IBPBI/2/423-1066/09/AM - Zakwalifikowanie do działalności objętej zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług serwisowych maszyn i urządzeń wcześniej sprzedanych przez spółkę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 kwietnia 2009 r. Sygn. akt I SA/Gl 1132/08, wniosku z dnia 18 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 czerwca 2008 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do działalności objętej zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych działalności gospodarczej polegającej na:

W dniu 23 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do działalności objętej zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych działalności gospodarczej polegającej na:

W dniu 4 września 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPB3/423-515/08/AM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 17 września 2008 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 15 października 2008 r. znak: IBPB3/423W-82/08/AM odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 20 października 2008 r.

Pismem z dnia 17 listopada 2008 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 11 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2009 r. Sygn. akt I SA/Gl 1132/08 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok wpłynął do tut. BKIP w dniu 14 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia w zakresie następującej działalności:

W ramach prowadzonej działalności podstawowej polegającej na projektowaniu i montażu systemów do sterowania procesami przemysłowymi, produkcji maszyn oraz działalności usługowej w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji maszyn Spółka wykonuje usługi serwisowe polegające na okresowym przeglądzie technicznym i konserwacji maszyn specjalistycznych, jak również wykonuje usługi naprawy tych maszyn i urządzeń na zlecenie kontrahenta w przypadku konieczności ich naprawy. Usługi te wykonywane są na podstawie dwóch rodzajów umów zawartych z kontrahentem.

Pierwszy rodzaj umowy, to umowa dotycząca serwisu maszyn i urządzeń wcześniej wyprodukowanych i sprzedanych przez Spółkę na rzecz odbiorcy z Polski lub z zagranicy (zarówno na terenie Unii Europejskiej jak i poza granicami Unii), na podstawie której Spółka zobowiązuje się do ich odpłatnego serwisowania przez wskazany w umowie okres czasu. Serwisowanie to polega na przeglądzie okresowym urządzenia, jego konserwacji w celu zapewnienia bezawaryjnej pracy, sprawdzeniu poprawności działania wszystkich systemów mechanicznych oraz oprogramowania zainstalowanego w celu obsługi maszyny (urządzenia), a także na wymianie zużytych bądź uszkodzonych części. W celu wykonania czynności serwisowych oraz konserwacyjnych inżynierowie-serwisanci (pracownicy Spółki) jadą bezpośrednio do kontrahenta, w którego zakładzie zainstalowana jest dana maszyna (urządzenie) lub też urządzenie w kraju lub za granicą bądź jego część dostarczana jest do zakładu Wnioskodawcy, gdzie wykonywane są wszystkie czynności serwisowe i naprawcze. Czynności te mają charakter okresowy przez cały czas trwania umowy. W celu wykonania tych czynności na miejscu u kontrahenta pracownicy Spółki zabierają ze sobą specjalistyczne narzędzia, instrumenty i urządzenia kalibracyjne, konieczne do wykonania usługi.

Drugi rodzaj umowy, to umowa dotycząca serwisu, konserwacji i naprawy maszyn i urządzeń, które wcześniej nie były sprzedane przez Spółkę, a jedynie przez innych przedsiębiorców, szczególnie zagranicznych. Spółka posiada podpisane umowy licencyjne dotyczące wykonywania usług serwisowych maszyn i urządzeń innych wytwórców, którzy zlecili jej wykonywanie czynności serwisowych i naprawczych. Ponieważ Spółka zatrudnia wysokiej klasy specjalistów do obsługi tego rodzaju urządzeń - inżynierów, techników i serwisantów - ma możliwość serwisu skomplikowanych urządzeń, których działanie sterowane jest komputerem i wymaga dużej wiedzy zarówno technicznej jak i programistycznej. Spółka wykonuje usługi serwisowe jedynie tych maszyn i urządzeń, w zakresie obsługi których podpisała umowy ze swoimi kontrahentami. W zakresie umowy pracownicy Spółki dokonują jednorazowych czynności serwisowo - naprawczych (w przypadku wystąpienia nagłej awarii urządzenia w miejscu jego instalacji) bądź wykonują stałe usługi serwisowo-naprawcze przez okres trwania umowy, który może wynosić aż do kilku lat. W ramach tych zleconych czynności dokonywane są usługi przeglądowe, konserwacyjne, a także wymieniane są zużyte lub uszkodzone części.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zwolnienie dochodów z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej reguluje przepis art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.), stosownie do treści którego dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, (...), przez osoby prawne (...) są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych (...). Zasady, o których mowa w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zostały zawarte w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w myśl którego wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (...), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika zatem, że jedynie w sytuacji, gdy dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, a także jeżeli działalność nie jest działalnością pomocniczą niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy zwolnieniu podatkowemu podlegać będą zatem nie tylko przychody i związane z nimi koszty uzyskania będące bezpośrednio wynikiem działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, ale także przychody i koszty ich uzyskania z każdej innej działalności pomocniczej niezbędnej do jej prowadzenia. Podobne stanowisko przedstawione zostało w piśmie Urzędu Skarbowego w Tychach z dnia 12 marca 2007 r. (US.OP.423/14/2007).

Usługa serwisowa, dotycząca serwisu maszyn i urządzeń wcześniej wyprodukowanych i sprzedanych przez Spółkę na rzecz odbiorcy z Polski lub z zagranicy (zarówno na terenie Unii Europejskiej jak i poza granicami Unii), na podstawie której Spółka zobowiązuje się do ich odpłatnego serwisowania przez wskazany w umowie okres czasu, polegająca na zakontraktowanym okresowym przeglądzie technicznym (lub natychmiastowej interwencji z powodu awarii pogwarancyjnej) i wymianie zużytych części zamiennych, specyficznych do maszyn i urządzeń oferowanych przez Wnioskodawcę, z adaptacją i weryfikacją w zakładzie Spółki, jest działalnością objętą zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie strefy ekonomicznej i Wnioskodawca wszelkie przychody z tego rodzaju działalności powinien traktować jako przychody z działalności strefowej, albowiem wiążą się one bezpośrednio z przedmiotem podstawowej działalności strefowej Spółki.

Usługi dotyczące serwisu, konserwacji i naprawy maszyn i urządzeń, które wcześniej nie były sprzedane przez Spółkę, a jedynie przez innych przedsiębiorców, szczególnie zagranicznych, w stosunku do których Wnioskodawca posiada podpisane umowy licencyjne dotyczące wykonywania usług serwisowych maszyn i urządzeń innych wytwórców, którzy zlecili jej wykonywanie czynności serwisowych i naprawczych, są również objęte zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z opisem działalności Spółki wymienionym na zezwoleniu, oraz opisem tej działalności w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz. U. z 2004 r. Nr 33, poz. 289 z późn. zm.), które obowiązywało w dacie uzyskania zezwolenia przez Wnioskodawcę, przedmiotem tej działalności jest nie tylko działalność produkcyjna, ale również działalność w zakresie naprawy i konserwacji różnego rodzaju maszyn i urządzeń, o czym mówią punkty 29.5, 31 oraz 33 Polskiej Klasyfikacji Działalności.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 4 września 2008 r. znak: IBPB3/423-515/08/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 1132/08 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 4 września 2008 r. znak: IBPB3/423-515/08/AM, stwierdzając m.in., iż istota sporu między podatnikiem (Spółką) a organem udzielającym interpretacji ogniskuje się wokół prawidłowego stosowania klasyfikacji statystycznej mającej w sprawie zastosowanie.

Sąd wskazał, że w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej udzielonym skarżącej Spółce wymieniono kilka rodzajów działalności posługując się Polską Klasyfikacja Wyrobów i Usług GUS. Stwierdził więc, że tą zatem klasyfikacją należy posługiwać się oceniając zakres zezwolenia. Zgodnie z zasadami metodycznymi PKWiU, zasady te stanowią integralną część Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług; zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu. W strukturze PKWiU (9.3.4) postanowiono, że każdy produkt będący wyrobem lub usługą musi być przyporządkowany do jednego i tylko jednego rodzaju działalności zaliczonego do określonej sekcji, podsekcji, działu, grupy i klasy. Postanowiono też, że czynności o charakterze naprawczym, remontowym i konserwacyjnym klasyfikowane są w odpowiednich podkategoriach, wyodrębnionych w tym celu w ramach klas obejmujących produkcje naprawianego wyrobu (maszyny, sprzętu, urządzenia) z wymienionymi zastrzeżeniami (5.3.3). Sformułowane w zasadach metodycznych powiązanie grupowań PKWiU z Polską Klasyfikacją Działalności pozwala na posłużenie się jedną z zasad określonych w zasadach metodycznych PKD, zgodnie z którą każda jednostka klasyfikacyjna jest zaliczana na podstawie przedmiotu jej działalności tylko do jednej podklasy, co jednocześnie oznacza jej przynależność do określonej klasy, grupy, działu i sekcji.

Poprzez analizę procesowych wypowiedzi stron sporu Sąd doszedł do wniosku, że organ w swych rozważaniach zupełnie pominął podnoszone przez stronę skarżącą kwestie związane z interpretacją mających w sprawie zastosowanie klasyfikacji statystycznych. W szczególności nie ustosunkował się do podnoszonego przez Spółkę twierdzenia, że skoro w zezwoleniu wymieniona jest cala grupa 29.5 oraz cały dział 31, to zgodnie z powołanymi postanowieniami zasad metodycznych, zawierają się w nim również podklasy 29.52 B i 31.10 B.

Zdaniem Sądu, jeżeli zasady metodyczne PKWiU stanowią integralną część tej klasyfikacji, a zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu, to pominięcie ich przez organ przy dokonywaniu analizy przedstawionych we wniosku zagadnień prawnych czyni zaskarżoną interpretację niepełną, nieuwzględniającą istotnej dla oceny zakresu zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej udzielonego Spółce treści postanowień powołanych zasad metodycznych klasyfikacji PKWiU. Pominięcie przy udzielaniu interpretacji indywidualnej istotnego elementu stanu prawnego mającego zastosowanie do przedstawionego stanu faktycznego czyni zaskarżoną interpretację wadliwą czyli taką, która winna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego.

Pismem z dnia 3 grudnia 2009 r. znak: IBPBI/2/423-1066/09/AM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez precyzyjne przedstawienie własnego stanowiska dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, a w szczególności o wyjaśnienie gdzie (tj. na terenie strefy czy poza terenem strefy) wykonywana jest działalność gospodarcza Spółki polegająca na świadczeniu, na podstawie zawartych umów, usług serwisu, konserwacji i naprawy maszyn i urządzeń, innych wytwórców, którzy zlecili Spółce wykonywanie czynności serwisowych i naprawczych.

W odpowiedzi na wezwanie udzielonej pismem z dnia 15 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 grudnia 2009 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, iż zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym we wniosku o interpretację Spółka zawiera dwa rodzaje umów. Umowy dotyczące serwisu maszyn i urządzeń wcześniej wyprodukowanych i sprzedanych przez Spółkę na rzecz odbiorców z Polski lub z zagranicy, na podstawie której Spółka zobowiązuje się do ich odpłatnego serwisowania przez wskazany w umowie okres czasu. Sposób serwisowania i podejmowane w związku z tym czynności zostały szczegółowo opisane we wniosku. Drugi rodzaj umowy, to umowa dotycząca serwisu, konserwacji i naprawy maszyn i urządzeń, które wcześniej nie były sprzedawane przez Spółkę a jedynie przez innych przedsiębiorców, szczególnie zagranicznych. Spółka posiada podpisane umowy licencyjne dotyczące wykonania usług serwisowych maszyn i urządzeń innych wytwórców, którzy zlecili jej wykonanie czynności serwisowych i naprawczych. Spółka wykonuje usługi serwisowe jedynie tych maszyn i urządzeń, w zakresie obsługi których podpisała umowy ze swoimi kontrahentami. Spółka na podstawie zawartych umów świadczy usługi serwisowe w siedzibie swoich klientów, czyli poza specjalną strefą ekonomiczną. Z uwagi na fakt, iż klienci Spółki mają swoje siedziby poza strefą, a sprzedawane piece są znacznych rozmiarów, wykonywanie usług serwisu wiąże się z koniecznością dojazdu do klienta. Spółka zwraca uwagę, iż działalność serwisowa stanowi działalność pomocniczą i została wymieniona w zezwoleniu strefowym. Świadczone przez Spółkę usługi mieszczą się w całości z przedmiocie działalności gospodarczej określonym w zezwoleniu na działalność strefową z dnia 10 maja 2005 r., co potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznający skargę na wydaną w niniejszej sprawie interpretację. Dodatkowo stanowisko Spółki potwierdza m.in. pismo Urzędu Skarbowego w Tychach (US.OP/423/14/2007), z którego wynika, że "(...) jedynie w sytuacji, gdy dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, a także działalność nie jest działalnością pomocniczą niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych." Usługi serwisowe wynikają z podstawowej działalności strefowej i stanowią działalność pomocniczą wobec tego zdaniem Spółki objęte są dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który stanowi, iż "ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia", Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie stanowisko przedstawione we wniosku z dnia z dnia 10 lipca 2008 r. stwierdza, co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, iż w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

We wniosku Spółka powołuje się na rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. z 2004 r. Nr 33, poz. 289 z późn. zm.) natomiast z zezwolenia udzielonego Spółce jednoznacznie wynika, że dotyczy ono działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej, w zakresie wyrobów wytwarzanych na terenie strefy sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego. Mając powyższe na uwadze, przy ocenie zakresu zwolnienia, należy posługiwać się PKWiU, a nie PKD.

Wykaz tablic klasyfikacyjnych zawarty w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.), w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania zezwolenia, tj. 10 maja 2005 r., zawierał następujące kategorie:

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z zasadami metodycznymi PKWiU zasady te stanowią integralną część Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu. W strukturze PKWiU (9.3.4) postanowiono, że każdy produkt będący wyrobem lub usługą musi być przyporządkowany do jednego i tylko jednego rodzaju działalności do określonej sekcji, podsekcji, działu, grupy i klasy. Postanowiono też, że czynności o charakterze naprawczym, remontowym i konserwacyjnym klasyfikowane są w odpowiednich podkategoriach, wyodrębnionych w tym celu w ramach klas obejmujących produkcje naprawianego wyrobu (maszyny, sprzętu, urządzenia) z wymienionymi zastrzeżeniami (5.3.3).

Z zezwolenia udzielonego Spółce jednoznacznie wynika, że dotyczy ono działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy.

Mając powyższe na uwadze, działalność gospodarcza Spółki polegająca na świadczeniu usług serwisowych maszyn i urządzeń wcześniej sprzedanych przez Spółkę na rzecz odbiorcy z Polski lub z zagranicy (zarówno na terenie Unii Europejskiej jak i poza granicami Unii), na podstawie której Spółka zobowiązuje się do ich odpłatnego serwisowania przez wskazany w umowie okres czasu jest działalnością objętą zezwoleniem na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Tym samym jako dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie strefy korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tej części stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Natomiast, działalność gospodarcza Spółki polegająca na świadczeniu usług serwisu, konserwacji i naprawy maszyn i urządzeń, które wcześniej nie były sprzedane przez Spółkę, a jedynie przez innych przedsiębiorców, szczególnie zagranicznych, świadczone poza terenem Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie jest działalnością objętą zezwoleniem na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. Nie dotyczy ona bowiem wyrobów wytworzonych na terenie strefy. Tym samym, jako dochód nie uzyskany z działalności prowadzonej na terenie strefy nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tej części stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała