IBPBI/1/423-36/14/ESZ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych i bezalkoholowych, podawanych podczas spotkań z kontrahentami.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/423-36/14/ESZ Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych i bezalkoholowych, podawanych podczas spotkań z kontrahentami.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 września 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 16 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem zakupu podawanych podczas spotkań z kontrahentami napojów alkoholowych i bezalkoholowych-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem zakupu podawanych podczas spotkań z kontrahentami napojów alkoholowych i bezalkoholowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca), prowadzi działalność wydawniczą. Jest wydawcą książek, publikuje twórczość najwybitniejszych twórców polskich oraz światowych: pisarzy, poetów, eseistów, historyków, badaczy kultury. Jednakże przede wszystkim jest wydawcą literatury, szczególnie literatury pięknej zarówno polskiej jak i obcej, literatury faktu - w tym cenionych książek wspomnieniowych, historycznych, popularnonaukowych - oraz literatury dla młodzieży. Prowadzi również sprzedaż książek w wydaniu elektronicznym, w formatach e-bookowych i audiobookowych.

W celu nawiązywania i prowadzenia współpracy, Wnioskodawca spotyka się z kontrahentami, dystrybutorami, autorami, pisarzami lub potencjalnymi kontrahentami, autorami, pisarzami (innymi partnerami biznesowymi). W zależności od okoliczności, spotkania organizowane są w siedzibie Wnioskodawcy, bądź poza siedzibą np. w restauracjach (zarówno w mieście gdzie Wnioskodawca posiada swoją siedzibę, jak i w miejscowościach gdzie kontrahenci, autorzy, pisarze zamieszkują lub wskazują/proponują spotkanie). Celem spotkań jest omówienie spraw biznesowych, zaproponowanie współpracy, omówienie i negocjowanie jej warunków (zaś w odniesieniu do kontrahentów, autorów, pisarzy już współpracujących z Wnioskodawcą np. uzgodnienie dalszych wspólnych planów i założeń biznesowych). Spotkania (zarówno w siedzibie Wnioskodawcy, jak i poza nią) dotyczą zakresu prowadzonej przez niego działalności. W związku z ww. spotkaniami Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup drobnego poczęstunku (np. kawa, herbata, napoje, słodycze itp.) oraz poczęstunku w postaci obiadów, lunchy, kolacji itp. przeznaczonego na spotkania o charakterze biznesowym. Celem spotkań jest omówienie spraw biznesowych na neutralnym, sprzyjającym prowadzeniu negocjacji gruncie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji gdy rachunek/faktura obejmuje również wydatki na napoje, w tym alkoholowe, co do zasady wyodrębniany jako osobna pozycja na rachunku/fakturze, to czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z zapłatą również takich pozycji stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione m.in. na zakup napoi (w tym alkoholowych) podawanych podczas spotkań o charakterze biznesowym, jako niestanowiące wydatków na reprezentację w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: "ustawa CIT") mogą być zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Na tle powyższego przepisu należy uznać, że kosztami podatkowymi mogą być wszystkie poniesione przez podatnika wydatki, za wyjątkiem tych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym także kiedy służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Wnioskodawca wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i te pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody w przyszłości.

Wnioskodawca ma świadomość, że z katalogu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych, stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, zostały wyłączone wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wnioskodawca ma również świadomość, że znaczenie powyższego przepisu budziło dużo kontrowersji w procesie stosowania prawa i na gruncie dokonywanej jego wykładni. Ustawodawca nie zdefiniował bowiem dla celów prawa podatkowego pojęcia reprezentacji, nie pozostawił też wytycznych dla wykładni w ramach uzasadnienia do projektu ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), która to wprowadzała niniejszy przepis.

