IBPBI/1/423-37/11/ZK - Możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 12 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 21 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych:

* dla środków trwałych amortyzowanych metodę liniową - jest prawidłowe,

* dla środków trwałych amortyzowanych metodę degresywną - jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

W dniu 12 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 października 2011 r. Znak: IBPBI/1/423-37/11/ZK, Znak: IBPBI/1/423-38/11/ZK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 21 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań szklanych, produkcji i remontów maszyn i urządzeń oraz obsługi (czyszczenia, napraw i remontów) opakowań transportowych. Jeden z oddziałów Spółki został objęty granicami Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej i uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w jej granicach i na korzystanie ze zwolnienia podatkowego. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka wykorzystuje szereg środków trwałych, nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych w ustalonej wysokości.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 18 października 2011 r. wskazano, iż Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Dla celów podatkowych przyjęto głównie metodę amortyzacji liniowej, a w uzasadnionych przypadkach metodę degresywną, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla wybranych środków trwałych - w tym również do stawki 0%.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie zapisów art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z przepisem, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W przepisie tym zawarta jest więc generalna zasada zezwalająca podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych warunków do spełnienia, ani minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika. Wnioskodawca zwraca również uwagę, iż zgodnie z obecną praktyką organów skarbowych, podatnik, z zachowaniem terminów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, może dokonywać obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnie ustalonego poziomu, czyli nawet do poziomu 0%.

Stanowisko to potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, m.in. interpretacje:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 lipca 2008 r. sygn. ILPB3/423-226/08-2/EK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 grudnia 2010 r. sygn. ILPB4/423-226/10-2/DS.

W związku z powyższym w opinii Wnioskodawcy, prawidłowym jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek dowolnie obniżonych (nawet do poziomu 0%), czyli w konsekwencji nie dokonywanie w danym okresie jakichkolwiek odpisów amortyzacyjnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. W myśl art. 16f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do treści art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Przedstawione wyżej przepisy stanowią o tym, jakie składniki majątku podatnika i na jakich warunkach podlegają amortyzacji. Ponadto zapis art. 16h ust. 2 ustawy o podatku od osób prawnych, dotyczący wyboru pomiędzy określonymi w artykułach 16i-16k metodami, oznacza, że ustawodawca przewidział następujące metody amortyzacji środków trwałych:

Skoro tak, to podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują tym samym wyboru stawki amortyzacji, która stanowi integralną część metody amortyzacji.

Zatem podatnicy kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji mogą dokonać wyboru metody amortyzacji, która winna mieć wpływ na ich sytuację gospodarczą.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa, której zasady dokonywania zostały określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie natomiast do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy m.in. sytuacji, w której stawka amortyzacyjna podana w Wykazie stawek amortyzacyjnych ma być obniżona. Zmniejszenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, następuje począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji. Natomiast obniżenie stawki amortyzacyjnej, które odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Odrębną metodę amortyzacji stanowi tzw. metoda degresywna.

Zgodnie z art. 16k ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż jeden z oddziałów Spółki prowadzący działalność gospodarczą na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy wykorzystuje środki trwałe, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, od których dokonuje odpisów przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Dla celów podatkowych przyjęto głównie metodę amortyzacji liniowej, a w uzasadnionych przypadkach metodę degresywną, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne wyłącznie dla tych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, od których dokonuje odpisów przy zastosowaniu tzw. metody liniowej. Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Natomiast Spółka nie może obniżyć stawek amortyzacyjnych stosowanych do środków trwałych amortyzowanych metodą degresywną. Taką możliwość daje wprawdzie zapis art. 16k ust. 1 w związku z art. 16i ust. 5 ww. ustawy, jednakże dopiero w momencie zastosowania metody określonej w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (amortyzacji liniowej).

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych:

* dla środków trwałych amortyzowanych metodę liniową - jest prawidłowe,

* dla środków trwałych amortyzowanych metodę degresywną - jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku, interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie wiążą Organu wydającego niniejszą interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.