IBPBI/2/423-1289/10/AK - Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 września 2010 r.), uzupełnionym w dniach 20 i 22 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, w związku z prowadzona działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej:

* kosztów utrzymywania (eksploatacji) innych środków trwałych (np. komputery, samochody) związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę na terenie specjalnej strefy działalnością gospodarczą zaliczanych do majątku Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

* pozostałych wydatków wymienionych we wniosku - jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

W dniu 28 września 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w związku z prowadzona działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 grudnia 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1287/10/AK wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniach 20 i 22 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca należy do kategorii małych przedsiębiorców. Prowadzi działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej "..." (dalej "K.") posiadając stosowne zezwolenie z dnia 11 maja 2009 r. (dalej "Zezwolenie"). Treść zezwolenia dotyczy działalności w zakresie wyznaczonym w PKWiU jako:

* Sekcja J, Dział 58, Grupa 58.2, Klasa 58.29, Kategorie 58.29.1-3;

* Sekcja J, Dział 58, Grupa 58.2, Klasa 58.21. Kategoria 58.21.1, Podkategoria 58.21.10, Pozycja 58.21.10.0;

* Sekcja J, Dział 62, Grupa 62.0, Klasa 62.01.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w sektorze transportu.

Zezwolenie jest udzielone do dnia 31 grudnia 2020 r. i zobowiązuje Wnioskodawcę m.in. do poniesienia na terenie K. wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.) (dalej "Rozporządzenie") w wysokości co najmniej 1,5 mln zł w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r. Zakończenie inwestycji ma nastąpić zgodnie z Zezwoleniem do dnia 31 grudnia 2015 r. Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia wyniesie zgodnie z Zezwoleniem, w przypadku kosztów nowej inwestycji, 2.250.000,00 zł. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę na terenie K. jest wyłączną działalnością Wnioskodawcy tj. nie prowadzi jej w innych miejscach ani w innym zakresie niż objęty przedmiotowym Zezwoleniem. Wnioskodawca notuje z tytułu przedmiotowej działalności gospodarczej przychody oraz ponosi koszty ich uzyskania np. koszty wynagrodzeń pracowników, w tym innych podmiotów niż pracownicy, pozapłacowe koszty pracy, koszty czynszu pomieszczeń biurowych na terenie K., nabycia materiałów i urządzeń, z których część stanowi środki trwałe o wartości poniżej 3.500 zł netto i nie podlega amortyzacji, a część przewyższa wartością kwotę 3.500 zł netto i jest amortyzowana, opłaty leasingowe oraz koszty nabycia i utrzymania dotyczące samochodów służbowych wykorzystywanych przez personel Wnioskodawcy (handlowcy, programiści, zarząd), nieprzypisanych do żadnego konkretnego stanowiska czy osoby. Korzystanie z tych pojazdów służy przemieszczaniu się po terytorium UE w celu przedstawiania ofert handlowych, odbywania rozmów, rokowań czy negocjacji, nawiązywania czy zacieśniania istniejącej współpracy z kontrahentami Wnioskodawcy a także wykonywaniu obowiązków serwisowych dotyczących produktów Wnioskodawcy.

Inwestycja Wnioskodawcy prowadzona w ramach K. to rozbudowa istniejącego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w tym dywersyfikacja produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów oraz rozwój dotychczas (tekst jedn. przed uzyskaniem zezwolenia na działalność w K.) istniejących produktów informatycznych. W ramach tej Inwestycji Wnioskodawca nabywa środki trwałe oraz będzie nabywał wartości niematerialne i prawne, w tym poniósł i będzie ponosił koszty wytworzenia tych wartości np. w postaci wynagrodzeń personelu innego niż pracownicy.

Wnioskodawca zatrudnia nowo zatrudnionych pracowników w rozumieniu § 3 ust. 6 Rozporządzenia w liczbie większej niż 3, która to liczba (tekst jedn. 3) została użyta w Zezwoleniu dla określenia limitu przy obliczaniu maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych. Wnioskodawca nie wyklucza zwiększenia tej liczby. Wnioskodawca pomniejsza ustalony przez siebie z tego tytułu limit zwolnienia podatkowego o koszty pracy wszystkich nowo zatrudnionych pracowników aż do wysokości tego limitu zwolnienia podatkowego.

Wnioskodawca rozważa nabycie nieruchomości położonej poza K. (poza specjalną strefą ekonomiczną) albo wynajęcie czy dzierżawę takiej nieruchomości, co prócz kosztów nabycia wiązałoby się z kosztami jej wyposażenia a nieruchomość ta będzie służyła działalności gospodarczej prowadzonej w K. (np. filia Wnioskodawcy, biuro handlowe w miejscowości poza siedzibą Wnioskodawcy).

Wnioskodawca rozważa wynajęcie na terenie K. - w miejsce obecnie wynajmowanego-nowego lokalu, lepiej przystosowanego do jego potrzeb i potrzeb działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej.

Wnioskodawca korzysta, na potrzeby działalności prowadzonej w K., ze specjalistycznych usług innych przedsiębiorców spoza K. np. usług księgowych czy prawnych.

Wnioskodawca korzysta jednocześnie ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji oraz z tytułu kosztów tworzenia nowych miejsc pracy, z tym, że założył, iż nie może łącznie w ramach tych zwolnień przekroczyć limitu wyższego z nich.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 grudnia 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1287/10/AK do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, Spółka wskazała, że nie jest przedsiębiorcą, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji tj. Spółka rozbudowała istniejące przedsiębiorstwo przenosząc je w całości na teren K. zatem nie doszło do objęcia istniejącego przedsiębiorstwa spółki granicami (poszerzeniem) specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka poinformowała, również, że umowy leasingu, o których mowa w pytaniu Nr 3 (tekst jedn. te zawarte przez Spółkę) są umowami leasingu operacyjnego. Spółka prowadzi działalność wyłącznie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalność ta obejmuje swoim przedmiotem wyłącznie zakres przewidziany zezwoleniem na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej.

W związku z powyższym zadano następujące m.in. pytanie:

Czy do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną zgodnie z § 6 Rozporządzenia, przy spełnieniu warunków wynikających z postanowień tego przepisu, można zaliczyć koszty:

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną zgodnie z § 6 Rozporządzenia, przy spełnieniu warunków wynikających z postanowień tego przepisu, można zaliczyć m.in.:

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące kosztów nabycia i eksploatacji pojazdów dotyczy tylko takich samochodów, które wykorzystywane są w związku z prowadzonymi projektami informatycznymi stanowiącymi przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej na terenie K. i objętej Zezwoleniem, w tym na potrzeby handlowe Wnioskodawcy m.in. dojazdy na spotkania z klientami i na potrzeby dotyczące obsługi kontraktów i klientów, w tym spotkania robocze służące realizacji zwartych już kontraktów, w szczególności w celu wykonywania wdrożeń dostarczanych produktów oraz wykonywania w stosunku do takich produktów usług serwisowych.

Nie można natomiast zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną zgodnie z § 6 Rozporządzenia, a zatem stanowiących koszty inwestycji i wpływających na wielkość zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, kosztów opłat leasingowych dotyczących korzystania z środków trwałych stanowiących własność innych osób (samochody, komputery) jeżeli postanowienia umów leasingowych przewidują opcję a nie obowiązek wykupu tych urządzeń.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

Zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy, do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia, przy spełnieniu warunków wynikających z postanowień tego przepisu, Spółka może zaliczyć m.in.:

W tej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Jako prawidłowe należy również uznać stanowisko Spółki, iż nie można zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną kosztów opłat leasingowych dotyczących korzystania z środków trwałych stanowiących własność innych osób (samochody, komputery) ponieważ umowy te są umowami leasingu operacyjnego a nie finansowego i przewidują opcję a nie obowiązek wykupu tych urządzeń.

W odniesieniu do kosztów utrzymywania (eksploatacji) innych środków trwałych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę na terenie K. działalnością gospodarczą (np. komputery, samochody) zaliczanych do majątku Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż nie stanowią one wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, ponieważ w myśl § 6 ww. rozporządzenia tylko cena nabycia, koszt rozbudowy (modernizacji) lub koszt związany z najmem lub dzierżawą stanowią koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą.

Zatem w tej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-2, 4-12 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).