IBPBI/2/415-15/14/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 maja 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego. Opodatkowany jest na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem VAT, zgłoszonym jednocześnie do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wykonuje usługi transportowe zarówno w Polsce jak i poza jej granicami, tj. na terenie Unii Europejskiej. Nie posiada na terytorium Holandii biura, pełnomocnika, czy przedstawiciela, bądź innego stałego miejsca prowadzenia działalności. Pobyt poza granicami kraju związany z wyjazdami trwa poprzez cały okres wykonywania usługi transportowej, tj. zgodnie z umową kilka tygodni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadząc działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych, mogę zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu wartość diet naliczonych dla siebie, jako prowadzącego działalność gospodarczą do wysokości diet przysługujących pracownikom.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonując usługi transportowe ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych do wysokości limitów określonych w rozporządzeniu dotyczącym podróży służbowych. Przepis zawarty w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach. Również uwzględniająca orzecznictwo sądowe interpretacja ogólna Ministerstwa Finansów z 15 lutego 2010 r. Znak: DD2/033/259/PMN/09/1113 wyjaśnia, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wartości diet stanowiących ekwiwalent pieniężny przeznaczony na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej, tak w kraju, jak i poza jego granicami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego. Opodatkowany jest na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wykonuje usługi transportowe zarówno w Polsce i poza jej granicami, tj. na terenie Unii Europejskiej. Nie posiada na terytorium Holandii biura, pełnomocnika, czy przedstawiciela, bądź innego stałego miejsca prowadzenia działalności. Pobyt poza granicami kraju związany z wyjazdami trwa poprzez cały okres wykonywania usługi transportowej, tj. zgodnie z umową kilka tygodni.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez niego podróży służbowych w rozumieniu odrębnych przepisów, niebędących przepisami prawa podatkowego i niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wskazać przy tym należy, że pojęcie "podróży służbowej", unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyjazdy związane z realizacją przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.