IBPBI/2/423-1218/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2011 r. (wpływ do tut. BKIP 4 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zakupiony sprzęt muzyczny podlega amortyzacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 października 2011 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zakupiony sprzęt muzyczny podlega amortyzacji. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 października 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1218/11/AK wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 28 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie realizowało projekt w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska - Republika Słowacka 2007-2013. W ramach realizacji projektu, zgodnie z wnioskiem zakupiono instrumenty muzyczne o łącznej wartości 105.990,00 zł W przypadkach większości zakupionych instrumentów, wartość jednostkowa instrumentu przekroczyła wartość 3.500,00 zł, w związku z tym zostały potraktowane jako środki trwałe i naliczono amortyzację.

Instrumenty zostały przekazane na podstawie umowy użyczenia Orkiestrze Ochotniczej Straży Pożarnej, która brała czynny udział w realizacji całego projektu. Przy składaniu wniosku o refundację poniesionych wydatków instytucja rozliczająca projekt stwierdziła, że refundacji podlega tylko kwota naliczonej amortyzacji (w tym przypadku to kwota znikoma bo 2.203,25 zł) natomiast wydatki jakie poniesiono to ponad 85.000,00 zł. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że jako Stowarzyszenie nie jest nastawione na działalność zarobkową. Dochody Stowarzyszenia są zwolnione od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy i przeznaczane na cele zgodnie ze Statutem.

W uzupełnieniu wniosku ORD-IN z dnia 27 października 2011 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż Stowarzyszenie zostało założone między innymi w celu podejmowania współpracy z mieszkańcami innych gmin w kraju i za granicą w dziedzinie kultury, sportu i rekreacji, promowania rodzimego folkloru, upowszechniania wiedzy o gminie i regionie żywieckim.

Cele te realizowane są poprzez wymianę grup dziecięcych i młodzieżowych, organizowanie imprez z udziałem mieszkańców innych regionów, wymianę zespołów sportowych i artystycznych działających na terenie współpracujących gmin, organizowanie sympozjów, pokazów w dziedzinie kultury, oświaty, sportu, turystyki i rekreacji. W związku z założonymi celami Stowarzyszenie współpracuje z gminą Cz. w zakresie wymiany międzynarodowej dzieci i młodzieży, zespołów artystycznych, rodzin oraz innych organizacji działających na terenie gminy. Gmina Cz. ma podpisane porozumienia z następującymi gminami partnerskimi tj.: N. (Niemcy), B. (Anglia), O. (Austria), C. (Węgry). Istotną rolę w realizacji zawartych porozumień Stowarzyszenie spełnia poprzez występowanie do instytucji o dofinansowanie wyjazdów dla dzieci, młodzieży (zarówno szkolne, jak również młodzieży skupionej w zespołach artystycznych, muzycznych i chórów promujących kulturę i dziedzictwo regionu).

Podczas realizacji licznych spotkań w czasie których realizowane są zarówno krajowe jak i międzynarodowe konkursy, olimpiady, przeglądy zespołów, orkiestr i chórów okazało się, że orkiestra realizująca program tych imprez nie posiada odpowiedniego sprzętu muzycznego. Członkowie tej orkiestry będący równocześnie członkami stowarzyszenia wyszli z inicjatywą skorzystania przez Stowarzyszenie z ogłoszonego konkursu "Region B." i złożenia wniosku o przyznanie dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczypospolita Polska - Republika Słowacka 2007-2013 na zakup instrumentów muzycznych. W wyniku tej inicjatywy i zaangażowania się przez młodzież, Stowarzyszenie złożyło projekt, którego jednym z głównych celów był zakup instrumentów muzycznych dla orkiestry. W tym celu podpisano porozumienie dotyczące realizacji projektu pomiędzy Stowarzyszeniem a orkiestrą słowacką, mające na celu przeprowadzenie spotkań integracyjnych, warsztatów muzycznych i organizacji dwóch międzynarodowych koncertów pomiędzy orkiestrą słowacką i orkiestrą Ochotniczej Straży Pożarnej co oznacza, że orkiestra brała czynny udział w realizacji całego projektu. Ponadto nauka gry na instrumentach młodzieży, wspólne wykonywanie utworów polskich i słowackich przyczyniło się do wzajemnych kontaktów pomiędzy Stowarzyszeniem i orkiestrami nie tylko w ramach projektu ale również aktualnie po zakończeniu jego realizacji. Stowarzyszenie jako Wnioskodawca jest beneficjentem projektu w ramach realizacji którego, zgodnie z wnioskiem zakupiono instrumenty muzyczne o łącznej wartości 105.990,00 zł.

