IBPBI/2/415-2/14/SD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 10 marca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 stycznia 2014 r.), uzupełnionym 10 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji,

* zastosowania 14% stawki amortyzacyjnej

- jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji,

* zastosowania 14% stawki amortyzacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 marca 2014 r. Znak: IBPBI/2/415-2/14/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 10 marca 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 2009 r. W sierpniu 2013 r. za kwotę 269.716 zł (netto) dokonała zakupu nowej frezarki należącej do grupy 4 KŚT. Frezarka została dostarczona we wrześniu 2013 r. W październiku 2013 r. frezarka została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni spełnia kryterium małego podatnika (wartość przychodu ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku VAT w 2012 r. nie przekroczyła 4.922.000,00 zł).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 7 marca 2014 r. (wpływ do tut. BKIP 10 marca 2014 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego informując, że zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT), zakupiona frezarka należy do:

* 4 grupy (maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania),

* 41 podgrupy (obrabiarki do metali),

* 412 rodzaju (frezarki).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z przepisami prawa podatkowego, Wnioskodawczyni mogła dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych w wysokości 205.000,00 (50.000 EURO).

2. Jeśli zostanie dokonany jednorazowy odpis amortyzacyjny w ww. wielkości, to czy pozostała kwota wartości środka trwałego tj. 64.716,00 zł powinna zostać zamortyzowana w 2014 r. zgodnie z ogólnymi zasadami, czyli z roczną stawką amortyzacyjną wynoszącą (dla urządzeń z 4 grupy KŚT) 14%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia warunki wymienione w art. 22 ust. 7-13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby móc skorzystać z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Zgodnie z tym artykułem, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność oraz mali podatnicy, mogą dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 klasyfikacji środków trwałych (z wyłączeniem samochodów osobowych). Odpisu tego mogą dokonać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, dlatego też Wnioskodawczyni uważa, że może w 2013 r. dokonać amortyzacji frezarki w kwocie 205.000,00 zł, a pozostałą wartość maszyny amortyzować zgodnie z roczną stawką amortyzacyjną wynoszącą (dla urządzeń z grupy 4 KŚT) 14%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztami uzyskania przychodu są jednak odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Przy czym, amortyzacji podlegają m.in. z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano następujące metody amortyzacji:

* tzw. "amortyzację liniową", zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej (art. 22i ust. 1 ww. ustawy),

* amortyzację przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (art. 22j ww. ustawy),

* amortyzację tzw. "metodą degresywną" (art. 22k ust. 1 ww. ustawy),

* amortyzację przy zastosowaniu tzw. metody "jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników" (art. 22k ust. 7 ww. ustawy).

Jedną z ww. metod amortyzacji jest tzw. jednorazowa amortyzacja, uregulowana w art. 22k ust. 7-13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22k ust. 7 tej ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 9 tej ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Zgodnie z art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł (art. 5a pkt 20 ww. ustawy).

W 2013 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2012 r. nie przekroczył kwoty 4.922.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2012 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2012 r. Nr 190/A/NBP/2012) wynosił 4,1020 zł x 1.200.000 = 4.922.400 zł, w zaokrągleniu 4.922.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2013 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy, wynosi 205.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,1020 zł x 50.000 = 205.100 zł, w zaokrągleniu 205.000 zł.

Jak wynika z powyższych przepisów, przedsiębiorcy będący małymi podatnikami, mogą dokonywać jednorazowej amortyzacji środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych do wysokości określonego w ww. ustawie limitu (równowartości 50.000 euro).

Jeżeli zatem - tak jak wskazała Wnioskodawczyni we wniosku - w istocie w 2013 r. spełniała kryteria, o których mowa w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, a wskazana we wniosku frezarka została poprawnie zakwalifikowana do grupy 4 KŚT oraz spełnia kryteria wymienione w art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy to Wnioskodawczyni była uprawniona do dokonania w 2013 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 -13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do pytania wymienionego we wniosku jako drugie, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe sklasyfikowane w grupie 4 (maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania), podgrupie 41 (obrabiarki do metali), rodzaju 412 (frezarki) Klasyfikacji Środków Trwałych należy amortyzować stawką 14%.

Reasumując, stwierdzić należy, że pozostała kwota wartości środka trwałego (frezarki) tj. 64.716 zł może zostać zamortyzowana roczną stawką amortyzacyjną w wysokości 14% tj. zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych.

W świetle powyższych przepisów stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

* możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji,

* zastosowania 14% stawki amortyzacyjnej

jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.