IBPBI/1/4511-92/15/KB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 kwietnia 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/4511-92/15/KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 28 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 23 i 26 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

* obowiązku zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą w 2013 r. budynku użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej (pytania oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe,

* sposobu ustalenia od jakiej części kwoty uzyskanej ze sprzedaży ww. budynku Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy (pytania oznaczone we wniosku nr 2) - jest bezprzedmiotowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży 2013 r. budynku użytkowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 lutego 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-92/15/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 23 i 26 lutego 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1991 r. do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest projektowanie i montaż instalacji ochrony środowiska, elektrycznych i automatyki sterowniczej - Zakład X. Budynek użytkowy będący własnością prywatną, został nabyty 18 lutego 1997 r. kontraktem notarialnym od podmiotu prywatnego przez Wnioskodawcę i jego żonę w równych udziałach po 50%, w stanie surowym. Od momentu zakupu tej nieruchomości do wiosny 1999 r. małżonkowie prowadzili na obiekcie prace wykończeniowe finansowane z ich prywatnych oszczędności oraz kredytu bankowego udzielonego przez bank, doprowadzając obiekt do stanu pozwalającego na rozpoczęcie jego użytkowania.

W 1999 r. do przedmiotowego budynku została przeniesiona siedziba Zakładu i przez okres jego użytkowania budynek był siedzibą Zakładu. Z uwagi na stan prawny nieruchomości nie była naliczana amortyzacja, a w koszty działalności gospodarczej księgowane były tylko koszty bieżącej eksploatacji budynku. W momencie rozpoczęcia w tym budynku działalności gospodarczej, w czerwcu 1999 r. Wnioskodawca zlecił wycenę wartości użytkowanego obiektu na potrzeby zastawu bankowego pod kredyt obrotowy niezbędny do działalności. Biegły sądowy ds. wycen, ustalił wartość budynku wraz z gruntem na kwotę 155.000 zł. Kolejna wycena nieruchomości, jako zastaw pod kredyt bankowy, sporządzona została przez rzeczoznawcę majątkowego w marcu 2003 r. na kwotę 176.776 zł, przy niezmienionych parametrach budynku i wielkości przynależnego do niego gruntu w stosunku do roku 1999 r. Nowa wyższa wycena uwzględniała tylko postępującą inflację.

Na koniec grudnia 2012 r. Wnioskodawca podjął decyzję o ograniczeniu prowadzonej działalności gospodarczej wskutek braku zleceń i przejścia na emeryturę. W związku z ograniczeniem zatrudnienia do 2 osób z dniem 1 stycznia 2013 r. przeniósł siedzibę Zakładu do dzierżawionego lokalu, a posiadaną nieruchomość małżonkowie wystawili do sprzedaży. Zbycie ww. nieruchomości nastąpiło 16 października 2013 r. aktem notarialnym za kwotę 225.000 zł. Całość środków uzyskanych ze sprzedaży budynku została przeznaczona na zakup mieszkania, w którym aktualnie mieszkają córki małżonków. W chwili podpisywania kontraktu, Wnioskodawca zapytał notariusza sporządzającego dokumenty, czy w związku z przeprowadzoną transakcją małżonkowie mają zapłacić jakiś należny Skarbowi Państwa podatek. Otrzymał odpowiedź, że nie ma takiej potrzeby, gdyż od chwili nabycia tej nieruchomości przez małżonków minęło 5 lat.

Będąc w styczniu 2015 r. w urzędzie skarbowym Wnioskodawca wziął leżącą na półkach broszurkę pt. "Opodatkowanie dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości" i przeczytał, że zbycie nieruchomości nie jest opodatkowane podatkiem PIT po upływie 5 lat od jej nabycia pod warunkiem, że nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Wynika z tego, że został przez notariusza dobrze poinformowany, gdyż zbycie tej nieruchomości podlega opodatkowaniu zgodnie z postanowieniami art. 14 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od zakończenia działalności gospodarczej w tym budynku nie minęło jeszcze 6 lat. Cytowana powyżej regulacja prawna określa, że przedmiotem opodatkowania jest kwota wynikająca z różnicy pomiędzy wartością nieruchomości w chwili jej wprowadzenia do działalności gospodarczej a jej wartością w chwili zbycia

Wartość przedmiotowej nieruchomości w 1999 r. wynosiła 155.000 zł i w takiej wysokości została wprowadzona do działalności gospodarczej a przeszacowana na poziom cen w roku jej zbycia tj. 2013 r. tylko stopą rocznej inflacji co daje kwotę 250.000 zł. Przy tym porównaniu widać, że uzyskana kwota z jej sprzedaży 225.000 zł jest niższa niż jej realna wartość w roku sprzedaży. Ta cena wyniknęła z tego, że po kilkunastoletniej eksploatacji nieruchomości prac remontowych wymagał budynek, jak i utwardzony (z pozapadaną kostką brukową) plac manewrowy.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 24 lutego 2015 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

1. Przedmiotowy budynek nie był uznany jako środek trwały Zakładu X. i nigdy nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy oraz wartości niematerialnych i prawnych.

2. Budynek został nabyty w ramach łączącej małżonków wspólności majątkowej.

3. W 2013 r. Wnioskodawca był opodatkowany podatkiem liniowym i ten stan trwa do chwili obecnej.

4. W 2013 r. Wnioskodawca prowadziłem rozliczenia w oparciu o podatkową księgą przychodów i rozchodów i ten stan trwa do chwili obecnej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy za sprzedany, będący własnością prywatną, budynek użytkowy należy uiścić podatek dochodowy a jeżeli należy to w jakiej wysokości. Czy w przedstawionych we wniosku uwarunkowaniach występuje przesłanka prawna do naliczania Wnioskodawcy podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości. Chodzi o podatek wyliczany od różnicy pomiędzy wartością, nieruchomości wprowadzonej do działalności gospodarczej a jej wartością w dniu jej zbycia. (pytania oznaczone we wniosku i jego uzupełnieniu nr 1)

2. Jeżeli przedmiotowa nieruchomość stanowiła współwłasność po 50% Wnioskodawcy i jego żony, która nigdy w tym budynku nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej, to czy przynależne żonie 50% wartości nieruchomości, w świetle cytowanej powyżej ustawy, podlega również opodatkowaniu podatkiem dochodowym płaconym przez Wnioskodawcę, jako osobę prowadzącą na tej nieruchomości działalność gospodarczą. Czy też z racji nieprowadzenia przez żonę działalności gospodarczej przynależna jej część nieruchomości jest wyłączona z opodatkowania... (pytania oznaczone we wniosku i jego uzupełnieniu nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie uzyskał realnego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Wartość przedmiotowej nieruchomości w 1999 r. wynosiła 155.000 zł i w takiej wysokości została wprowadzona do działalności gospodarczej, a przeszacowana na poziom cen w roku jej zbycia tj. 2013 stopą rocznej inflacji tylko 3% co daje kwotę 250.000 zł. Przy tym porównaniu widać, że uzyskana kwota z jej sprzedaży 225.000 zł jest niższa niż jej realna wartość w roku sprzedaży. Ta cena wyniknęła z tego, że po kilkunastoletniej eksploatacji nieruchomości prac remontowych wymagał budynek, jak i utwardzony (z pozapadaną kostką brukową) plac manewrowy. Wnioskodawca wskazał, że gdyby w 2013 r. wystawił posiadaną wraz z żoną nieruchomość do sprzedaży w cenie ustalonej przez rzeczoznawcę w 1999 r. w kwocie 155.000 zł a resztę pieniędzy wziąłby do kieszeni poza kontraktem to natychmiast zostałby oskarżony przez urząd skarbowy wraz z kupującym o rażące zaniżanie wartości nieruchomości a pierwszy lepszy rzeczoznawca podniósłby jej wartość do realnych cen 2013 r., tj. do wielkości zbliżonej do wartości kontraktu (analogia rozumowania, jak w przypadku kupna i sprzedaży samochodów, których wartość określa się katalogowo ceną ich rocznika). Odwracając ten tok myślenia Wnioskodawca uważa, że ta sama reguła dotycząca ustalenia realnej wartości nieruchomości na rok jej zbycia, tj. 2013 r. winna obowiązywać przy rozpatrywaniu przedstawionego tu przypadku. W przedstawionych uwarunkowaniach nie ma formalnych podstaw do naliczania Wnioskodawcy podatku od sprzedaży opisanej nieruchomości. To jest tylko moje zdanie oparte o logikę, ekonomię i przepisy rządzące obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku gdyby tut. Organ uznał, że należy się podatek dochodowy od różnicy wartości nieruchomości, to jak twierdzi, należy się podatek tylko od połowy wyliczonej różnicy między wartością nieruchomości w dniu jej sprzedaży a wartością nieruchomości wprowadzonej do działalności gospodarczej ponieważ przez cały okres użytkowania nieruchomości jej połowa należała do żony Wnioskodawcy, która nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej na tej nieruchomości.

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że oczekuje odpowiedzi na pytania oznaczone nr 2 w sytuacji, gdyby jego stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 zostało uznane za nieprawidłowe. W przeciwnym wypadku pytanie oznaczone we wniosku nr 2 należy uznać za bezprzedmiotowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że w stanie prawnym obowiązującym do końca 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej u podatników, którzy nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, były przychody ze sprzedaży takich nieruchomości niemieszkalnych (użytkowych), które stanowiły środki trwałe w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej i były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla celów tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania i montażu instalacji ochrony środowiska, elektrycznych i automatyki sterowniczej. Na potrzeby tej działalności wykorzystywał budynek użytkowy (niemieszkalny). Budynek ten został nabyty przez Wnioskodawcę i jego żonę w ramach łączącej ich wspólności majątkowej w 1997 r. Do wiosny 1999 r. w budynku tym prowadzone były prace wykończeniowe, w tym też roku do ww. nieruchomości została przeniesiona siedziba firmy. Przedmiotowy budynek nie został ujęty w prowadzonej przez Wnioskodawcę na potrzeby działalności gospodarczej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W 2013 r. małżonkowie sprzedali ww. budynek.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że opisany we wniosku budynek użytkowy nigdy nie stanowił środka trwałego ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, do jego sprzedaży nie miał zastosowania cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca 2014 r. Tym samym skutki podatkowe związane ze sprzedażą tego budynku należy oceniać w kontekście uregulowania zawartego w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Z przepisu tego jasno wynika, że przychód ze sprzedaży nieruchomości powstaje w sytuacji, w której odpłatne zbycie tej nieruchomości nastąpi przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. W niniejszej sprawie nabycie nieruchomości nastąpiło 1997 r. a jej sprzedaż w 2013 r. Z uwagi zatem na upływ czasu jaki nastąpił pomiędzy nabyciem nieruchomości a jej sprzedażą (okres dłuższy niż 5 lat, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie wystąpił obowiązek opodatkowania środków uzyskanych z jego sprzedaży. W opisanym stanie faktycznym nie powstanie bowiem w ogóle przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z uznaniem, że w opisanym stanie faktycznym nie wystąpił obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży budynku użytkowego, bezprzedmiotowa staje się ocena stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w zakresie pytań oznaczonych nr 2.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl