IBPBI/1/4511-173/15/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 12 lutego 2015 r.), uzupełnionym 28 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczania do kosztów podatkowych, wskazanych we wniosku wydatków (nie związanych z remontem i przystosowaniem wskazanego we wniosku lokalu do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej), pokrytych ze środków finansowych przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczania do kosztów podatkowych, wskazanych we wniosku wydatków (nie związanych z remontem i przystosowaniem wskazanego we wniosku lokalu do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej), pokrytych ze środków finansowych przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 kwietnia 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-173/15/ŚS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 kwietnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 10 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni, jako osobie bezrobotnej, Powiatowy Urząd Pracy przyznał środki na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 21.900 zł w ramach projektu "...", współfinansowanego przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, w ramach Podziałania 6.1.3 POKL. W zaświadczeniu o pomocy de minimis wskazano, że pomoc została udzielona na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 46 ust. 1 pkt 2) oraz na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej. Dodatkowo w zaświadczeniu wskazano, że pomoc de minimis spełnia warunki określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis. Środki zostały przyznane z przeznaczeniem na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie pozostałej sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanych sklepach (PKD 4719). Środki te Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup towarów, mebli, luster, oświetlenia, komputera, drukarki, programu komputerowego do sprzedaży i prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (PKPiR), szyldu reklamowego, przygotowania plakatów, folderów i ulotek reklamowych oraz na zakup nowej witryny sklepowej wraz z jej montażem. Żaden z wyżej wymienionych wydatków, za wyjątkiem witryny sklepowej nie przekracza wartości 3.500 zł. Wydatkowanie środków zostało udokumentowane fakturami VAT.

W dniu 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, i zaczęła wydatkować przyznane dofinansowanie zgodnie z przeznaczeniem. W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 25 kwietnia 2015 r., Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że żadne składniki majątkowe sfinansowane z dotacji opisanej we wniosku, nie zostały zakwalifikowane do środków trwałych ani do wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ ich wartość była niższa niż 3.500 zł.

Z ww. dotacji Wnioskodawczyni zakupiła:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy opisane wyżej wydatki (na zakup wyposażenia, materiałów, towarów i usług), pokryte ze środków otrzymanych, jako dofinansowanie na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną, podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności... (pyt. oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki przyznane na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną, podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, ponieważ zostały przyznane przez Powiatowy Urząd Pracy na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a co za tym idzie wydatki, za wyjątkiem wydatków na środki trwałe (o wartości powyżej 3.500 zł) podlegające amortyzacji, pokryte ze środków otrzymanych jako dofinansowanie na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu tej działalności, ponieważ nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki, o których mowa powyżej powinny zawierać się w definicji określonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz nie powinny znajdować się w katalogu wyjątków, o których mówi art. 23 ust. 1 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a.

Stosowanie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

* dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

* ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Przy czym, stosownie do treści wskazanego przepisu tej ustawy, starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W świetle powyższego, jeżeli w istocie wskazane we wniosku środki finansowe Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, to środki te w części nie przeznaczonej na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem w myśl powołanego przepisu zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

* pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* został właściwie udokumentowany.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia, materiałów, towarów i usług ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej co do zasady nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 10 grudnia 2014 r., na podstawie umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy, otrzymała jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy. Środki te przeznaczyła m.in. na zakup towarów, mebli, luster, oświetlenia, komputera, drukarki, programu komputerowego do sprzedaży i prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szyldu reklamowego, przygotowanie plakatów, folderów i ulotek reklamowych. Ww. składniki majątku, nie zostały zakwalifikowane do środków trwałych, ani do wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ ich wartość była niższa niż 3.500 zł.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki z tytułu nabycia wskazanych we wniosku składników majątku (wyposażenia, towarów i materiałów), nie stanowiących środków trwałych, a także wydatki z tytułu usług zakupionych w związku z rozpoczętą działalnością gospodarczą (tekst jedn.: tych wydatków, które nie są związane z remontem i przystosowaniem lokalu do potrzeb prowadzonej działalności), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, mimo że zostały sfinansowane ze środków przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem tj. w zakresie stanu faktycznego, którego dotyczy pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.