IBPBI/2/423-1302/09/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 4 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy zapłacony przez Wnioskodawcę podatek u źródła jest kosztem uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy zapłacony przez Wnioskodawcę podatek u źródła jest kosztem uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca należy do "Grupy E" mającej siedzibę w Belgii i jest Spółką ze 100% kapitałem zagranicznym.

W ramach Grupy funkcjonuje "Spółka E", również z siedzibą w Belgii, która nie jest bankiem, ale zajmuje się działalnością finansową, tj. udzielaniem pożyczek podmiotom należącym do Grupy. Działalność tę potwierdza wyciąg z rejestru handlowego "Spółki E".

"Spółka E" jest podatnikiem podatku w Belgii, co potwierdza certyfikat rezydencji. "Spółka E" nie jest udziałowcem Wnioskodawcy.

Na podstawie podpisanej umowy miedzy Wnioskodawcą, a "Spółką E " w razie potrzeby Wnioskodawca otrzymuje raty krótkoterminowej pożyczki.

Umowa przewiduje kapitalizację lub zapłatę odsetek od pożyczki, w miarę możliwości finansowych Wnioskodawcy oraz zapłatę prowizji za udostępnienie pożyczki.

Zgodnie z umową pożyczki kwota odsetek i prowizji nie podlega żadnym potrąceniom. Spółka uregulowała zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy.

Wysokość podatku ustalono uwzględniając postanowienia Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, podpisanej w dniu 20 sierpnia 2001 r. pomiędzy Polską a Królestwem Belgii (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) stosując zgodnie z art. 11 stawkę 5% od kwoty brutto odsetek i prowizji, a więc kwoty uwzględniającej podatek źródłowy.

Spółka zobowiązała się do wypłaty ustalonego wynagrodzenia od otrzymanej pożyczki w formie odsetek w wysokości określonej w umowie, bez potrącania podatku źródłowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wobec powyższego zapłacony przez Spółkę podatek u źródła jest kosztem uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek źródłowy zapłacony przez pożyczkobiorcę jest elementem wynagrodzenia, które Spółka zobowiązana jest zapłacić "Spółce E" za udzieloną pożyczkę, stanowi więc koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W art. 21 wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. osoby, prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

* są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

* są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jak to zostało wskazane powyżej - uzależnione jest również od tego aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż w przedstawionym stanie faktycznym Spółka na mocy postanowień umowy zobowiązała się do zapłaty wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy pożyczki (odsetki) "bez potracenia podatku źródłowego". Wypłata należnego wynagrodzenia następuje zatem w kwocie uwzględniającej pobrany podatek, a fakt pobrania podatku nie powoduje, iż część należności odpowiadająca kwocie tego podatku przestaje mieć charakter wynagrodzenia (w ujęciu cywilistycznym kwota należna kontrahentowi obejmuje kwotę rzeczywiście wypłaconą powiększoną o koszty wszelkich obciążeń, które Spółka musi ponieść w celu należytego wykonania umowy).

Zatem jeżeli strony umowy pożyczki umówiły się, iż wynagrodzenie będzie składało się z odsetek i równowartości podatku jaki od tych odsetek powinien być pobrany "u źródła" wówczas owe ubruttowienie wypłaconej kwoty należnej stanowi dodatkowy element kosztowy, jako część należnego wynagrodzenia.

Jednocześnie wskazać należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania żaden z przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., a w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 15 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Zakres tego przepisu dotyczy tylko tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika. W przedstawionej sytuacji Spółka jest natomiast wyłącznie płatnikiem, a nie podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego, wypełnia obowiązki płatnika nałożone przez przepisy ustawy o p.d.o.p.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie była zasadność i wysokość poboru podatku źródła, dlatego też wydając niniejszą interpretację Organ przyjął założenie, iż w opisanym stanie faktycznym pobór podatku "u źródła" był uzasadniony w świetle przepisów powołanej przez Spółkę konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania i przepisów ustawy o p.d.o.p.

Mając na uwadze powyższe zastrzeżenie stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania Nr 1 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.