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku wskazano wprost, iż wydatek związany z zakupem instrumentów muzycznych nie został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów stowarzyszenia i nie ma wpływu na wielkość osiągniętych przychodów. Instrumenty zostały przekazane na podstawie umowy użyczenia wymienionej już orkiestrze Ochotniczej Straży Pożarnej a zarazem członkom Stowarzyszenia w celu realizacji zadań statutowych stowarzyszenia tj. współudział w organizacji wszystkich spotkań i opraw muzycznych zarówno w kraju jak i za granicą. Współpraca pomiędzy Stowarzyszeniem a orkiestrą dętą realizowana jest w zamian za nieodpłatne użyczenie jej instrumentów. Ponadto w ramach wypełniania współpracy partnerskiej, orkiestra dęta za użyczane instrumenty w ramach odrębnego porozumienia zobowiązała się do bezpłatnego prowadzenia nauki gry dla dzieci oraz młodzieży szkolnej przez okres 5 lat. Zainteresowanie grą na instrumentach ze strony młodzieży jest coraz większe, efektem czego jest zwiększenie składu orkiestry, jej jakości oraz liczna grupa tj. około 18 nowych członków orkiestry.

Podmiot, przez który wypłacana będzie refundacja poniesionych wydatków to Bank z siedzibą w Warszawie, z którego płatności dokonywane są przez Euroregion. Przedmiotowe środki pochodzą z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w 85%, z budżet państwa w wysokości 10% oraz wkładu własnego w wysokości 5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakupiony sprzęt muzyczny podlega amortyzacji (czy nie) oraz też czy może być amortyzowany jednorazowo.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody Stowarzyszenia nie przekroczyły kwoty 45.000,00 zł, dlatego też Stowarzyszenie uważa, że w tym przypadku można zastosować przepisy o jednorazowym odpisie amortyzacyjnym od wartości początkowej środków trwałych, tak jak w przepisach dotyczących małych podatników, zgodnie z ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587). W tym przypadku Stowarzyszenie otrzyma całość refundacji.

W uzupełnieniu wniosku ORD-IN z dnia 27 października 2011 r. Wnioskodawca dodatkowo przedstawił własne stanowisko, iż zgodnie z procedurą przyznania dofinansowania w ramach Programu EWT Polska-Słowacja, wniosek wraz z harmonogramem i budżetem projektu podlegał weryfikacji formalnej oraz ocenie technicznej, w trakcie której została zatwierdzona do refundacji całkowita wartość zakupu instrumentów, a nie jedynie wartość odpisów amortyzacyjnych za okres realizacji projektu. W tym miejscu Wnioskodawca nadmienia, iż po uzyskaniu oficjalnej informacji o przyznaniu dofinansowania dla Beneficjenta zgodnie z przedstawionym kształtem i budżetem projektu istniało domniemanie, iż eksperci zweryfikowali projekt w trakcie oceny prawidłowo, a uzgodniony budżet należy realizować. Jak wynika z "Wytycznych dotyczących kwalifikowania wydatków i projektów w ramach programów współpracy transgranicznej Europejskiej Współpracy Terytorialnej realizowanych z udziałem Polski w latach 2007-2013" - ocena kwalifikowalności wydatku polega na sprawdzeniu jego zgodności z obowiązującymi przepisami zarówno na etapie wyboru wniosku do dofinansowania, podczas realizacji projektu oraz po jego zakończeniu. Nawiązując do wcześniejszego stwierdzenia, Stowarzyszenie stoi na stanowisku, iż zasadność poniesienia wydatku (zakupu instrumentów) i jego szacowana wartość została ustalona już na pierwszym etapie tejże oceny kwalifikowalności, czyli w momencie oceny wniosku o dofinansowanie, gdzie weryfikacji podlegała potencjalna kwalifikowalność zakupu i jego zgodność z obowiązującymi wytycznymi.

Z uwagi na ww. argumenty Wnioskodawca podnosi, iż zaistniała sytuacja negatywnej weryfikacji kosztów nabycia instrumentów muzycznych jest dla niego nadal niezrozumiała. Trudno wskazać przesłanki, dla których Zespół kontrolny po zakończeniu realizacji projektu, podważa zasadność poniesionego wydatku oraz zaakceptowany w ramach umowy o dofinansowanie budżet projektu, jednocześnie podważając kompetencje Eksperta oceniającego wniosek o dofinansowanie. W ten sposób powstaje wrażenie, iż Zespół kontrolny w trakcie realizowanych czynności ponownie przeprowadza procedurę oceny leżącej w gestii eksperta, chociaż nie ma w tym zakresie żadnych kompetencji.

Stowarzyszenie nie planowało zakupu instrumentów muzycznych ze środków własnych, z uwagi na fakt, iż nie uzyskuje ono dochodów i nie ma możliwości poniesienia takich nakładów. Uzyskując pozytywną ocenę przedłożonego we wniosku aplikacyjnym budżetu projektu, co zostało potwierdzone w ramach umowy o dofinansowanie, Stowarzyszenie zdecydowało się na realizację projektu, nie sądząc, iż narazi tym swoją organizację na tak duże konsekwencje finansowe.

Przyjęcie założenia, iż w przedmiotowym projekcie dopuszczalna jest jedynie refundacja kosztów amortyzacji zakupu instrumentów muzycznych za okres trwania projektu jest błędne, także z punktu widzenia procedury oceny eksperckiej kondycji finansowej Beneficjenta już w momencie złożenia wniosku. Beneficjent deklarował wówczas zakup tego wyposażenia przy jego maksymalnym dofinansowaniu, gdyż ze sprawozdań finansowych wynikał brak zdolności finansowej do samodzielnego pokrycia tego wydatku. Z tego też powodu eksperci zatwierdzili ten koszt do dofinansowania, wychodząc z założenia, iż z uwagi na kondycję finansową Wnioskodawcy realizacja projektu w opcji samodzielnego zakupu instrumentów jest niemożliwa. Nie można zatem obecnie wymagać od beneficjenta aby ponosił koszty, których już od momentu złożenia wniosku aplikacyjnego nie był w stanie sfinansować samodzielnie. Całkowite koszty zakupu instrumentów (różnica pomiędzy amortyzacją a pełnym dofinansowaniem wynosi kilkadziesiąt tysięcy zł), co stanowczo przekracza możliwości finansowe Stowarzyszenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, Zespół kontrolny podważając rację zakupu instrumentów podważa również zasadność realizacji projektu, a przede wszystkim jego trwałości, która w projektach transgranicznych nabiera wyjątkowego znaczenia. Bez możliwości dalszego wykorzystywania nabytych w ramach projektu instrumentów nie ma płaszczyzny kontynuacji współpracy z partnerem słowackim. Jeśli Stowarzyszenie będzie zmuszone sprzedać instrumenty aby zamknąć finansowo ten projekt, wówczas nie ma mowy o żadnej trwałości projektu i nie ma w tym winy Beneficjenta, gdyż deklarował w projekcie warunki i rozwój dalszej współpracy ze stroną słowacką na innych warunkach, niż te, do których zmusza Stowarzyszenie teraz wydana opinia.

Tymczasem według wytycznych programu EWT działania w projekcie miękkim powinny przyczyniać się do tworzenia podstaw trwałej współpracy między partnerami, a nie jednorazowych inicjatywy. W budżecie projektu został założony zakup instrumentów, które miały stanowić wsparcie zaplecza dla orkiestr z Polski i Słowacji, nastawionych na stałą współprace i wymianę doświadczeń, a nie jednorazowe użytkowanie w trakcie realizacji projektu. W ramach realizowanego projektu poszerzono grono członków orkiestry, którzy dzięki przedmiotowemu zakupowi wraz z Partnerem Słowackim mogli realizować cele projektu i zapewnić jego trwałość w okresie najbliższych pięciu lat (co nie byłoby możliwe bez zakupu sprzętu i udostępnienia go członkom orkiestry).

Cele projektu, wizja jego realizacji oraz wizja zapewnienia trwałości projektu zostały szczegółowo opisane we wniosku aplikacyjnym, gdzie klarownie przedstawiono w jakim celu Beneficjent planuje zakup instrumentów oraz jakie będzie ich przeznaczenie. Jeśli zatem ocena ekspercka została przeprowadzona w sposób niewłaściwy - nie można za to karać Beneficjenta.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji są wyłącznie konsekwencje podatkowe otrzymania dofinansowania i zakupu instrumentów muzycznych (w zakresie wykazanym we wniosku tj. kosztów uzyskania przychodów). Nie dotyczy ona natomiast zagadnień związanych z zasadami otrzymania i późniejszego rozliczania otrzymanych środków przeprowadzanymi przez organy właściwe w ww. sprawach.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p., że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku trwałego wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Wykluczając możliwość jednorazowego uznania wydatku na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej za koszt uzyskania przychodu, ustawodawca kierował się zasadą współmierności kosztów i przychodów podatkowych. W innym bowiem przypadku jednorazowe uznanie wydatku za koszty uzyskania przychodów pozwalałoby podatnikom w skrajnych przypadkach przy dużych wydatkach inwestycyjnych, na wykazywanie przez kilka lat podatkowych wyższych kosztów nad przychodami podatkowymi.

W myśl natomiast art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 16k ust. 7 u.p.d.o.p., podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy czym małym podatnikiem, zgodnie z art. 4a pkt 10 u.p.d.o.p., jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W myśl art. 16k ust. 8 u.p.d.o.p., podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16k ust. 9 u.p.d.o.p. przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nie przekraczającej 3500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów niektórzy podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, do wartości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż aby wymienione w art. 16a składniki majątku (środki trwałe) podlegały amortyzacji podatkowej, powinny spełniać następujące warunki:

* stanowić muszą własność lub współwłasność podatnika (środki trwałe),

* powinny być nabyte i nadawać się do gospodarczego wykorzystania,

* przewidywany okres ich używania powinien być dłuższy niż rok,

* powinny być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto środki trwałe w dniu przyjęcia do używania powinny być kompletne i zdatne do użytku, a więc wyposażone we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające ich funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem oraz być sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie.

Jak już wcześniej wskazano, jednym z warunków dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabywanych przez podatnika składników majątku jest wykorzystanie tych aktywów na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. u.p.d.o.p. nie zawiera definicji działalności gospodarczej, a zatem zasadne jest sięgniecie w tym zakresie do definicji zawartej w Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, przez działalność gospodarczą rozumie każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Stowarzyszenie realizowało projekt w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska - Republika Słowacka 2007-2013. W ramach realizacji projektu, zgodnie z wnioskiem zakupiono instrumenty muzyczne o łącznej wartości 105.990,00 zł W większości z zakupionych instrumentów, wartość jednostkowa instrumentu przekroczyła wartość 3.500,00 zł, w związku z tym potraktowano je jako środki trwałe i naliczono odpowiednią amortyzację. Instrumenty zostały przekazane na podstawie umowy użyczenia Orkiestrze Ochotniczej Straży Pożarnej w M., która brała czynny udział w realizacji całego projektu. Przy składaniu wniosku o refundację poniesionych wydatków instytucja rozliczająca projekt stwierdziła, że refundacji podlega tylko kwota naliczonej amortyzacji (...). Ponadto jak wskazało Stowarzyszenie, wydatek związany z zakupem instrumentów muzycznych nie został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Stowarzyszenia i nie ma wpływu na wielkość osiągniętych przychodów. Instrumenty zostały przekazane na podstawie umowy użyczenia wymienionej już orkiestrze Ochotniczej Straży Pożarnej a zarazem członkom Stowarzyszenia w celu realizacji zadań statutowych Stowarzyszenia tj. współudział w organizacji wszystkich spotkań i opraw muzycznych zarówno w kraju jak i za granicą. Współpraca pomiędzy Stowarzyszeniem a orkiestrą dętą realizowana jest w zamian za nieodpłatne użyczenie jej instrumentów. Ponadto w ramach wypełniania współpracy partnerskiej, orkiestra dęta za użyczane instrumenty w ramach odrębnego porozumienia zobowiązała się do bezpłatnego prowadzenia nauki gry dla dzieci oraz młodzieży szkolnej przez okres 5 lat.

W tak przedstawionym stanie faktycznym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy zakupiony sprzęt muzyczny podlega amortyzacji oraz czy może być amortyzowany jednorazowo. Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku można zastosować przepisy o jednorazowym odpisie amortyzacyjnym od wartości początkowej środków trwałych, tak jak w przepisach dotyczących małych podatników, zgodnie z ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587.

Jak już wskazano powyżej, aby ustalić czy zakupiony sprzęt muzyczny podlega amortyzacji w pierwszej kolejności należy zbadać czy dany wydatek spełnia przesłanki art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. tj. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku (a w szczególności uzupełnienie wniosku) wynika, że wydatek związany z zakupem instrumentów muzycznych nie został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Stowarzyszenia i nie ma wpływu na wielkość osiągniętych przychodów.

Mając powyższe na uwadze, skoro wydatek na zakup sprzętu muzycznego nie spełnia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. nie może zatem stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Tym samym wydatki na zakupiony sprzęt muzyczny nie mogą również zostać odniesione w ciężar kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych (w tym w postaci odpisu jednorazowego).

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie wskazać należy, iż gdyby wydatki spełniały przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., to mając na uwadze, iż Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej mogłyby one ewentualnie zostać dla celów podatkowych odniesione bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Jednakże sytuacja taka nie zaistniała w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.