IBPBI/2/423-1171/09/CzP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wspólnoty mieszkaniowej kwoty odpowiadającej wysokości podatku dochodowego od osób prawnych, przekazanej innej wspólnocie mieszkaniowej na podstawie noty obciążeniowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku dochodowego zapłaconą przez inną wspólnotę mieszkaniową /pytanie wymienione we wniosku jako trzecie/- jest nieprawidłowe.

W dniu 2 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku dochodowego zapłaconą przez inną wspólnotę mieszkaniową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnotą mieszkaniową jedno budynkową, powstałą z pozakładowych zasobów mieszkaniowych. W dniu 20 kwietnia 2002 r. Wnioskodawca podpisał umowę z inną Wspólnotą Mieszkaniową, w której druga Wspólnota zobowiązała się dostarczać z własnego hydroforu zimną wodę do podgrzania dla Wnioskodawcy. Odpłatność za ww. zobowiązanie polegała jedynie na proporcjonalnym podziale kosztów z tytułu obsługi hydroforu, jak również zwrocie za 50 % zużycia wody do podgrzania według wskazań wodomierza zlokalizowanego na wejściu do wymiennika w budynku, w którym znajduje się hydrofor.

W związku z powyższym druga z wymienionych Wspólnot Mieszkaniowych uzyskuje dochód, który w istocie pokrywa koszty utrzymania wspomnianego hydroforu. Wnioskodawca pokrywa bowiem 50% zużycia wody przepompowywanej przez hydrofor oraz 50% kosztów jego eksploatacji.

W dniu 29 kwietnia 2009 r. wspomniana Wspólnota Mieszkaniowa wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z wnioskiem o interpretację w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu pochodzącego z obsługi hydroforu, jednocześnie zaznaczając że podatek ten odprowadza (sygn.: IBPBI/2/423-492/09/PP z dnia 13 lipca 2009 r.). Wspólnota ta stwierdziła, że odprowadza ten podatek ze względu na to, iż nie jest w stanie wykazać, że owe 50% zwrotu kosztów przeznacza na utrzymanie hydroforowni, co można by było uznać za przychody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odpowiedzi Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że przedstawiona przez Wspólnotę interpretacja jest prawidłowa i podatek ten jest należny. Uwzględniając w szczególności, iż Wspólnota nie jest wstanie wykazać, że uzyskiwany dochód przeznacza jedynie na cele związane z utrzymaniem hydroforu, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że nie ma możliwości zwolnienia tegoż dochodu z opodatkowania podatkiem od osób prawnych.

W związku z powyższym po stronie Wspólnoty, w której usytuowany jest hydrofor pojawia się nadwyżka kosztów z tytułu użytkowania hydroforu nad przychodami w postaci zwrotu 50% kosztów pochodzących od Wnioskodawcy. Różnica ta oczywiście dotyczy jedynie podatku od owych 50% opłat z tytułu kosztów obsługi hydroforowni, które w tym przypadku traktowane są nie jako zwrot kosztów, a dochód Wspólnoty Mieszkaniowej.

W związku z tym Wspólnota dysponująca hydroforem obciążyła Wnioskodawcę wspomnianymi wyżej świadczeniami podatkowymi. Obciążenie nastąpiło na podstawie noty obciążeniowej, w której jako tytuł obciążenia wpisano po prostu podatek dochodowy od osób prawnych.

W tym momencie Wnioskodawca ma jednak problem związany z zaksięgowaniem kosztów z tytułu podatku zapłaconego innej Wspólnocie Mieszkaniowej na podstawie noty obciążeniowej, czy też jakby to można inaczej określić refakturowanego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy tego typu rozliczenie z zapłaconego podatku dochodowego można uznać za koszt uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę, tj. iż w odniesieniu do przedstawionej pozycji nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3).

Zdaniem Wspólnoty, sposób rozliczeń należnego do zapłaty przez drugą Wspólnotę podatku dochodowego jest nieprawidłowy. Płatnik podatku dochodowego nie może obciążyć drugiego podmiotu tymże podatkiem, tak jak ma to miejsce w odniesieniu do podatku od towarów i usług. Wnioskodawca natomiast nie może księgować kosztów nazwanych "podatkiem dochodowym od osób prawnych" na podstawie not obciążeniowych, a to z uwagi na regulację art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zgodnie z umową zwraca 50% kosztów przeznaczonych na utrzymanie obsługi hydroforowni (czyli na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych) spełniających wymogi art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., czyli zwolnionych z podatku dochodowego od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwana dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jak to zostało wskazane powyżej - uzależnione jest również od tego aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach.

Zakres tego przepisu dotyczy tylko tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika. Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym inny podmiot "obciąża" Wnioskodawcę uiszczonym przez siebie podatkiem dochodowym, a mianowicie wystawia noty obciążeniowe w treści, których wskazuje już tytuł do zapłaty "podatek dochodowy od osób prawnych".

Słusznie wskazuje Wnioskodawca, iż na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, każdy podmiot będący podatnikiem jest obowiązany do samodzielnego uiszczenia należności publicznoprawnej.

Czym innym jest natomiast niejako pośrednie przenoszenie obciążeń publicznoprawnych na kontrahentów w drodze zawieranych umów cywilnoprawnych. Prawna dopuszczalność tego typu praktyk należy jednak do sfery prawa prywatnego (cywilnego), które nie może być przedmiotem indywidualnej interpretacji wydawanej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Jeżeli strony w drodze umowy cywilnoprawnej tak ukształtują swoje prawa i obowiązki, iż w wysokość świadczenia zostaną niejako "wkalkulowane" również obciążenia publicznoprawne, zasadność poniesienia takiego kosztu winna być uznana w świetle ogólnych przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1, natomiast przepis art. 16 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.p. nie znajduje w takiej sytuacji bezpośredniego zastosowania.

Na powyższą kwalifikację wydatków bez wpływu pozostaje fakt, czy powyższe wydatki wpływają na kształtowanie dochodu przeznaczonego na cele mieszkaniowe w kontekście zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wspólnoty jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i 2 wydano odrębne postanowienie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.