IBPBI/1/423-13/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 7 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 17 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji maszyn, o których mowa we wniosku - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji maszyn, o których mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 października 2014 r. Znak: IBPBI/1/423-13/14/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 17 października 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawcy) jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Zgodnie z art. 2 pkt 25 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka posiada status małego podatnika. W dniu 3 marca 2014 r. Spółka dokonała zakupu środków trwałych: koparki o wartości 40.000 zł netto oraz rozkładarki o wartości 10.000 zł netto. Spółka dokonała ww. zakupu od jednego z udziałowców, który w momencie dokonywania transakcji sprzedaży prowadził jednoosobowo działalność gospodarczą. W trakcie prowadzenia tej działalności w 2010 r. skorzystał z prawa do jednorazowej amortyzacji w odniesieniu do sprzedawanych spółce maszyn. Zgodnie z obowiązującą Klasyfikacją Środków Trwałych, Spółka zaliczyła zakupione maszyny do grupy 5, symbolu 580 (maszyny do robót ziemnych i fundamentowych) o wartości początkowej koparki 40.000 zł i rozkładarki 10.000 zł. Na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w miesiącu wprowadzenia ww. maszyn do ewidencji środków trwałych to jest w miesiącu marcu 2014 r., Spółka skorzystała z prawa do jednorazowej amortyzacji w kwocie 50.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 16 października 2014 r., wskazano, że Spółka jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, będąca małym podatnikiem miała prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do zakupionych maszyn zaliczonych do grupy 5, symbol 580 zgodnie z obowiązującą Klasyfikacją Środków Trwałych, jeżeli zakupiła środki trwałe od udziałowca spółki, który w trakcie prowadzenia działalności także skorzystał z prawa do jednorazowej amortyzacji w stosunku do sprzedanych Spółce maszyn.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, że zakup maszyn budowlanych zakwalifikowanych do grupy 5, symbolu 580 KŚT nastąpił od udziałowca Spółki (prowadzącego w okresie dokonanej transakcji sprzedaży jednoosobowo działalność gospodarczą), który skorzystał w 2010 r. z prawa do jednorazowej amortyzacji w odniesieniu do sprzedawanych Spółce maszyn, nie pozbawia Spółki prawa do skorzystania z jednorazowej amortyzacji, na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby określony wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, wydatek ten:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. W myśl bowiem art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku trwałego wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Wykluczając możliwość jednorazowego uznania wydatku na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej za koszt uzyskania przychodu, ustawodawca kierował się zasadą współmierności kosztów i przychodów podatkowych.

Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują kilka metod amortyzacji; jako jedną z nich wskazują dokonanie tzn. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

* mali podatnicy lub

* podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 4a pkt 10 ww. ustawy; oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2014 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2013 r. nie przekroczył kwoty 5.068.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2013 r. wynosił 4,2230 zł x 1.200.000 = 5.067.600 zł, w zaokrągleniu 5.068.000 zł. Natomiast dopuszczalny w 2014 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 16k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 211.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2230 x 50.000 = 211.150 zł, w zaokrągleniu 211.000 zł.

W myśl art. 16k ust. 8 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4.

Powyższe oznacza, że podatnik dokonujący jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego środka trwałego na zasadach określonych w art. 16k ust. 7 ww. ustawy, może tego odpisu dokonać już w miesiącu, w którym wprowadził środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Spółki, jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Spółka jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku od osób prawnych. W dniu 3 marca 2014 r. Spółka dokonała zakupu środków trwałych, tj. koparki oraz rozkładarki od jednego z udziałowców, który w momencie dokonywania transakcji sprzedaży prowadził jednoosobowo działalność gospodarczą. W trakcie prowadzenia tej działalności w 2010 r. skorzystał z prawa do jednorazowej amortyzacji w odniesieniu do sprzedawanych Spółce maszyn. Zgodnie z obowiązującą Klasyfikacją Środków Trwałych, Spółka zaliczyła zakupione maszyny do grupy 5 (symbolu 580) KŚT, jako maszyny do robót ziemnych i fundamentowych i przyjęła ich wartości początkowe w kwotach 40.000 zł (koparka) i 10.000 zł (rozkładarka) oraz wprowadziła je do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w marcu 2014 r.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie w 2014 r. Spółka spełnia kryteria małego podatnika, a zakupione przez nią maszyny prawidłowo zostały zaliczone do grupy 5 Klasyfikacji Środków Trwałych i wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, jako kompletne i zdatne do użytku oraz spełniające pozostałe (wskazane w art. 16a ust. 1 ww. ustawy) warunki uznania ich za środki trwałe, to Spółka mogła dokonać ich jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Bez znaczenia przy tym w tej mierze pozostaje okoliczność, że Spółka wskazane we wniosku maszyny zakupiła od udziałowca, który uprzednio w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej dokonał ich jednorazowej amortyzacji, bowiem Spółka z o.o. jest odrębnym od swojego udziałowca prowadzącego działalność gospodarczą podmiotem. W wyniku zakupu Spółka stała się właścicielem ww. maszyn, które (poprzez sprzedaż) zostały wyłączone ze składników majątku trwałego prowadzonej odrębnie przez udziałowca Spółki działalności gospodarczej i stały się nowymi składnikami majątku trwałego ww. Spółki, które przy spełnieniu określonych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy warunków mogą być przedmiotem amortyzacji podatkowej w tej Spółce.

Pamiętać jednakże należy o treści art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego m.in. wynika, że jeżeli podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Nadmienić przy tym należy, że prawidłowość zastosowania ww. regulacji może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-