IBPBI/2/423-1144/08/BG - Zastosowanie kursów średnich NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na konto spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 9 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursów średnich Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na konto - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursów średnich Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na konto.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada rachunki bankowe w trzech różnych bankach i w każdym z banków rachunki w różnych walutach (6 rachunków walutowych). Banki w ciągu dnia ogłaszają kilka tabel, przykładowo Bank X w dniu 23 października 2008 r. ogłosił 16 tabel z kursami walut. Na wyciągach bankowych nie ma informacji o kursie jaki został zastosowany do danej wpłaty na konto lub wypłaty z konta, nie ma również godziny, o której księgowane były poszczególne operacje. Do wyceny rozchodu środków z rachunków walutowych stosuje metodę FIFO. Kurs po jakim księgowane są wpływające środki na rachunek bankowy z tytułu zapłaconych faktur sprzedaży to średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu. Podobnie, gdy płaci za swoje zobowiązania ze środków zgromadzonych z wpływów na rachunek. W sytuacji, gdy następuje sprzedaż lub zakup waluty obcej Spółka stosuje kurs po jakim faktycznie wymieniono walutę (zazwyczaj jest to kurs negocjowany z bankiem, który zamieszczany jest na wyciągach bankowych przy tej operacji).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosowanie przez Spółkę kursów średnich NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na konto jest rozwiązaniem słusznym w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym...

Zdaniem Spółki przyjęte przez nią rozwiązanie jest jedynym słusznym w sytuacji, gdy banki, z których usług Spółka korzysta nie podają na wyciągach bankowych informacji umożliwiających określenie, którą tabelę ogłaszaną przez bank w danym dniu należy zastosować do poszczególnej operacji. Każdy dzień to kilka do kilkunastu operacji na każdym rachunku walutowym. W piśmiennictwie można spotkać się z opinią że należy wybrać jedną z tabel bankowych ogłaszanych każdego dnia, np. pierwszą i stale stosować kursy z pierwszej tabeli ogłoszonej każdego dnia. Stanowisko takie nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia w przepisach. Dlaczego zatem nie miałby być stosowany w danym dniu kurs najbardziej odpowiadający podatnikowi, tj. z dowolnej tabeli danego dnia, w którym przeprowadzona była operacja... Czy z kolei w sytuacji możliwości swobodnego wyboru przez podatnika kursu banku, w którym przeprowadzona jest dana operacja, można mówić o kursie faktycznie zastosowanym... Posiłkując się ustawą o rachunkowości i określoną w niej zasadą istotności można ustalić w polityce rachunkowości taką metodę rozliczeń walutowych, w oparciu o kursy z danego dnia, która będzie najbardziej optymalna dla jednostki na dzień wpływu zapłaty za należność. Skoro można by przyjąć, że jest to konkretny numer tabeli (np. trzecia każdego dnia), można by również założyć, że jest to tabela, która wygeneruje najniższe/najwyższe (w zależności od potrzeb jednostki) różnice kursowe w danym dniu.

W świetle powyższego trudno zatem twierdzić, że w takiej sytuacji możemy mówić o kursie faktycznie zastosowanym. Zatem, w myśl art. 15a ust. 4, jeżeli nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Rozwiązanie przyjęte przez Spółkę zostało zastosowane do wszystkich rachunków bankowych, które Spółka posiada w walutach obcych i jest stosowane w sposób ciągły.

Gwarantuje to przejrzystość w rozliczeniach oraz określa jednolite zasady wyceny środków pieniężnych. Jeżeli Minister Finansów nie zgodzi się ze stanowiskiem Spółki to Spółka wnosi o wskazanie kursu, wg jakiego powinny zostać zaksięgowane zapłaty za wpływające należności i regulowane zobowiązania ze środków na rachunkach bankowych. Banki nie mają możliwości zamieszczania informacji o godzinie księgowania środków wpływających i wypływających z rachunków bankowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. zwanej w dalszej części skrótem "ustawa o pdop") przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o pdop stanowi m.in. że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W związku z wyżej zacytowanymi przepisami, należy stwierdzić, iż przy ustalaniu wysokości przychodów uzyskanych w walucie obcej lub kosztów poniesionych w walutach obcych stosuje się średni kurs Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu bądź poniesienia kosztu.

Powyższe regulacje prawne odnoszące się do przeliczenia przychodów i kosztów poniesionych w walutach obcych mają zastosowanie do wszystkich podatników bez względu na wybraną metodę wyliczania różnic kursowych.

Od 1 stycznia 2007 r. zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o pdop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

W myśl art. 15a ust. 3 ww. ustawy o pdop, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakazują zastosowanie kursu faktycznego nie definiując tego pojęcia. Z interpretacji istniejących przepisów wynika, iż są to wszelkie kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym bankowe, również przy transakcjach walutowych związanych z indywidualną umową z bankiem. Faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest kursem faktycznie zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut. Jest to kurs faktycznie użyty m.in. do ustalenia określonej wartości różnicy kursowej. Faktycznie zastosowany kurs to również taki, po którym dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, koniecznej dla ustalenia różnic kursowych, m.in. w dacie wpływu lub wypływu waluty obcej na bankowym rachunku walutowym. Przy operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. A zatem do wyceny wartości wpływu lub wypływu waluty przy operacjach bankowych należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany, odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży banku, z usług którego podatnik korzysta.

Natomiast na podstawie art. 15a ust. 4 ustawy o pdop, jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Mając powyższe na względzie, należy przyjąć, że podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego, pomimo, że nie miała miejsca operacja zakupu lub odsprzedaży waluty. Dopiero, jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, np. przy korzystaniu z rachunków walutowych w bankach zagranicznych, które nie ustalają kursów waluty stosowanego do przeliczenia złotego, wówczas w takich przypadkach jest uzasadnione przyjęcie kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego operacje walutowe.

Należy zwrócić przy tym uwagę na zapis art. 15a ust. 5 ustawy o pdop, który stanowi, że jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Odnosząc powyższe uregulowania do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, iż w przypadku ustalania różnic kursowych dotyczących uzyskanego przychodu, bądź poniesionego kosztu należy przyjąć kurs faktycznie zastosowany. A zatem przy wpływie lub wypływie waluty na (z konta) można stosować odpowiednio kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik. Kurs faktycznie zastosowany to także kurs kantorowy, bankowy, z indywidualnej umowy wynegocjowany.

Należy również zauważyć, iż w przypadku gdy Podatnik nie posiada informacji po jakim kursie zostały wycenione środki wpływające i wypływające z jego rachunków bankowych, to może zwrócić się do banku o podanie kursu jaki zastosował bank do przeliczenia waluty.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.