IBPBI/2/423-1197/08/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku związanego z nabyciem nieruchomości w części dotyczącej budynku, który zostanie wyburzony (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 października 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku związanego z nabyciem nieruchomości w części dotyczącej budynku, który zostanie wyburzony.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Zamierza zakupić prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz budynki i budowle posadowione na tym gruncie. Jeden z budynków (wybudowany i wykorzystywany pierwotnie jako budynek biurowy, przez obecnego właściciela wg naszej wiedzy niewykorzystywany) będzie przez spółkę wyburzony jako znajdujący się w złym stanie technicznym i nieprzydatny. Wnioskodawca posiada obecnie inny budynek biurowy i nie ma uzasadnienia dla uruchamiania drugiego biurowca. Istotne znaczenie mają też duże koszty remontu koniecznego dla ewentualnego rozpoczęcia użytkowania biurowca, jak również wysokie koszty podatku od nieruchomości dotyczące tego budynku. Wielkość biurowca jest zupełnie nieprzystająca do rozmiarów prowadzonej przez nas działalności. Przed wyburzeniem nie będzie przez nas wykorzystywany, w związku z czym nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wyburzenie nie jest związane z żadną nową inwestycją na gruncie zajętym aktualnie przez ww. budynek. Oczywiście nie można wykluczyć, że w przyszłości grunt ten zostanie wykorzystany w celach inwestycyjnych (pod budowę budynku lub budowli), jednak obecnie nie ma takich planów. Wnioskodawca wyjaśnia również, że nie ma możliwości nabycia nieruchomości bez ww. budynku biurowego.

Cały zakup związany będzie z działalnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych i niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku z jakiegokolwiek tytułu. W związku z rozbiórką budynku istnieje możliwość, że uzyskane zostaną pewne niewielkie przychody ze sprzedaży elementów budynku czy materiałów budowlanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ wyburzenie budynku nie jest związane ze zmianą rodzaju działalności a także nie wynika z decyzji, które można byłoby ocenić jako niewątpliwie i obiektywnie nieracjonalne z punktu widzenia prowadzącego działalność gospodarczą, wydatki na nabycie nieruchomości w części dotyczącej tego budynku stanowią koszt uzyskania przychodów. Równocześnie wydatki tego rodzaju nie są wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów wydatki te stają się nie w momencie fizycznego poniesienia wydatku, lecz w dacie podjęcia przez spółkę decyzji o wyburzeniu, z tym że wydatki poniesione po tej dacie, np. koszty samego wyburzenia będą kosztem uzyskania przychodów w dacie ich ujęcia w księgach, tj. w miesiącu wykonania usługi wyburzenia. Zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia tu pozostaje np. data fizycznego wyburzenia lub też uzyskania przychodów ze sprzedaży elementów i materiałów uzyskanych ewentualnie z rozbiórki. Wynika to stąd, iż celem nabycia budynku nie było jego wyburzenie ani uzyskanie ewentualnych przychodów (w dodatku prawdopodobnie nieznaczących w stosunku do ceny nabycia budynku) ze sprzedaży odzyskanych materiałów budowlanych, lecz nabycie nieruchomości jako całości (ze względu na wartość użytkową gruntu i pozostałych budynków i budowli posadowionych na tym gruncie), zatem wiązanie kosztów z datą wyburzenia lub uzyskania przychodów z rozbiórki jako celowościowo związanych z tymi zdarzeniami byłoby w naszym przekonaniu sprzeczne z logiką ale także ze stanem faktycznym. Powyższe zdaniem Wnioskodawcy wynika także z art. 15 ust. 4d ustawy, który tego rodzaju wydatki nakazuje uznawać za koszt uzyskania przychodów z datą ujęcia w księgach rachunkowych, zaś ujęcie w księgach winno nastąpić zdaniem Spółki w momencie podjęcia decyzji o wyburzeniu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy - dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu - można potrącić koszty. Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione, ale i do lat następnych, jest uzależniony od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio czy pośrednio związanych z przychodami. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4b-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy).

W myśl zaś art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami i zamierza jeden z budynków wyburzyć. Nabycie budynku, który ma podlegać rozbiórce, nastąpiło wyłącznie ze względu na konieczność zakupu całej nieruchomości. Przedmiotowy budynek nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie będzie amortyzowany. Ponadto wyburzenie budynku nie jest związane z żadną nową inwestycją na gruncie przez budynek zajętym.

Poniesione koszty nabycia budynku, który podlega wyburzeniu należy zaliczyć do kosztów pośrednich. Wobec powyższego momentem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu będzie dzień ich poniesienia czyli ujęcia w księgach rachunkowych, którym może być dzień wyburzenia budynku. Podjęcie samej decyzji o wyburzeniu nie jest wystarczającą przesłanką do zaliczenia wydatków na nabycia przedmiotowego budynku do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.