IBPBI/2/423-1012/09/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wycieczek, jako nagród dla kontrahentów za udział w programie lojalnościowo-promocyjnym - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup wycieczek, jako nagród dla kontrahentów za udział w programie lojalnościowo-promocyjnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawową działalnością Spółki jest sprzedaż hurtowa artykułów przemysłowych (farby, lakiery) oraz materiałów budowlanych.

Aby zwiększyć obroty i umocnić pozycję jako wiodącego na lokalnym rynku dostawcę produktów farbiarskich czołowych producentów w Polsce Spółka musi uatrakcyjnić sprzedaż oferowanych towarów. Dlatego też Spółka ma zamiar wystosować w stosunku do swoich wybranych kontrahentów - odbiorców porozumienia w ramach programu lojalnościowo - promocyjnego. Program zostanie przeprowadzony i rozliczony na podstawie dwustronnie podpisanych porozumień z każdym z wytypowanych uczestników. Uczestnicy zostają podzielni na dwie grupy w oparciu o oszacowany, możliwy do zrealizowania w okresie trwania programu obrót na towarach spółki. Każdy wytypowany przedsiębiorca, który spełni warunki uzgodnione w porozumieniu dwustronnym, otrzyma nagrodę w postaci określonej ilości miejsc na zagraniczny wyjazd promocyjno - szkoleniowy. Przyznanie nagrody - zagranicznej wycieczki - wiązałoby się z wcześniejszym dokonaniem zakupów w Spółce w określonym czasie oraz w określonej, narzuconej przez Spółkę wysokości. Brak dopełnienia warunków zawartych w porozumieniu zdyskwalifikowałby kontrahenta z możliwości skorzystania z nagrody.

Wyjazdy odbędą się w dwóch grupach zgodnie z kwalifikacją uczestników do programu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione wydatki na zakup wycieczek (wyjazdów promocyjno - szkoleniowych) dla kontrahentów można potraktować jako koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka może zaliczyć koszty, które są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Na podstawie art. 16 ust. 1 poniesione koszty wycieczek dla kontrahentów nie zostały ujęte w negatywnym katalogu kosztów. Skoro więc powyższe koszty maja spowodować wzrost przychodów, Spółka uważa, że są to koszty spełniające kryteria art. 15 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Aby wydatki wskazane we wniosku uznać za koszt uzyskania przychodów, należy ustalić, czy nie są one kosztem reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług. Dobre reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza wystosować w stosunku do swoich wybranych kontrahentów - odbiorców porozumienia w ramach programu lojalnościowo-promocyjnego. Stanowi on formę uatrakcyjnienia oferowanej sprzedaży.

Mając na względzie przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, iż wymienione przez Spółkę działania mają na celu zwiększenie osiąganego przychodu, ponieważ organizowanie konkursu w ramach promocji jest środkiem zmierzającym do wzrostu sprzedaży produktów Wnioskodawcy. Tym samym istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi kosztami a przychodami Spółki. Jednocześnie dodać należy, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na nagrody nie stanowią reprezentacji, o której mowa w cytowanym wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia wyższego przychodu, w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę, jest spełniony, gdyż organizowanie promocji, a w konsekwencji ponoszenie wydatków na nagrody służy uzyskaniu przychodów.

W świetle powyższego, całość wydatków poniesionych na zakup wycieczek dla uczestników organizowanego programu lojalnościowo-promocyjnego może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.