IBPBI/2/423-1245/09/AP - Moment rozliczenia jako koszty uzyskania przychodu dla celów podatku CIT odsetek naliczonych od pożyczek zaciągniętych poprzednio od innej spółki, które następnie staną się przedmiotem "datio in solutum".

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zaciągnęła pożyczki od Spółki M, która z kolei jest pożyczkobiorcą wobec spółki holenderskiej. Obecnie Spółka M zamierza skorzystać z instytucji "datio in solutum" (świadczenie zamiast wypełnienia) przewidzianej w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Żeby skorzystać z tej instytucji Spółka M podpisze stosowną umowę ze spółką holenderską, w której ta ostatnia zgodzi się na przekazanie jej pożyczek zawartych pomiędzy Spółką oraz Spółką M. Kwota pożyczki, która będzie przekazana do spółki holenderskiej będzie obejmować kwotę kapitału pożyczki oraz odsetki naliczone (ale nieskapitalizowane) do dnia zawarcia umowy o świadczenie zamiast wypełnienia. Spółka holenderska potraktuje takie zdarzenie jako rozliczenie pożyczek należnych jej od Spółki M. Tym samym Spółka M przestanie być dłużnikiem spółki holenderskiej oraz wierzycielem Spółki. Nowym wierzycielem Spółki z tytułu pożyczek poprzednio zaciągniętych przez nią od Spółki M będzie wyłącznie spółka holenderska. Pożyczki zaciągnięte przez Spółkę od Spółki M są pożyczkami waloryzowanymi kursem waluty obcej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

W którym momencie Spółka będzie uprawniona do rozliczenia jako swych kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku CIT odsetek naliczonych od pożyczek zaciągniętych poprzednio od Spółki M, które następnie staną się przedmiotem "datio in solutum".

Czy będzie to moment podpisania umowy o świadczenie zamiast wypełnienia pomiędzy Spółką M oraz spółką holenderską, czy moment zapłacenia tych odsetek przez Spółkę na rzecz nowego wierzyciela tzn. spółki holenderskiej... (pytania oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do rozliczenia takich odsetek jako swych kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku CIT w momencie ich zapłacenia na rzecz nowego wierzyciela tzn. spółki holenderskiej. Zgodnie z art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Oznacza to, że w wyniku zawarcia umowy o "świadczenie zamiast wypełnienia" zobowiązaniem, które wygaśnie będzie zobowiązanie z tytułu pożyczek pomiędzy Spółką M i spółką holenderską. Zobowiązanie Spółki z tytułu pożyczek pozostanie natomiast wiążące, zmianie ulegnie wyłącznie wierzyciel, do którego Spółka będzie zobowiązana świadczyć tzn. nie będzie to już Spółka M, lecz spółka holenderska. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej jako: "ustawa o podatku CIT") do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z interpretacji cytowanych przepisów wynika, że odsetki naliczone przez podatnika nie mogą być rozliczane jako jego koszty uzyskania przychodów, uprawnienie to dotyczy wyłącznie odsetek faktycznie zapłaconych. Należy zauważyć, że w momencie zawarcia umowy o "świadczenie zamiast wypełnienia" odsetki od pożyczek zaciągniętych przez Spółkę będą wciąż odsetkami naliczonymi, gdyż nie nastąpi ich faktyczne zapłacenie, ani też kapitalizacja. Jak już wspomniano, w wyniku zawarcia umowy ze Spółką M na spółkę holenderską przejdzie całość uprawnień, które wynikają z umów pożyczek zawartych ze Spółką w tym uprawnienie do żądania zapłaty kwoty głównej pożyczek i odsetek od tych pożyczek naliczonych do momentu zawarcia umowy o "świadczenie zamiast wypełnienia". A zatem, spółka holenderska będzie żądać zapłaty takich odsetek od Spółki dopiero w przyszłości, w momencie obciążenia jej kolejną ratą kapitałowo-odsetkową.

Zdaniem Spółki, właśnie w momencie faktycznej zapłaty odsetek na rzecz spółki holenderskiej będzie ona uprawniona do rozliczenia takich odsetek jako swych kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.