IBPBI/2/423-1293/09/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z:

* organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe,

* organizacją spotkań, w części dotyczącej pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 26 października 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z:

* organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki,

* organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji,

* organizacją spotkań, w części dotyczącej pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności Spółka organizuje spotkania biznesowe z kontrahentami, których celem jest omówienie konkretnych spraw związanych ze współpracą, bieżących spraw biznesowych czy też spotkań mieszanych, tj. dotyczących zarówno pracowników, jak i kontrahentów, odbywających się zarówno w siedzibie jak i poza siedzibą firmy, a wiążących się ze spotkaniami mającymi ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc z funkcjonowaniem firmy. W trakcie tych spotkań spółka ponosi wydatki o charakterze typowo gastronomicznym, związanych z zakupem takich produktów jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, słodycze, z przeznaczeniem do ich serwowania np. na posiedzeniach pracowniczych, jak również kontrahenci spółki są zaproszeni na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji organizowania przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spotkania z kontrahentami w celu omówienia bieżących spraw biznesowych, wydatki poniesione przez podatnika w związku z posiłkiem spożywanym w restauracji w trakcie prowadzenia rozmów, jak również wydatki poniesione przez podatnika na catering i wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych (kawa, herbata, słodycze, owoce) spożywane w trakcie wewnętrznych spotkań mające ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc z funkcjonowaniem firmy są kosztem uzyskania przychodu w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami, jak również inne wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jak np.: nabycie kwiatów do biura, elementów wystroju, ale także napojów oraz żywności, które są spożywane w siedzibie firmy nie wiążą się z okazałością, wytwornością i tym samym nie mają charakteru reprezentacyjnego, w związku z powyższym brak jest podstaw aby uznać, iż tego typu wydatki podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podatnika w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jako przykład potwierdzenia własnego stanowiska Spółka przytoczyła interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy, zwrócił uwagę, iż zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. W takim stanie rzeczy, w ocenie organu, brak jest podstaw do przyjęcia, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja indywidualna z 27 sierpnia 2009 r., nr IPPB5/4240-24/09-2/AM). W innej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dopuścił możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków o charakterze typowo gastronomicznym, związanych z zakupem takich produktów jak kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, słodycze, z przeznaczeniem do ich serwowania np. na posiedzeniach pracowniczych (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2008 r., sygn.: IBPB3/423-405/08/PC). Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej przez siebie interpretacji również poddał rozwadze możliwość zaliczenia wydatków "spożywczych", ponoszonych na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów, wskazując, iż organizowane przez podatnika wewnętrzne spotkania mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc z funkcjonowaniem firmy. W spotkaniach tych biorą udział zarówno pracownicy Spółki, jak i doradcy prawni, zapewniający pomoc merytoryczną w rozstrzyganych sprawach. W związku z tym usługi gastronomiczne, cateringowe i inne wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych nie pełnią w tym przypadku funkcji reprezentacji firmy, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy. Wydatki te, jeżeli są kosztami zorganizowania spotkania na zwyczajowo przyjętym poziomie, i są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości (Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja indywidualna z 24 stycznia 2008 r., sygn. ITPB3/423-219/07/PS).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub jego zachowanie oraz zabezpieczenie. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest tak wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może zdarzyć się, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "reprezentacji" należy - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się "występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159)".

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy wydatki związane z zapraszaniem kontrahentów do restauracji ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też mają na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów oraz nabywania oferowanych usług. W ocenie tut. Organu w niniejszej sprawie mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami omawiane są różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, tj. restauracja. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o p.d.o.p., jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Spółkę wydatki w postaci lunchu czy obiadu w trakcie spotkań z kontrahentami w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu spotkania nie są działaniami o charakterze nadzwyczajnym, gdyż jest to powszechnie spotykana praktyka nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Natomiast wydatki ponoszone przez Spółkę na poczęstunek, serwowany w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz wydatki związane z organizacją spotkań, w części dotyczącej pracowników, w postaci kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych czy słodyczy, jeśli nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku:

* odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe,

* odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań w części dotyczącej pracowników - jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych, należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.