IBPBI/1/423-19/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 20 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 5 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. pełnej wysokości wydatków poniesionych z tytułu podróży służbowych pracowników tej spółki - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. pełnej wysokości wydatków poniesionych z tytułu podróży służbowych pracowników tej spółki. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 31 października 2014 r. Znak: IBPBI/1/423-19/14/AP, IBPB II/1415-677/14/BD wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 listopada 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca) wypłaca pracownikom z tytułu podróży służbowych diety oraz zwraca koszty przejazdów, czy też noclegów. Spółka do przeliczania należności z tytułu podróży służbowej stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego rozliczenie tej podróży. Spółka planuje wprowadzenie zmian w zasadach rozliczania podróży służbowych. Rozliczenie delegacji następowałoby po kursie innego niż NBP banku. Kurs ten byłby zawsze korzystniejszy dla pracowników. W ten sposób również kwota wypłacana pracownikom z tytułu podróży służbowych byłaby wyższa od limitów określonych w ustawie. Nadwyżka wynikająca z przeliczenia kosztów delegacji zagranicznej wg kursu innego niż NBP banku ponad kwotę wynikającą z przeliczenia po kursie średnim NBP, będzie ujmowana w księgach rachunkowych, jako koszt podróży służbowych. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych nadwyżka będzie traktowana, jako dodatkowy przychód dla pracowników ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cała kwota wypłacona pracownikom z tytułu podroży służbowych, również kwota ponad limit określony w przepisach, wynikająca z przeliczenia kwot wyrażonych w walucie po kursie korzystniejszym niż średni kurs NBP, może być kosztem uzyskania przychodu.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, dieta wypłacona pracownikowi Spółki według kursu przeliczeniowego innego niż NPB banku, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm. - dalej: "u.p.d.o.p."), w pełnej wysokości stanowi koszt uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wśród wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienia w art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p., świadczenia wypłacane przez pracodawców na rzecz swoich pracowników poprzez odwołanie się do art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), tj. z wyjątkiem świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Artykuł ten dość szeroko przedstawia zagadnienie świadczeń pracowniczych. Z całą pewnością należą do nich świadczenia związane z podróżą służbową pracownika. Z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm. - dalej: "k.p.") wynika ogólny obowiązek pracodawcy do dokonania pracownikowi zwrotu kosztów poniesionych z tytułu podróży służbowej. W świetle art. 775 § 1 k.p., pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej wydane na podstawie art. 775 § 2 k.p. Natomiast zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167), z tytułu podróży służbowej odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

* diety,

* zwrot kosztów: przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów,

* innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Niewątpliwie podróże służbowe pracowników pozostają w ścisłym związku z uzyskaniem przez Spółkę przychodów. Co do zasady, podróże służbowe pracowników podejmowane są w celu realizacji zadań służbowych, a tym z kolei należy przypisać podjęcie zamiaru, którego celem będzie uzyskanie przychodu. Skoro Spółka zobligowana jest do ponoszenia ww. kosztów przepisami prawa i spełniają one przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, a jednocześnie nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 u.p.d.o.p., należy uznać, że pełna wysokość wypłaconych pracownikowi świadczeń z tytułu kosztów podróży służbowej stanowi dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie dot. pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.