IBPBI/1/4511-254/15/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lutego 2015 r., (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Jako wspólnik tej spółki uczestniczy w zyskach i stratach spółki w 50%. Spółka prowadzi działalność gospodarczą także w specjalnej strefie ekonomicznej. Przedmiotem działalności gospodarczej są usługi w zakresie poligrafii. W związku z faktem, że spółka prowadzi działalność gospodarczą zarówno w specjalnej strefie ekonomicznej, jak i poza nią, zaistniała możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych. Z dniem 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca dokonał obniżenia stawki amortyzacyjnej do wysokości 0%. Zmiana ta nastąpiła w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, wykorzystywanych w działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, przy czym obniżenie tej stawki amortyzacyjnej nastąpiło od początku bieżącego roku, a więc w rozumieniu przepisów nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego. Wnioskodawca dokonał obniżenia stawek amortyzacyjnych kierując się swoimi potrzebami w zakresie ewidencji środków trwałych, jak również planowaniem gospodarczym i słusznie przyjętym interesem gospodarczym, który polega na odpowiednim oszacowaniu wartości środków trwałych oraz dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych zgodnie z planowanym rozwojem działalności gospodarczej oraz strategią podatkową. Wnioskodawca wskazał przy tym, że, jako wspólnik spółki jawnej uzyskuje przychody ze sprzedaży wyrobów poligraficznych, a działalność ta jest działalnością prowadzoną w większym wymiarze, co powoduje, że Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe. Obniżenie stawek amortyzacyjnych do wartości 0 spowoduje zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów, czyli w istotny sposób wpłynie na bieżące funkcjonowanie firmy.

Istotne elementy stanu faktycznego przedstawiono także w części H. poz. 70 wniosku ORD-IN, a więc we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, z którego wynika, że środki trwałe amortyzowane są metodą liniową, według stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka jawna, prowadząca działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jest uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej do poziomu 0%, począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że jest wspólnikiem spółki jawnej, która rozlicza się na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miał art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy mogą obniżać podane w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych, przy czym zmiany tej stawki można dokonać wyłącznie albo od początku miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Wnioskodawca uważa, że obniżenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego. W związku z faktem, że obniżenie stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych nastąpiło 1 stycznia 2015 r., dokonane czynności, zgodne są z dyspozycją art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym sensie, że obniżenie tej stawki nastąpiło nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Pierwszy odpis amortyzacyjny w danym roku podatkowym nastąpił z dniem 31 stycznia 2015 r. Zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieje żaden przepis, ani w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w żadnej innej ustawie podatkowej, w tym przede wszystkim w Ordynacji podatkowej, który uzależnia prawo podatnika do obniżenia stawki amortyzacyjnej od zaistnienia jakichkolwiek okoliczności. Należy to rozumieć w ten sposób, że decyzję o wysokości i o samym obniżeniu stawki amortyzacyjnej podejmuje sam podatnik; to od decyzji podatnika zależy zatem, czy i w jaki sposób zostanie obniżona stawka amortyzacyjna i jakich środków trwałych będzie to dotyczyło.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że ma prawo do obniżenia do wysokości "0" stawki amortyzacyjnej w zakresie środków trwałych, ponieważ przepisy podatkowe nie nakazują mu określonego postępowania w tym względzie. Skoro zaś nie nakazują mu postępowania w określony sposób, to należy przyjąć, że podatnik ma pełną dowolność w określeniu wysokości stawki amortyzacyjnej z uwzględnieniem faktu, że nie może to nastąpić później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Oczywiście Wnioskodawca uważa, że w przyszłości może powrócić do pierwotnej stawki amortyzacyjnej, przy czym zdaje on sobie sprawę z tego, że taka zmiana w przyszłości musi uwzględniać obowiązujące zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wspomniany powyżej fakt, że ta zmiana nie może nastąpić później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Wnioskowanie takie wydaje się całkowicie uzasadnione, bowiem Wnioskodawca udowodnił związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy podjętymi przez niego działaniami, a powołanym art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ten artykuł w sposób ścisły zastosował. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko jest prawidłowe. Wnioskodawca uważa również, że podatnicy amortyzujący środki trwałe metodą liniową, według stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych mają prawo do obniżenia tych stawek dla poszczególnych środków trwałych w wysokości przez nich określonej, bowiem wysokość tych obniżeń, jak wspominano powyżej nie jest w żadnym przepisie limitowana. W związku z powyższym uważa, że zgodnie z gramatycznym brzmieniem art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obniżenie stawki amortyzacyjnej w warunkach wspomnianych powyżej może nastąpić począwszy od miesiąca w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Tak też uczynił Wnioskodawca, który rozumie, że to obniżenie wynika z przyczyn leżących po jego stronie i z zastosowanej przez niego strategii działania w działalności gospodarczej. Przy czym, jest rzeczą jasną, że przepis podlegający interpretacji nie dotyczy obniżania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, ani stawek amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych, ale przepis dotyczy stawek dla poszczególnych środków trwałych w warunkach wspomnianych powyżej. Art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na obniżanie stawek amortyzacyjnych. Obniżenie takie może być, z braku odrębnych uregulowań, dokonywane nawet kilkakrotnie w stosunku do danego środka trwałego. Ponadto możliwe jest podwyższenie stawek odpisów amortyzacyjnych uprzednio obniżonych i to nawet od razu do wysokości stawek wynikających z wykazów o odpowiednim współczynniku podwyższającym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 22i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w cyt. wyżej przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, że zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W konsekwencji podatnik, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, której przedmiotem są usługi w zakresie poligrafii. Spółka prowadzi działalność gospodarczą także w specjalnej strefie ekonomicznej. Z dniem 1 stycznia 2015 r. spółka jawna dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych do wysokości 0% w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, mogła od 1 stycznia 2015 r. obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, jeżeli od tych środków dokonywała odpisów przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (tzw. metodą liniową). Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić również należy, że stosownie do przedstawionego stanu faktycznego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia dot. możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych. Tym samym nie była przedmiotem oceny ta część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosiła się do możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych środków trwałych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.