IBPBI/2/423-1223/09/MO - Ustalenie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wydatku remontowego zaliczanego jednorazowo do kosztów rachunkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku remontowego zaliczanego jednorazowo do kosztów rachunkowych - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku remontowego zaliczanego jednorazowo do kosztów rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobycia i przetwórstwa kamienia oraz produkcji mączki na potrzeby przemysłu i rolnictwa. Do prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywane są różnego rodzaju środki trwałe. Przykładowo Spółka korzysta z własnego taboru kolejowego (z lokomotyw), z kruszarek, które mielą kamień, z budynków i budowli, itp.

Spółka dokonuje remontów środków trwałych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej. W najbliższym czasie Spółka planuje remont lokomotywy. Spółka pragnie wyjaśnić, że obowiązek przeprowadzania przeglądów technicznych i napraw lokomotyw nałożony został na Spółkę - jako właściciela lokomotywy - przepisami Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 kwietnia 2000 r. w sprawie warunków technicznych eksploatacji pojazdów szynowych (dalej zwanego Rozporządzeniem).

W związku z remontem lokomotywy Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki. Niektóre wydatki są bezpośrednio związane z remontem lokomotywy (np. nabycie części zamiennych niezbędnych do naprawy lokomotywy, nabycie usługi naprawy lokomotywy od firmy zajmującej się remontem lokomotywy, itp.). Inne wydatki są związane z remontem lokomotywy w sposób pośredni (np. koszty wynajmu lokomotywy zastępczej na okres, w którym lokomotywa należąca do Spółki jest w naprawie, koszty transportu lokomotywy, itp.).

Dla celów rachunkowych niektóre z wydatków remontowych są rozliczane w czasie (np. wydatek poniesiony na nabycie usługi naprawy lokomotywy, wydatek na zakup części zamiennych). Wydatki pośrednio związane z remontem lokomotywy (np. koszty związane z wynajęciem lokomotywy zastępczej, koszty transportu) będą zaliczane do kosztów rachunkowych jednorazowo. Taki sposób rozliczenia wydatków remontowych dla celów rachunkowych jest zgodny z przyjętą w Spółce w 2009 r. procedurą rozliczania w czasie niektórych wydatków remontowych (dalej: "Procedura").

Spółka wprowadziła Procedurę biorąc pod uwagę regulacje Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (dalej: "MSR"), w szczególności postanowienia MSR 16, który dotyczy ujmowania rzeczowych aktywów trwałych i późniejszych nakładów odnoszących się do pozycji rzeczowych aktywów trwałych. Spółka pragnie przy tym wyjaśnić, że rachunkowość Spółki prowadzona jest w oparciu o przepisy polskiej ustawy o rachunkowości, jednakże - zgodnie z art. 10 ust. 3 tej ustawy - w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości można stosować MSR.

Zgodnie z Procedurą istotne wydatki remontowe dla celów rachunkowych rozlicza się w czasie. Przez istotne wydatki remontowe uznaje się wydatki, które mają charakter powtarzalny, konieczność ich poniesienia nie została spowodowana awarią, a ich koszt przekracza 200.000 zł. Lista wydatków remontowych rozliczanych w czasie ustalana jest w rocznych planach budżetowych.

Zgodnie z Procedurą, na fakturze dokumentującej poniesienie danego wydatku remontowego, każdorazowo zamieszczana jest informacja na temat okresu rozliczenia danego wydatku dla celów rachunkowych. Jeśli wydatek ma być rozliczany w czasie, to - co do zasady - wydatek ten jest zaliczany do kosztów rachunkowych, metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym poniesiono wydatek, przez okres wskazany w opisie zamieszczonym na fakturze.

Jeśli w praktyce okaże się, że rzeczywisty koszt rozliczenia wydatku remontowego jest krótszy niż pierwotnie przewidywany, to taki fakt zgłaszany jest do Działu Księgowego Spółki. W takim wypadku nierozliczona wartość wydatku remontowego jest dla celów rachunkowych zaliczana do kosztów jednorazowo. Nierozliczona wartość wydatku remontowego jest dla celów rachunkowych zaliczana do kosztów jednorazowo również w sytuacji, gdy zaistnieje konieczność przeprowadzenia kolejnego remontu, wcześniej niż uprzednio planowano. W takim wypadku nierozliczona część wydatku jest zaliczana do kosztów rachunkowych przed rozpoczęciem rozliczania kolejnego wydatku remontowego.

Przed wprowadzeniem Procedury, wszystkie wydatki remontowe były zaliczane do kosztów jednorazowo (zarówno dla celów rachunkowych, jak i podatkowych), w momencie poniesienia wydatku. Spółka otrzymała pozytywne interpretacje podatkowe Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 września 2009 r., potwierdzające możliwość zaliczania wydatków remontowych jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów (interpretacje o sygnaturach: IBPBI/2/423-637/09/SD, IBPBI/2/423-639/09/SD, IBPBI/2/423-638/09/SD i IBPBI/2/423-640/09/SD).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek remontowy, zaliczany jednorazowo do kosztów rachunkowych (np. wydatek związany z wynajęciem lokomotywy zastępczej, wydatek związany z transportem lokomotywy), może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia wydatku (tj. w dacie zaliczenia wydatku do kosztów rachunkowych).

Zdaniem Spółki, wydatki remontowe, które - zgodnie z Procedurą - dla celów rachunkowych nie muszą być rozliczane w czasie, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia wydatku. Innymi słowy, wydatek związany pośrednio z remontem lokomotywy (np. wydatek na wynajem lokomotywy zastępczej), który zostanie poniesiony w 2009 r. i dla celów rachunkowych zostanie uznany za koszt 2009 r., Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2009 r., mimo że inne wydatki związane z remontem tej lokomotywy będzie dla celów rachunkowych rozliczać z czasie.

Wydatek o charakterze remontowym nie jest kosztem bezpośrednio związanym z przychodem. W związku z tym, przy zaliczaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów, Spółka powinna zastosować art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Z przepisu tego wynika, że - co do zasady - koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W wypadku wydatków remontowych nie można określić, jakiego okresu dotyczy dany wydatek. Spółka nie ma bowiem pewności, kiedy będzie musiała przeprowadzić kolejny remont. Takie stanowisko potwierdził organ podatkowy w interpretacjach z dnia 1 września 2009 r., potwierdzające możliwość zaliczania wydatków remontowych jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów (interpretacje o sygnaturach: IBPBI/2/423-637/09/SD, IBPBI/2/423-639/09/SD, IBPBI/2/423-638/09/SD i IBPBI/2/423-640/09/SD).

Wydatki remontowe pośrednio związane z remontem, takie jak wydatki na wynajem lokomotywy zastępczej, wydatki na transport lokomotywy, są ponoszone jednorazowo. Nie są one bezpośrednio związane z naprawą środka trwałego i dlatego dla celów rachunkowych nie są rozliczane w czasie. Zdaniem Spółki, nawet jeśli niektóre z wydatków związanych z naprawą lokomotywy dla celów rachunkowych będą rozliczane w czasie, to nie oznacza to automatycznie, że wszystkie wydatki związane z remontem lokomotywy muszą być rozliczane w czasie dla celów podatkowych. W wypadku wydatków pośrednio związanych z remontem lokomotywy trudno ustalić, jakiego okresu dotyczy dany wydatek. Spółka w 2009 r. wynajmie lokomotywę zastępczą na czas remontu lokomotywy. Nie oznacza to jednak, że przy kolejnym remoncie Spółka również ponosić będzie koszty wynajmu lokomotywy zastępczej. Może się okazać, że w przyszłości Spółka rozbuduje swój tabor kolejowy i nie będzie musiała wynajmować lokomotywy zastępczej od firmy zewnętrznej.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że w przedmiotowej sprawie wydatki na remont lokomotywy, które nie są rozliczane w czasie dla celów rachunkowych, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia wydatku. Jeśli Spółka zaliczy takie wydatki jednorazowo do kosztów rachunkowych w 2009 r. to może je uznać za koszt uzyskania przychodów jednorazowo w 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.