IBPBI/2/423-1185/09/AM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wierzytelności umorzonej na podstawie art. 508 k.c.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 7 października 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-1185/09/AM Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wierzytelności umorzonej na podstawie art. 508 k.c.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wierzytelność umorzoną na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wierzytelność umorzoną na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa funkcjonuje w oparciu o przepisy ustawy Prawo spółdzielcze oraz ustawę o spółdzielniach mieszkaniowych i statut. Członkowie Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, osoby niebędące członkami, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, członkowie Spółdzielni będący właścicielami lokali oraz właściciele lokali niebędący członkami Spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni przez wnoszenie comiesięcznych opłat. Obowiązek uiszczenia opłat powstaje od chwili wydania lokalu.

W przypadku trudności z regulowaniem przez członków Spółdzielni należności dotyczących lokali mieszkalnych, pomimo ponagleń zalegają oni z zapłatą. Spółdzielnia prowadzi działania windykacyjne dochodząc swoich należności za pośrednictwem sądu.

Po uzyskaniu prawomocnego nakazu zapłaty (gdy dłużnik nie ureguluje zadłużenia) sprawa zostaje skierowana do egzekucji komorniczej. Jeżeli wierzytelność okaże się nieściągalna, następuje umorzenie przez komornika, Spółdzielnia dokonuje odpisu aktualizującego w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych. Aby wierzytelności spisane w ciężar "pozostałych kosztów operacyjnych" jako nieściągalne uznać za koszty uzyskania przychodów muszą być spełnione jednocześnie dwa warunki:

*

uprzednio były one zaliczone do przychodów należnych,

*

powinny być udokumentowane w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o p.d.o.p.)

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umorzenie wierzytelności na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego, która uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p. była zarachowana jako przychody należne i umorzenie wierzytelności nastąpiło za zgodą obu stron tj. wierzyciela i dłużnika w formie pisemnej, można zaliczyć do kosztów podatkowych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Wnioskodawca uważa, że może zaliczać wierzytelność umorzoną na postawie art. 508 Kc do kosztów uzyskania przychodów o ile stanowiła ona przychód należny i umorzenie było skuteczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego wynika, że wierzyciel może zaliczyć umorzoną wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów tylko wówczas, gdy jednocześnie spełnione zostaną następujące warunki:

wierzytelność zaliczono uprzednio do przychodów należnych,

umorzenie wierzytelności nastąpi za zgodą i wiedzą dłużnika, tj. wierzyciel będzie posiadać pisemne oświadczenie dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przez niego przyjęte.

Reasumując, wierzytelność którą Wnioskodawca zamierza umorzyć, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem, że uprzednio zaliczona była do przychodów należnych w myśl art. 12 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 3 i 4 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl