IBPBI/2/423-1073/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu ujęcia kosztu z tytułu opłaty za przejęcie części biznesu (stan faktyczny) - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu ujęcia kosztu z tytułu opłaty za przejęcie części biznesu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej "Grupa"), będącej wiodącym światowym dostawcą technologii dla rynku pojazdów samochodowych. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja części i podzespołów dla przemysłu motoryzacyjnego oraz działalność projektowa w tym zakresie. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje w szczególności produkcję wiązek elektrycznych i przewodów światłowodowych, systemów zasilania silnika i pochłaniaczy, wymienników ciepła oraz przełączników.

Spółka prowadzi aktualnie działalność poprzez kilka zakładów produkcyjnych na terenie Polski, posiada również nowoczesne Centrum Techniczne, w którym prowadzone są prace badawczo-rozwojowe. Z uwagi na reorganizację działalności w ramach Grupy, Centrum Techniczne działające w strukturach Wnioskodawcy przejmie częściowo działalność dotyczącą prowadzenia prac badawczo-rozwojowych od jednego z podmiotów z Grupy (dalej "X").

Na mocy umowy kupna-sprzedaży części działalności ("Agreement of sale and purchase of part of business", dalej "Umowa przejęcia części biznesu"), Spółka nabyła od X umowy dotyczące świadczenia usług inżynieryjnych (dalej "Umowy serwisowe") oraz wyposażenie niezbędne do prowadzenia prac badawczo-rozwojowych. Umowy serwisowe zawarte pierwotnie przez X obejmowały świadczenie usług na rzecz innych podmiotów z Grupy ("affiliates") oraz na rzecz klientów zewnętrznych ("client services").

W ramach transakcji nabycia części działalności przez Spółkę uzgodniono, że Wnioskodawca przejmie świadczenie usług inżynieryjnych na rzecz innych podmiotów z Grupy, lecz transakcja ta nie będzie obejmowała przejęcia usług świadczonych na rzecz klientów zewnętrznych. Wnioskodawca pragnie również wskazać, że zakresem Umowy przejęcia części biznesu objęta jest również Umowa serwisowa pomiędzy X i Spółką. Dotychczas X świadczyła usługi inżynieryjne na rzecz jednego z zakładów Spółki. Po przejęciu części biznesu, przedmiotowe usługi na rzecz zakładu Spółki będą świadczone przez Centrum Techniczne, wobec czego Spółka nie będzie już obciążana kosztami takich usług przez X.

Umowa przejęcia części biznesu wskazuje, że Spółka nabywa w szczególności korzyści oraz prawa i obowiązki wynikające z Umów serwisowych, na mocy których X świadczyła do tej pory usługi inżynieryjne na rzecz podmiotów z Grupy oraz niezbędne wyposażenie. Transakcja nie obejmuje natomiast nabycia zapasów, pracowników oraz żadnych informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Składniki majątkowe przejmowane wskutek transakcji nie są u zbywającego wyodrębnione organizacyjnie, ani też finansowo.

Uzgodniona przez strony cena sprzedaży została ustalona odrębnie dla przejęcia Umów serwisowych (dalej "opłata za przejęcie części biznesu") oraz odrębnie za nabycie wyposażenia.

W ujęciu rachunkowym, opłata za przejęcie części biznesu (Umów serwisowych) rozpoznana zostanie w wartości początkowej składnika aktywów Spółki (jako wartość niematerialna i prawna - dalej "WNiP"). Spółka zakłada, że możliwe będą sytuacje, że w wyniku wymaganej regulacjami rachunkowymi okresowej weryfikacji zmienić się może okres amortyzacji i stawka amortyzacji bilansowej w odniesieniu do rozpoznanej WNiP. Ponadto, na podstawie przepisów rachunkowych nie można również wykluczyć konieczności okresowej aktualizacji wyceny WNiP, a w konsekwencji rozpoznawania odpisów aktualizujących wartość WNiP i ich rozwiązywania w kolejnych latach.

