IBPBI/2/423-1017/08/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 5 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rzecz rolników indywidualnych udokumentowanych jedynie dowodami wewnętrznymi bez względu na ich wartość - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rzecz rolników indywidualnych udokumentowanych jedynie dowodami wewnętrznymi bez względu na ich wartość.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi księgi handlowe i jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT. Podatek dochodowy rozliczany jest na zasadach ogólnych. W swej działalności Spółka prowadzi restauracje. Zakupuje od rolników indywidualnych produkty rolne wykorzystywane do przygotowywania posiłków w ww. restauracjach. Dostawy wymienionych produktów rolnych dokumentowane są:

W takiej sytuacji zgodnie z art. 20 Ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm) każdorazowy zakup produktów rolnych dokumentowany jest za pomocą dowodów wewnętrznych.

Dowody te nie zawierają podatku VAT, zawierają:

* Określenie rodzaju dowodu i jego numer,

* Datę dokonania operacji,

* Nazwę nabywcy,

* Podpis osoby kupującej towar,

* Nazwę towaru,

* Ilość towaru,

* Wartość towaru.

Dowody dostawy wymienione w pkt 1,2 stanowiły podstawę do przyjęcia produktów na magazyn spółki, a następnie do zaliczenia wartości zakupionych produktów do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "u.p.d.p.").

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dowód wewnętrzny bez względu na jego wartość będzie wystarczającym dokumentem, aby zakupy mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 u.p.d.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.p. Jednocześnie żaden inny przepis tej ustawy nie uzależnia możliwości zaliczenia wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodów od sposobów ich udokumentowania. Dodatkowo w prawie podatkowym obowiązuje zasada prawdy obiektywnej. Jej wyrazem jest przede wszystkim art. 122 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, "w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym". Takie wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy dokonywane jest na podstawie zebranych przez organ podatkowy dowodów, w tym dostarczonych przez podatnika. Art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi zaś, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Jak z powyższego wynika, w toku postępowania podatkowego, organy podatkowe zobowiązane są dopuścić jako dowód w sprawie nie tylko faktury, ale także inne dokumenty wskazujące na zaistnienie określonych zdarzeń gospodarczych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 tej ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. O możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje także to czy poniesienie tych wydatków zostanie prawidłowo udokumentowane.

Brak stosownych dokumentów uniemożliwia zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 1 ustawy nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy, na podatnika został nałożony obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Tymi odrębnymi przepisami, o których mowa w powołanym przepisie są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Art. 20 ust. 2 tej ustawy stanowi, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

* zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,

* zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,

* wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

W przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności (art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości).

Natomiast minimum wymagań stawianych wobec dokumentów księgowych zawiera art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości zgodnie z którym dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

Na podstawie art. 21 ust. 1a ustawy o rachunkowości można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub technik dokumentowania zapisów księgowych.W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz w oparciu o obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, iż dowody wewnętrzne stosowane przez Spółkę przy skupie produktów rolnych, nie będą stanowiły dowodów księgowych dokumentujących poniesienie wydatku. Ww. dowody zastępcze nie spełniają wszelkich niezbędnych wymagań określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, czyli nie zawierają danych - określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej, pozwalających zaliczyć dany dokument jako dowód księgowy, na podstawie którego Spółka mogłaby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów. A zatem stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowiecka 10, 31-511 Kraków" po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu-do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.