IBPBI/2/423-1041/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym 4 listopada 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów napraw przewożonych pojazdów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów napraw przewożonych pojazdów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 października 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-1040/13/AK, IBPBI/2/423-1041/13/AK wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano 4 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka świadczy usługi transportowe, polegające na przewozie towarów, którymi są samochody. Transport odbywa się za pomocą ciągników siodłowych i autotransporterów. Kierowcami są pracownicy Spółki. Transport samochodów odbywa się po krajach Unii Europejskiej. Zdarza się, iż podczas wykonywania usług transportowych dochodzi do uszkodzenia przewożonych samochodów, np. zarysowań stłuczeń, wgnieceń, otarć itp.

Klient - zamawiający usługę transportową - organizuje we własnym zakresie naprawę uszkodzonych samochodów (towarów). Kosztami napraw obciąża Spółkę (Przewoźnika), wystawiając fakturę, w kwocie równej wysokości koszów poniesionych na naprawę uszkodzonych pojazdów. Spółka posiada ubezpieczenie od ryzyka uszkodzeń w transporcie przewożonych samochodów. Zgodnie z warunkami zawartych umów ubezpieczeniowych, Ubezpieczyciel nie pokrywa kosztów szkód, których jednostkowa wartość nie przekracza kosztu 1000 EUR. Tym samym, Spółka obciążana jest przez Klienta udokumentowanymi kosztami napraw uszkodzonych pojazdów, w kwocie jednostkowej nieprzekraczającej 1000 EUR.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdyby Spółka sama organizowała i pokrywała koszty napraw przewożonych pojazdów (bez udziału Klienta, bezpośrednio z serwisami naprawiającymi uszkodzone samochody), mogłaby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość napraw uszkodzonych pojazdów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki, sytuacja opisana w pytaniu Nr 2 nie mieści się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., ponieważ będziemy mieć do czynienia z fizycznym przywróceniem uszkodzonego towaru do stanu poprzedniego. Równowartość wydatków poniesionych na naprawienie szkody powstałej w przewożonym ładunku w trakcie wykonywania usługi transportowej będzie mogła więc być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu, gdyż będzie to wydatek służący osiąganym przychodom oraz zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z należytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc "premiować" przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka świadczy usługi transportowe, polegające na przewozie towarów, którymi są samochody. Transport odbywa się za pomocą ciągników siodłowych i autotransporterów. Kierowcami są pracownicy Spółki. Transport samochodów odbywa się po krajach Unii Europejskiej. Zdarza się, iż podczas wykonywania usług transportowych dochodzi do uszkodzenia przewożonych samochodów, np. zarysowań stłuczeń, wgnieceń, otarć itp. Klient - zamawiający usługę transportową - organizuje we własnym zakresie naprawę uszkodzonych samochodów (towarów). Kosztami napraw obciąża Spółkę (Przewoźnika), wystawiając fakturę, w kwocie równej wysokości koszów poniesionych na naprawę uszkodzonych pojazdów.

Wskazane powyższej koszty napraw przewożonych pojazdów, które Spółka zamierza sama organizować i pokrywać ich koszty nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 u.p.d.o.p. Zatem analizując ww. wydatki pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów należy zbadać czy spełniają one przesłanki pozytywne wynikające z treści art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W opinii tut. Organu koszty te będą związane z prowadzoną działalnością gospodarcza i będą służyły osiągnięciu przychodu względnie zabezpieczeniu źródła przychodów, a zatem będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.