IBPBI/2/423-118/09/SD - Możliwość dokonywania amortyzacji od zakupionych znaków towarowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 25 stycznia 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-118/09/SD Możliwość dokonywania amortyzacji od zakupionych znaków towarowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 29 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania amortyzacji zakupionych znaków towarowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania amortyzacji zakupionych znaków towarowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 grudnia 2009 r. znak: IBPBI/2/423-1193/09/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 29 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem zawartych umów miedzy Spółkami niemiecką i polską była sprzedaż i przekazanie przez spółkę niemiecką - spółce polskiej listy klientów i znaków towarowych zarejestrowanych w Polsce przez poprzedniego właściciela.

Spółki funkcjonują w ramach grupy, ale nie są bezpośrednio powiązane kapitałowo.

Spółka niemiecka jest producentem materiałów budowlanych - dachówek ceramicznych, spółka polska przejęła dystrybucję tych dachówek na terenie Polski.

Polska spółka jest w trakcie przygotowywania inwestycji, związanej z uruchomieniem produkcji tych dachówek w Polsce.

Transakcje nabycia udokumentowane zostały umowami i notami obciążeniowymi.

Ogólna wartość transakcji brutto wynosi 3.352.160,00 EURO - 14.051.043,33 PLN.

Zobowiązania wynikające z ww. transakcji zostały uregulowane przez polską spółkę.

Na ww. kwotę składają się pozycje:

1.

nabycie znaków towarowych - 2.919.000,00 EURO - 12.105.808,40 PLN oraz

2.

nabycie listy klientów - 364.000,00 + 69.160,00 VAT = 433.160,00 EURO-1.945.234,93 PLN.

Nabyte prawa do znaków towarowych stanowią wartości niematerialne i prawne, ponieważ spełniają kryteria określone w art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości.

Wartość początkową praw do znaków towarowych stanowić będzie cena nabycia, powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem, w tym opłaty za rejestrację znaków w Polsce dla nowego właściciela. Nabyte prawa do znaków towarowych jako wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji, która jest kosztem uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. Spółka wyjaśniła, iż poprzedni właściciel zarejestrował w Polsce tylko znak towarowy C, pozostałe znaki były zarejestrowane w innych europejskich rejestrach.

W chwili obecnej spółka jest w trakcie rejestracji znaku towarowego C w Polsce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy amortyzacja zakupionych znaków towarowych od spółki niemieckiej po zarejestrowaniu w urzędzie patentowym, dotycząca aktualnie tylko dystrybucji towarów pochodzących z DE na terenie Polski, a w przyszłości towarów produkowanych w Polsce jest kosztem uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Spółki, amortyzacja zakupionych i zarejestrowanych w polskim urzędzie patentowym znaków towarowych jest kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Artykuł 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Podkreślić należy, iż w odróżnieniu od środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej.

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) normuje m.in.:

*

stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych,

*

zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Na znak towarowy może być zatem udzielone prawo ochronne, które podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych, a jego udzielenie stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego.

Po wpłynięciu zgłoszenia znaku towarowego Urząd Patentowy ma podstawy do zbadania, czy zostały spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa ochronnego. Jeśli nie zostały spełnione, Urząd może odmówić udzielenia prawa ochronnego. Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Dopiero zatem po wydaniu decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, można mówić o prawie, o którym mowa w ustawie - Prawo własności przemysłowej, a co za tym idzie prawie będącym wartością niematerialną i prawną podlegającym amortyzacji. Przy okazji podnieść należy, iż tut. Organ, nie jest uprawniony do rozstrzygania czy dany znak towarowy stanowi znak towarowy, o którym mowa w powołanej ustawie.

W świetle powyższych przepisów, należy uznać, iż zakupione i zarejestrowane znaki towarowe stanowią wartości niematerialne i prawne, w związku z czym odpisy amortyzacyjne dokonywane od praw do tych znaków pod warunkiem, iż są przez Spółkę wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, Nr 2 i Nr 4 wydano odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl