IBPBI/2/423-1018/11/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 9 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy nabyty w drodze wkładu niepieniężnego niezarejestrowany znak towarowy stanowiący przedmiot prawa autorskiego, podlega amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna - jest prawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy nabyty w drodze wkładu niepieniężnego niezarejestrowany znak towarowy stanowiący przedmiot prawa autorskiego, podlega amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Wnioskodawca) dokonała podwyższenia kapitału zakładowego poprzez utworzenie nowych udziałów, które następnie zostały objęte przez osobę fizyczną działającą w ramach przedsiębiorstwa P.P.H. P. (dalej: Wnoszący aport). Na pokrycie udziałów został wniesiony wkład niepieniężny (aport) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnoszącego aport. Wnoszący aport złożył oświadczenie o objęciu udziałów, a następnie na mocy pisemnej umowy przeniósł na rzecz Wnioskodawcy wkład niepieniężny (aport) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, na którą składa się dział sprzedaży detalicznej Wnoszącego aport. Przedmiotem nabytego aportu były m.in. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne do utworu, o którym mowa w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm., dalej: ustawa o prawie autorskim), stanowiącego towarowy znak słowno-graficzny. Na mocy umowy przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca nabył prawo do korzystania z utworu na wszystkich polach eksploatacji znanych w chwili zawarcia umowy, w tym m.in. do utrwalania lub zwielokrotniania przedmiotowego utworu w różnej technice, obrotu oryginałem utworu albo egzemplarzami, na których utrwalono utwór (w tym użyczenie, najem), wprowadzanie do obrotu towarów i materiałów handlowych, na których utrwalono nabyty utwór. Przedmiotowy znak towarowy nie jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Urząd Patentowy). Nabyty znak towarowy nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych u Wnoszącego aport i Wnoszący aport nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego znaku towarowego. Nabyte autorskie prawa majątkowe do przedmiotowego znaku towarowego są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przewidywany okres wykorzystywania znaku towarowego przez Wnioskodawcę jest dłuższy niż rok.

Wnioskodawca rozważa w przyszłości wystąpienie o objęcie przedmiotowego utworu prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabyty w drodze wkładu niepieniężnego niezarejestrowany znak towarowy stanowiący przedmiot prawa autorskiego podlega amortyzacji przez Wnioskodawcę jako wartość niematerialna i prawna, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), tj. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyty w drodze wkładu niepieniężnego niezarejestrowany znak towarowy stanowiący przedmiot autorskiego prawa majątkowego, podlega amortyzacji przez Wnioskodawcę jako wartość niematerialna i prawna, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Mając powyższe na uwadze, znak towarowy podlega podatkowej amortyzacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie z powyżej wskazanych przesłanek zostały spełnione.

Przede wszystkim, nabyty znak towarowy jest przedmiotem autorskiego prawa majątkowego, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Ustawa o CIT nie zawiera regulacji dotyczących autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych, a zatem w celu określenia zakresu podmiotowego i przedmiotowego praw, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezbędne jest odniesienie do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm., dalej: ustawa o prawie autorskim).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, przez który należy rozumieć każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Omawiana ustawa wyróżnia przy tym: autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegąjącą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16 tej ustawy) oraz autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17 tej ustawy). Niemniej jednak ustawa o CIT umożliwia dokonywanie odpisów amortyzacyjnych wyłącznie od autorskiego prawa majątkowego.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, na podstawie art. 120 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm., dalej: PWP), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że nabyty na podstawie pisemnej umowy z Wnoszącym aport niezarejestrowany znak towarowy stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze i w związku z tym jest utworem w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim, w odniesieniu do którego przysługują prawa ochronne wynikające z przepisów ustawy o prawie autorskim niezależnie od faktu, czy są objęte czy też nie ochroną wynikającą z rejestracji w Urzędzie Patentowym RP.

Wnioskodawca ma prawo do dysponowania nabytym znakiem towarowym na wszystkich znanych w chwili nabycia polach eksploatacji. Znak ten został wielokrotnie utrwalony m.in. na drukowanych materiałach informacyjnych, jest używany do oznaczenia przedsiębiorstwa i towarów Wnioskodawcy, a także utrwalany na towarach i materiałach handlowych Wnioskodawcy. Tym samym należy stwierdzić, iż nabyty przez Wnioskodawcę znak towarowy stanowi utwór i jest przedmiotem autorskich praw majątkowych.

Ustawa o CIT nie zawiera żadnych regulacji dotyczących przesłanek formalnych mających wpływ na prawo do amortyzacji autorskiego prawa majątkowego. Oznacza to, że przedmiot autorskiego prawa majątkowego (w omawianej sprawie - znak towarowy) może być amortyzowany, niezależnie od rejestracji takiego utworu w Urzędzie Patentowym w rozumieniu PWP. Zarejestrowanie utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim w Urzędzie Patentowym nie jest bowiem obowiązkiem, a jedynie prawem jego właściciela. Objęcie utworu (znaku towarowego) prawem ochronnym w rozumieniu PWP ma wyłącznie na celu zabezpieczenie praw przysługujących jego właścicielowi, a samo zarejestrowanie utworu w Urzędzie Patentowym nie wpływa na charakter prawny takiego utworu. Tym samym, ewentualne zarejestrowanie przedmiotowego znaku towarowego w Urzędzie Patentowym nie wpłynie na jego kwalifikację jako przedmiotu autorskiego prawa majątkowego (utwór). Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie. Tytułem przykładu w opinii prof. dr hab. J. Barta "znaki towarowe, zwłaszcza graficzne czy słowno-graficzne, niezależnie od tego, że stają się przedmiotem praw wyłącznych w wyniku rejestracji w Urzędzie Patentowym, niejednokrotnie też wykazują cechy utworów i korzystają z ochrony opartej o przepisy prawa autorskiego" (System Prawa Prywatnego Prawo autorskie Tom 13, Warszawa 2003, wyd. C.H. Beck, str. 27-28). W związku z tym, w niniejszej sprawie możliwa jest tzw. ochrona kumulowana po dokonaniu rejestracji znaku towarowego na gruncie PWP, która jednak pozostaje bez wpływu na kwalifikację prawną utworu jako przedmiotu prawa autorskiego.

Mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawca skutecznie nabył w drodze aportu majątkowe prawa autorskie do niezarejestrowanego znaku towarowego oraz okoliczności, że znak towarowy stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim a Wnioskodawcy przysługuje pełne autorskie prawo majątkowe oraz, że znak towarowy wykorzystywany jest na potrzeby związane z działalnością Wnioskodawcy i okres jego używania przekroczy rok - należy stwierdzić, iż przedmiotowy znak towarowy stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT i Wnioskodawca jest uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w tym zakresie. Ewentualne zarejestrowanie w przyszłości znaku towarowego w Urzędzie patentowym, pozostanie bez wpływu na powyższe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę.

Warto wskazać, iż stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym zakresie potwierdza również praktyka organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2011 r. (sygn. IPPB3/423-223/11-3/PK1), uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym nabyte w postaci aportu znaki towarowe stanowią wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a tym samym podlegają amortyzacji (podobnie w interpretacjach indywidualnych z 4 maja 2011 r. sygn. IPPB3/423-221/11-3/PK1, z 15 marca 2011 r. sygn. IPPB3/423-943/10-4/MS, z 7 kwietnia 2011 r. sygn. IPPB3/423-1/11-2/MS, z 8 marca 2011 r. IPPB3/423-929/10-4/MS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka planuje nabycie w drodze wkładu niepieniężnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W skład wnoszonego aportu wchodzić będzie między innymi znak towarowy, które nie został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym. Znak nie został ujęty w ewidencji wnoszącego aport jako wartość niematerialna i prawna.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest czy wnoszony w drodze wkładu niepieniężnego składnik majątku w postaci znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego, który jednocześnie nie został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, tj. znak towarowy, który nieobjęty jest prawem ochronnym udzielanym na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), podlega amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), określanej w dalszej "u.p.d.o.p.", kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p., że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te po ich zaktualizowaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, wskazać należy, iż pod pojęciem użytym w art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., mieszczą się tylko te prawa podmiotowe do znaku towarowego, które mają charakter bezwzględnego prawa majątkowego, tj. znaki towarowe, na które Urząd Patentowy wydał decyzję w sprawie udzielenia prawa ochronnego. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności.

W konsekwencji znaki towarowe, które nie zostały zarejestrowane w Urzędzie Patentowym przez podmiot wnoszący wkład do Spółki i które na moment wniesienia tego wkładu nie będą objęte prawem ochronnym, nie można uznać za prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej, które stosownie do treści art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Zauważyć należy jednak, iż jak wskazuje Wnioskodawca, wnoszone w drodze wkładu niepieniężnego znaki towarowe stanowią przedmiot prawa autorskiego.

Zgodnie natomiast z art. 16b ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, które spełniają następujące warunki:

Prawa, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. normuje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1-2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem tego prawa są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno - muzyczne, sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy). Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga przy tym zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Prawa pokrewne zostały natomiast unormowane w Rozdziale 11 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Do tej kategorii należą: prawa do artystycznych wykonań, prawa do fonogramów i wideogramów, prawa do nadań programów, prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - niezarejestrowane znaki towarowe, których dotyczy niniejsza interpretacja, stanowią przedmiot prawa autorskiego, są one utworem w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy podmiotowi wnoszącemu wkład do Spółki przysługują autorskie prawa majątkowe dotyczące przedmiotowych znaków towarowych i dokona ich skutecznego wniesienia tytułem wkładu niepieniężnego, prawa te zostaną nabyte przez Wnioskodawcę.

Zwrócić należy uwagę, iż jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt IV CSK 359/09: "Użytkowe z założenia przeznaczenie dzieła, a więc tworzenie go wyłącznie z zamiarem wykorzystania w określony sposób, jest charakterystyczne dla przedmiotów własności przemysłowej, szczególnie wzorów przemysłowych, a także znaków towarowych, z tym że w wypadku tych ostatnich najczęściej dotyczy to znaków słowno-graficznych. W prawie polskim dopuszczalna jest kumulacja niektórych praw na dobrach niematerialnych, w tym znaków towarowych i utworów oraz wzorów przemysłowych i utworów. Dopuszczalne jest również wykorzystywanie w roli znaku towarowego istniejącego już utworu, w tym utworu słownego, który miał taki autonomiczny (niezależny od ewentualnego przyszłego komercyjnego zastosowania) status. Inna jest sytuacja, w której dla konkretnego towaru tworzy się projekt znaku towarowego do oznaczania konkretnego produktu, a więc sytuacja, w której utwór w rozumieniu prawa autorskiego miałby powstać niejako "przy okazji" opracowywania znaku. (...) Trzeba dostrzec, że zrezygnowanie z oceny oznaczenia słownego, jako takiego, z punktu widzenia samoistnych cech twórczości, prowadziłoby do możliwości uznania każdego znaku towarowego za utwór, gdyż zawsze w znaku jest ucieleśniony pomysł wykorzystania użycia słowa w określonym celu. Oznaczenie pełniące rolę znaku towarowego może stanowić jednocześnie utwór, ale tylko wtedy, gdy wykazuje samodzielną wartość twórczą. Warto dodać, że chociaż kumulacja praw na dobrach niematerialnych jest dopuszczalna, to nie należy zacierać różnic pomiędzy prawami, których nie tylko natura, ale także cele, sposób uzyskania i czas trwania ochrony zasadniczo się różnią. Nie ogranicza to uzyskania przez uprawnionego prawnej ochrony jego dzieła, oznacza jedynie, że ochrona ta winna być oparta na właściwej podstawie prawnej, którą determinuje charakter dzieła. W ocenie Sądu Najwyższego, użycie słowa jako znaku towarowego nie wpływa na możliwość uznania go za utwór, gdyż istnienie utworu nie może być uwarunkowane określonym jego przeznaczeniem. Sposób korzystania z dzieła nie decyduje o uzyskaniu przez nie statusu utworu."

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczenie stwierdzić należy, że po przejściu na Spółkę praw autorskich, stosownie do treści art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego, prawa te mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., jeżeli:

Należy przy tym zastrzec, że istotę interpretacji indywidualnej stanowi ocena stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14b i art. 14c Ordynacji podatkowej). W analizowanym przypadku, z uwagi na treść postawionego pytania, jednym z elementów zdarzenia przyszłego wskazanym przez Wnioskodawcę jest okoliczność, że niezarejestrowane w Urzędzie Patentowym znaki towarowe stanowią przedmiot prawa autorskiego. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest natomiast kwestia uznania niezarejestrowanych w Urzędzie Patentowym znaków towarowych za przedmiot autorskiego prawa majątkowego. Co więcej, zagadnienie to, jako nieregulowane przepisami prawa podatkowego, nie mogłoby stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej, z uwagi na treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.