Wnioskodawca powołując się na orzeczenie NSA wskazał, że wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w ww. orzeczeniu NSA z wydatkami o charakterze reprezentacyjnym mamy do czynienia wówczas, gdy wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego pozytywnego wizerunku podatnika. Jeżeli zatem głównym celem spotkania są cele biznesowe, polegające m.in. na omówieniu bieżących spraw biznesowych związanych z realizowanym, bądź potencjalnym kontraktem/umową, a ich jedynym bądź dominującym celem nie jest kreowanie wizerunku podatnika, to ponoszone wydatki na spotkania, czy to w siedzibie podatnika, czy np. w restauracji nie stanowią wydatków o charakterze reprezentacyjnym i w przypadku spełnienia warunków zaliczania wydatków do kosztów podatkowych wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy CIT - co w ocenie Wnioskodawcy bez wątpienia ma miejsce w przedstawionym opisie sprawy - mogą stanowić u podatnika koszty uzyskania przychodów. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, zgodnie z wyrokiem nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. W ww. zakresie Wnioskodawca wskazuje również na zasadność zastosowania dynamicznej wykładni funkcjonalnej, z uwagi na zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii obecnie nie zostanie zaliczone, ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu w ramach prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności. Przykładowo zatem w przypadku spotkań takich jak przedstawione w opisie sprawy zapewnienie kontrahentowi posiłku w siedzibie bądź w restauracji, w trakcie którego istnieje możliwość przedyskutowania prowadzonych spraw biznesowych, stanowi standardową praktykę i przejaw dobrych obyczajów i w obecnych czasach nie spełnia funkcji budowania wizerunku. Przeciwnie, niezaproponowanie posiłku w takim przypadku przyjmowane byłoby jako przejaw złych obyczajów i brak zapewnienia kontrahentowi odpowiedniego przyjęcia na powszechnie przyjętym poziomie, który stosowany jest także w sytuacjach, gdy to kontrahent zaprasza na spotkanie.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że w obecnych czasach, standardem jest prowadzenie rozmów z kontrahentami, bądź potencjalnymi kontrahentami w trakcie spotkań w restauracji. Czasami nawet jedyną możliwością przeprowadzenia rozmowy biznesowej z kontrahentem jest jego zaproszenie do restauracji, w szczególności gdy spotkanie ma się odbyć poza siedzibą firmy. Jeżeli zatem, ani głównym, ani jedynym celem odbywania spotkań nie jest wywarcie wrażenia na kontrahencie, ani zbudowanie wizerunku firmy, a ich głównym celem jest np. omówienie zasad współpracy, rozwiązywanie bieżących problemów, to wydatki poniesione na posiłki w ramach tych spotkań mogą być zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez niego w związku z zapłatą rachunków/faktur za wydatki określone w opisie sprawy mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. Analogicznie również w sytuacji gdy np. faktura z restauracji obejmuje również wydatki na napoje, w tym alkoholowe, co do zasady wyodrębniany jako osobna pozycja na fakturze, to wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z zapłatą również takich pozycji stanowią dla niego koszty uzyskania przychodu.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11,

* wyrok NSA z 10 września 2013 r. sygn. akt II FSK 2019/13,

* interpretację ogólną wydaną przez Ministra Finansów 25 listopada 2013 r. Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 oraz

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 marca 2014 r., Znak: IPTPB3/423-489/13-2/IR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien on, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* powinien być właściwie udokumentowany.

Dokonując powyższej kwalifikacji należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na "obiady dla rodziny", "fundowane przyjęcia dla znajomych", "na usługi rozrywkowe".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność wydawniczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca organizuje spotkania z kontrahentami, dystrybutorami, autorami, pisarzami lub potencjalnymi kontrahentami, autorami, pisarzami (innymi partnerami biznesowymi), których celem jest nawiązanie jak i prowadzenie współpracy. Spotkania organizowane są w siedzibie Wnioskodawcy lub poza siedzibą np. w restauracjach. W związku z tymi spotkaniami Wnioskodawca ponosi wydatki m.in. na zakup napoi alkoholowych i bezalkoholowych podawanych podczas spotkań o charakterze biznesowym.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na napoje alkoholowe i bezalkoholowe, zwyczajowo podawane podczas ww. spotkań z kontrahentami, dystrybutorami, autorami, pisarzami (także potencjalnymi), niezależnie od miejsca odbywania się tych spotkań (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), dotyczących zakresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zatem wskazane powyżej wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku ze spotkaniami biznesowymi z ww. podmiotami mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, iż to na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl