IBPBI/2/423-1225/13/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 września 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 29 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania kosztów związanych z prowadzeniem składów konsygnacyjnych za koszty strefowe - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania kosztów związanych z prowadzeniem składów konsygnacyjnych za koszty strefowe.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. S.K.A. (zwana dalej Spółką) w specjalnej strefie ekonomicznej prowadzi działalność produkcyjną w zakresie produkcji obrzeży i profili meblowych w ramach inwestycji w specjalnej strefie ekonomicznej. Akcjonariuszami Spółki są osoby fizyczne, którzy jako formę działalności wybrali spółkę komandytowo-akcyjną. Komplementariuszem jest Sp. z o.o. (Wnioskodawca). Wnioskodawca jako komplementariusz spółki komandytowo-akcyjnej odpowiedzialny za prowadzenie jej spraw, przewiduje wprowadzenie modyfikacji w zakresie organizacji działalności prowadzonej przez Sp. z o.o. S.K.A., tj. rozważa prowadzenie części dystrybucji towarów (produktów) wyprodukowanych w strefie za pośrednictwem składów konsygnacyjnych ulokowanych poza obszarem strefy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z prowadzeniem składów konsygnacyjnych oraz dystrybucją za ich pośrednictwem towarów wyprodukowanych na terenie strefy, zgodnie z zezwoleniem stanowią koszty uzyskania przychodu związane z przychodem wynikającym ze sprzedaży towarów za pośrednictwem tego składu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w.... Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zachowując argumentację poczynioną na gruncie pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy wydatki poczynione na prowadzenie składów konsygnacyjnych oraz organizowanie za ich pośrednictwem dystrybucji towarów wyprodukowanych przez Spółkę na terenie strefy stanowią koszty uzyskania przychodu wynikające z działalności strefowej. Przyjęcie, że działalność polegająca na sprzedaży produktów strefowych poza pośrednictwem składów konsygnacyjnych ulokowanych poza strefą stanowi (zgodnie z przedstawionym wyżej stanowiskiem Spółki) działalność gospodarczą na terenie strefy determinuje potrzebę przyjęcia, że wydatki poczynione w celu uzyskania przychodów z takiej działalności stanowią koszty uzyskania przychodu osiąganego na terenie strefy. W związku z tym wydatki związane z prowadzeniem składów konsygnacyjnych oraz organizowanie za ich pośrednictwem dystrybucji towarów strefowych stanowią koszty, które winny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu z działalności strefowej.

Na poparcie powyższego stanowiska można powołać m.in. nast. interpretacje indywidualne:

* sygn. akt ILPB1/415-432/08-9/EC,

* sygn. akt ILPB3/423-265/09-6/ŁM.

oraz pośrednio pozostałe interpretacje indywidualne przytoczone na potwierdzenie zasadności stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.).

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, w której Wnioskodawca jest komplementariuszem, rozważa prowadzenie części dystrybucji towarów (produktów) wyprodukowanych w strefie za pośrednictwem składów konsygnacyjnych ulokowanych poza obszarem strefy.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego uznać należy, że wydatki związane z prowadzeniem składów konsygnacyjnych oraz organizowaniem za ich pośrednictwem dystrybucji towarów strefowych stanowią koszty, które winny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu z działalności strefowej.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.