W konsekwencji, w księgach rachunkowych, w odniesieniu do nabycia części biznesu, ujmowany będzie koszt w postaci odpisów amortyzacyjnych od WNiP. Możliwe jest również rozpoznanie kosztu księgowego w postaci odpisów aktualizujących oraz księgowego przychodu związanego z rozwiązaniem odpisów. Niemniej jednak, ewentualne zawiązanie oraz rozwiązanie odpisów aktualizujących pozostanie neutralne dla celów rozliczeń podatkowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata za przejęcie części biznesu X stanowi koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, który Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie w okresie, w którym wydatki te ujmowane są jako koszt dla celów rachunkowych... (stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za przejęcie części biznesu X stanowi koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, który Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie w okresie, w którym wydatki te ujmowane są jako koszt dla celów rachunkowych, tj. w okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów bilansowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Zasady dotyczące momentu ujęcia wydatków w kosztach uzyskania przychodów uregulowane zostały zasadniczo w art. 15 ust. 4-4e oraz art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

W świetle art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT, moment rozpoznania kosztów dla celów podatkowych uzależniony jest od tego, czy dany koszt zaklasyfikowany zostanie jako koszt bezpośrednio związany z przychodem, czy też jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem (tzw. koszt pośredni).

Równocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 tejże ustawy.

Wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej wskazane zostały w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle tego przepisu, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

* spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

* prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

* licencje,

* prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej,

* wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy, leasingu - zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16b ust. 2 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają również (jako WNiP):

* wartość firmy, jeżeli powstała w wymienionych w przepisie okolicznościach (m.in. w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze kupna),

* koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, spełniające określone w przepisie warunki,

* składniki majątku, wymienione w art. 16b ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy leasingu, spełniające określone w przepisie warunki.

Powyższe wyliczenia stanowią katalog zamknięty. Opłata za nabycie od X części biznesu nie zawiera się w żadnej z kategorii wymienionych w art. 16b ust. 1 i ust. 2 ustawy CIT. W konsekwencji, nie można uznać, że opłata ta stanowi wartość niematerialną i prawną w ujęciu podatkowym (dla którego kosztem uzyskania przychodów byłyby odpisy amortyzacyjne od WNiP).

W ocenie Spółki, opłata za nabycie części biznesu od X powinna zostać ujęta w kosztach na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT. Należy zatem rozstrzygnąć, czy właściwe będzie zaklasyfikowanie poniesionego wydatku jako kosztu bezpośredniego, czy jako kosztu pośredniego.

Pojęcie kosztu bezpośrednio związanego z przychodami nie zostało bliżej scharakteryzowane w ustawie o CIT. Wskazuje się jednak, że są to wszelkie koszty, w których przypadku możliwe jest ustalenie bezpośredniego, ścisłego związku z osiąganymi przychodami. Innymi słowy, są to koszty, których poniesienie bezpośrednio przyczynia się do osiągnięcia przychodów i możliwe jest ustalenie strumienia przychodów, którego dotyczą. Kwalifikacja poszczególnych kosztów do kosztów bezpośrednio bądź pośrednio związanych z przychodami zależy od charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia lub zachowania/zabezpieczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca pragnie wskazać, że:

* w momencie nabycia części biznesu X Wnioskodawca nie jest w stanie powiązać poniesionych wydatków bezpośrednio z konkretnymi przychodami; w szczególności, Spółka nie jest w stanie ustalić w jakim konkretnym okresie i w jakiej konkretnej wysokości powstanie związany z tymi wydatkami przychód,

* opłata za nabycie części biznesu X stanowi koszt ogólny działalności Spółki, którego poniesienie przyczyni się do zwiększenia zakresu jej działalności.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki dotyczące opłaty za nabycie części biznesu powinny zatem zostać zakwalifikowane jako koszt pośredni. Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 21 marca 2014 r. (ILPB4/423-510/13-4/DS), wskazując, że Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności. W konsekwencji organ ten wskazał, że związek poniesionego wydatku w postaci Opłaty za odstąpienie części biznesu z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Tym samym, Opłata ta stanowi pośredni koszt podatkowy potrącalny w dacie poniesienia.

Zasady rozpoznania kosztów pośrednich uregulowane zostały w art. 15 ust. 4d ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Co istotne, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powołanych powyżej przepisów należy wnioskować, że moment ujęcia kosztu pośredniego powinien być ustalany z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.). Przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego - zgodnie z przepisami o rachunkowości - pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych oraz jednocześnie daty poniesienia kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, biorąc pod uwagę, że w ocenie Wnioskodawcy wydatek poniesiony w związku z opłatą za nabycie części działalności X ma charakter kosztu pośredniego, Spółka powinna ująć przedmiotowy wydatek w kosztach podatkowych w dacie poniesienia, proporcjonalnie w okresie, w którym wydatek ten ujmowany będzie jako koszt dla celów rachunkowych. W przypadku Spółki, będzie to zatem okres, w którym ujmowane są odpisy amortyzacyjne dla celów bilansowych. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, w ujęciu rachunkowym, opłata za przejęcie części biznesu X rozpoznana zostanie w wartości początkowej składnika aktywów Spółki jako WNiP. W księgach rachunkowych, w odniesieniu do nabycia części biznesu, ujmowany będzie zatem koszt w postaci odpisów amortyzacyjnych od WNiP.

Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 21 marca 2014 r. (ILPB4/423-510/13-4/DS), w której stwierdził: (...) Skoro zatem Spółka Opłatę tą rozlicza bilansowo przez odpisy amortyzacyjne, to w tym samym momencie winna ją ujmować podatkowo. Reasumując - skoro Spółka ujmuje w księgach rachunkowych Opłatę za odstąpienie części biznesu przez odpisy amortyzacyjne, również podatkowo powinna rozliczać ją w tym samym momencie. Tym samym, Opłata ta stanowi koszt podatkowy w dacie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, tj. w dacie ujęcia jej jako kosztu w księgach rachunkowych Spółki.

Stanowisko to potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 21 maja 2014 r., (IPPB5/423-208/14-3/AM), który zgodził się z opinią wnioskodawcy zdaniem Spółki, stosowany przez Spółkę sposób ujęcia Wynagrodzenia w kosztach dla celów bilansowych powinien znaleźć odzwierciedlenie w sposobie zaliczania tego Wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. (...) dla celów rachunkowych, koszt Wynagrodzenia zostanie rozliczony nie jako koszt jednorazowy ale jako koszt rozliczany w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości firmy, tj. Spółka ujmie Wynagrodzenie w księgach rachunkowych jako koszt (...) na koncie wynikowym proporcjonalnie w okresie przekraczającym jeden rok finansowy/podatkowy. (...) zdaniem Spółki, dla celów podatkowych Wynagrodzenie wypłacone na podstawie Umowy powinno zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki w tym samym okresie, tj. proporcjonalnie do długości okresu, w którym koszt ten będzie uznawany za koszt w księgach rachunkowych Spółki.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2013 r. (IPPB5/423-94/13-2/DG), potwierdzając, że Wynagrodzenie wypłacone w związku z nabyciem praw i obowiązków wynikających z umów wskazanych we wniosku powinno zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki w tym samym okresie, tj. proporcjonalnie do długości okresu, w którym koszt ten będzie uznawany za koszt w księgach rachunkowych Spółki.

Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, że postąpi prawidłowo, rozpoznając koszty poniesione w związku z opłatą za nabycie części biznesu X w tym samym okresie, w którym wydatki te będą ujmowane w księgach rachunkowych jako koszt.

Odnosząc się natomiast do możliwej konieczności okresowej aktualizacji wyceny WNiP (rozpoznanej dla celów rachunkowych) i w konsekwencji konieczności dokonania odpisów aktualizujących wartość WNiP, a następnie ich rozwiązania w kolejnych latach, w ocenie Wnioskodawcy, ewentualne odpisy aktualizujące wartość WNiP dla celów rachunkowych pozostaną bez wpływu na wartość, jak również moment rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu przejęcia części biznesu X dla celów podatkowych.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opłata za przejęcie części biznesu X stanowi koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Spółka powinna rozpoznać ten wydatek jako koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie w okresie, w którym wydatek ten ujmowany będzie jako koszt dla celów rachunkowych, tj. w okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów bilansowych.

Na marginesie wskazanych powyższych argumentów Wnioskodawca pragnie wskazać, że podejście Spółki znajduje potwierdzenie w dotychczasowej linii interpretacyjnej organów podatkowych, przykładowo w:

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 maja 2014 r., IPPB5/423-208/14-3/AM,

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 marca 2014 r., ILPB4/423-510/13-4/DS,

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 marca 2013 r., IPPB5/423-94/13-2/DG,

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 czerwca 2012 r., IPPB5/423-184/12-2/IŚ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Spółka prowadzi działalność poprzez kilka zakładów produkcyjnych na terenie Polski, posiada również nowoczesne Centrum Techniczne, w którym prowadzone są prace badawczo-rozwojowe. Z uwagi na reorganizację działalności w ramach Grupy, Centrum Techniczne przejmie częściowo działalność dotyczącą prowadzenia prac badawczo-rozwojowych od jednego z podmiotów z Grupy - X. W ramach transakcji nabycia części działalności przez Spółkę uzgodniono, że Wnioskodawca przejmie świadczenie usług inżynieryjnych na rzecz innych podmiotów z Grupy. Zakresem Umowy przejęcia części biznesu objęta jest również Umowa serwisowa pomiędzy X i Spółką. Spółka poniosła opłatę z tytułu przejęcia części biznesu, która w ujęciu rachunkowym rozpoznana została jako wartość niematerialna i prawna. W konsekwencji w księgach rachunkowych wydatek w postaci nabycia części biznesu rozliczany jest w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Tak więc, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 omawianej ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

W niniejszej sprawie Spółka ponosi opłatę za odstąpienie części biznesu od innej spółki z Grupy - X. Opłata ta odnosi się do tego, że X zaprzestała świadczenia usług inżynieryjnych na rzecz innych podmiotów z Grupy, którą to działalność wykonuje Spółka. Zatem Spółka świadczy usługi inżynieryjne na rzecz innych podmiotów z Grupy, z tytułu których uzyskuje przychody. Tym samym w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo-skutkowy między poniesieniem wydatków w postaci opłaty za odstąpienie części biznesu a uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Stąd też poniesienie niniejszej opłaty skutkuje możliwością rozpoznania jej jako kosztu podatkowego.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Moment ten uzależniony jest od tego, czy mamy do czynienia z kosztem bezpośrednio związanym z przychodem, czy też z kosztem pośrednim.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Natomiast art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności. W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z niniejszego przepisu wynika, że pojęcie dnia, na który ujęto koszt, powinno być rozumiane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) określającymi do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są koszty i przychody. Kluczowe znaczenie ma tu zasada współmierności, zgodnie z którą w księgach rachunkowych firmy trzeba ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, przy czym nie jest istotna ani data wystawienia przez kontrahenta faktury, ani moment jej faktycznego zaksięgowania (rozumianego jako czynność techniczno-rachunkowa). Jednocześnie zgodnie z art. 4 ust. 4 tej ustawy, jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku określonego w ust. 1. Innymi słowy, przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego - zgodnie z przepisami o rachunkowości - pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych oraz jednocześnie daty poniesienia kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci opłaty za odstąpienie części biznesu z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Tym samym, opłata ta stanowi pośredni koszt podatkowy potrącalny w dacie poniesienia. Skoro zatem Spółka opłatę tą rozlicza bilansowo przez odpisy amortyzacyjne, to w tym samym momencie winna ją ujmować jako koszt uzyskania przychodu.

Reasumując, jeżeli Spółka ujmuje w księgach rachunkowych opłatę za odstąpienie części biznesu przez odpisy amortyzacyjne, również podatkowo powinna rozliczać ją w tym samym momencie. Tym samym, opłata ta stanowi koszt podatkowy w dacie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, tj. w dacie ujęcia jej jako kosztu w księgach rachunkowych Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie zdarzenia przyszłego wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.