szerszej kategorii kosztów niż gdyby użyto w tym miejscu przykładowo zwrotu "koszty najmu lub dzierżawy gruntów, budyn-ków i budowli".

Użycie zwrotu "koszty związane", bez dodatkowego doprecyzowania, o jaki związek chodzi, po-woduje, że kategoria tych kosztów obejmuje szeroki katalog pojęciowy, przy czym o tym, czy dany koszt będzie stanowić wydatek kwalifikowany rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE decydować będzie łączne spełnienie następujących warunków:

* istnieje stosunek prawny w postaci najmu lub dzierżawy;

* wskazany stosunek prawny (umowa) dotyczy gruntów, budynków i budowli;

* okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat. a w przypadku małych i średnich przedsię-biorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwesty-cji;

* istnieje związek pomiędzy przedmiotowym stosunkiem najmu lub dzierżawy, a poniesionym kosztem.

W opinii Spółki, w przypadku ponoszenia przez nią kosztów czynszu najmu obliczonego zgodnie ze wzorem wskazanym w opisie zdarzenia przyszłego, wszystkie powyższe warunki zostają spełnione. W szczególności pomiędzy zapłaconym czynszem najmu, a umową najmu zachodzi bezpośredni związek, albowiem zobowiązanie Spółki do ponoszenia opłat w postaci czynszu najmu zostało wprost uregulowane w przedmiotowej umowie najmu.

Co więcej, kwota czynszu najmu jest obliczana jako iloczyn odpowiedniej stawki (zależnej od funkcji spełnianych przez dane pomieszczenia) i powierzchni, bez wydzielania osobnej kwoty czynszu najmu odnoszącej się do elementów nierozerwalnie związanych z przedmiotem najmu, a niebędących gruntami, budynkami i budowlami w ścisłym tego słowa znaczeniu, czyli urządzeń technicznych. Gdyby zamiarem ustawodawcy było zawężenie kategorii tych kosztów jedynie do kosztów bezpośrednio wynikających z najmu lub dzierżawy wskazanych składników majątkowych (tekst jedn.: gruntów. budynków i budowli), to we wskazanym przepisie zostałby użyty inny zwrot, przykładowo "koszty najmu lub dzierżawy gruntów, budynków i budowli" lub też rodzaj kosztów, który może być brany pod uwagę zostałby doprecyzowany. W obecnym brzmieniu tego przepisu, zdaniem Spółki, nie ma podstaw, ażeby twierdzić, że czynsz najmu w części odnoszącej się do urządzeń technicznych nie stanowi kosztu kwalifikowanego w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE. Za taką wykładnią użytego zwrotu przemawia również fakt, że w przypadku przyjęcia stanowiska przeciwnego, opowiadającego się za stosowaniem zawężonego rozumienia tej kategorii kosztów, pojawiałaby się konieczność sztucznego wydzielania składników majątkowych użytkowanych na podstawie umowy najmu lub dzierżawy niestanowiących gruntów, budynków i budowli w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622 z późn. zm., dalej "KŚT") takich jak instalacje ogrzewania, wentylacji czy chłodzenia, które są w istocie nieodzownym elementem budynku. Pomimo że zgodnie z KŚT stanowią one odrębne środki trwałe (sklasyfikowane najczęściej w grupie 6 - urządzenia techniczne), to jednak w praktyce gospodarczej podmioty zawierają umowy najmu czy dzierżawy uznające budynek wraz z instalacjami jako jeden niepodzielny przedmiot najmu, nie zawierają zatem oddzielnie umowy najmu budynku oraz umowy najmu instalacji systemu ogrzewania zintegrowanego z odzyskiem ciepła wraz z orurowaniem, czy też instalacji systemu wentylacji. Ponadto, w praktyce w umowach najmu nie pojawiają się również oddzielnie zdefiniowane opłaty z tytułu użytkowania przez najemcę instalacji znajdujących się wewnątrz budynku, ponieważ co do zasady wynagrodzenie przysługujące wynajmującemu z tytułu udostępniania najemcy takich instalacji jest standardowo uwzględnione w uzgodnionym czynszu najmu. W interpretacji indywidualnej z 12 sierpnia 2013 r., Znak: ILPB4/423-164/13-2/DS Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że: w przypadku nieruchomości budowlanych o kryterium kompletności i zdatności przesądza uzyskanie przez podatnika potwierdzenia w postaci wydanej przez organ administracji państwowej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. Zgodnie zaś z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) przez obiekt budowlany należy rozumieć: budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi (...). co potwierdza, że budynek wraz z instalacjami i urządzeniami w pewnych przypadkach należy traktować jako jeden niepodzielny obiekt. Takie podejście wydaje się być w pełni uzasadnione na potrzeby definiowania kosztów związanych z najmem takiego obiektu budowlanego. Dla potwierdzenia prezentowanego stanowiska, że wskazane urządzenia techniczne stanowią w istocie integralną część wynajmowanych budynków Spółka pragnie przywołać fragment decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Nr PINB-7353/3/48/11 z 4 maja 2011 r. w zakresie udzielenia pozwolenia na użytkowanie przedmiotowej inwestycji, wydanej na rzecz wynajmującego. Zgodnie z jej treścią, pozwolenia na użytkowanie udzielono dla centrum logistyczno-przemysłowego obejmującego halę magazynowo produkcyjną pełniącą funkcję magazynową oraz funkcję produkcji i spedycji sprzętu AGD, budynek pompowni z wewnętrznymi instalacjami (gazu, wody, energii elektrycznej, kanalizacji sanitarnej i deszczowej, wentylacji, klimatyzacji, ogrzewania. sprężonego powietrza), z infrastrukturą techniczną i zbiornikiem wody p.poż. z wewnętrznymi instalacjami wewnątrzzakładowymi (wodociągowa. energetyczna, kanalizacji sanitarnej i deszczowej), z infrastrukturą komunikacji (parkingi, drogi wewnętrzne, drogi przeciwpożarowe, rampy rozładowcze, chodniki i utwardzenia terenu). Powyższa decyzja potwierdza, że wskazane urządzenia techniczne (wewnętrzne instalacje) stanowią w istocie integralną część przedmiotu najmu, warunkującą otrzymanie przedmiotowego pozwolenia na użytkowanie. W opinii Spółki budynek Zakładu niewyposażony przykładowo w system ogrzewania, czy wentylacji nie jest kompletny i zdatny do używania.

W opinii Spółki, twierdzenie, że zamiarem ustawodawcy było aby koszty w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE dotyczyły jedynie samego budynku w rozumieniu ustawy o rachunkowości czy Klasyfikacji Środków Trwałych, bez względu na to, czy budynek taki jest kompletny z punktu widzenia możliwości prowadzenia w nim działalności gospodarczej (po uprzednim wyposażeniu go w konieczne maszyny i urządzenia) jest nieuzasadnione. Spółka uważa, że uwzględniając sens ekonomiczny konstrukcji najmu i dzierżawy w kontekście wspomnianego § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie SSE, uzasadnionym jest przyjęcie, że w zakresie, w jakim czynsz najmu odnosi się do budynku czy budowli, która wyposażona jest w instalacje nierozerwalnie związane z funkcjonalnością wskazanych obiektów budowlanych, oraz niezbędne, ażeby przedmiotowy budynek, czy budowla były kompletne i zdatne do używania, zamiarem ustawodawcy było uznanie takich kosztów w całości za wydatki kwalifikowane na potrzeby kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (I SA/Rz 254/07). przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z p.d.o.p. (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (III SA/Wa 1737/07), w którym stwierdził, że nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p. stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z powyższego wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

* na podstawie uzyskanego zezwolenia,

* na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Oznacza to, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., dalej "rozporządzenie o SSE"), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

Ponieważ zarówno u.p.d.o.p., jak i przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych nie zawierają definicji budynku lub budowli należy w tym zakresie odnieść się do definicji, która funkcjonuje na gruncie prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409), ilekroć w ustawie jest mowa o:

z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urzą-dzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składo-wiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części bu-dowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elek-trowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

Podobnie rozporządzenie Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622 z późn. zm.) stanowi, że przez budynek należy rozumieć obiekt budowlany który jest na trwale powiązany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca, na podstawie udzielonego zezwolenia, prowadzi działalność na terenie SSE. W związku z powyższym ponosi m.in. wydatki na najem budynków i budowli znajdujących się na terenie SSE, w których prowadzi działalność gospodarczą oraz urządzeń technicznych związanych z tymi budynkami i budowlami, takich jak instalacje ogrzewania, wentylacji itp. (nierozerwalnie związanych z funkcjonalnością wskazanych obiektów budowlanych, i niezbędnych, aby budynek, czy budowla były kompletne i zdatne do używania).

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro w myśl przepisów prawa budowlanego urządzenia techniczne i instalacje, nierozerwalnie związane z budynkami i budowlami stanowią element obiektu budowlanego, to wydatki związane z najmem tych urządzeń mieszczą się kategorii wydatków związanych z najmem budynków, budowli, o których mowa w ww. § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia o SSE.

Zatem koszt wynajmu urządzeń i instalacji nierozerwalnie związanych z funkcjonalnością obiektów budowlanych, będzie stanowił "koszt kwalifikowany" w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia o SSE.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.