IBPBI/1/423-13/11/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 31 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków jakie zostaną poniesione na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań, które będą organizowane w restauracjach oraz lokalach gastronomicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków jakie zostaną poniesione na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań, które będą organizowane w restauracjach oraz lokalach gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności planuje organizację spotkań biznesowych z kontrahentami. W związku z tym Spółka dokona zakupu usług gastronomicznych w restauracjach oraz lokalach gastronomicznych. Spotkania te będą miały na celu rozwój stosunków biznesowych z potencjalnymi kontrahentami lub utrzymanie, względnie utrwalenie stosunków gospodarczych z dotychczasowymi. Usługi gastronomiczne nabywane podczas spotkań nie będą miały charakteru okazałego lub wystawnego. Ich charakter nie świadczy też o pozycji Spółki na rynku, ani o jej prestiżu. Natomiast restauracja, czy lokal zapewnia kontrahentom możliwość swobodnej dyskusji w neutralnych warunkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie mogła zaliczyć wydatki na zakup usług gastronomicznych w związku z organizacją spotkań służbowych w restauracjach i lokalach gastronomicznych do kosztów uzyskania przychodu.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, planowane wydatki na zakup usług gastronomicznych w związku z organizacją spotkań służbowych w restauracjach i lokalach gastronomicznych Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy CIT, wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Między innymi zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, kosztami podatkowymi nie mogą być koszty poniesione na cele reprezentacyjne, w szczególności usługi gastronomiczne. Pod pojęciem reprezentacji należy rozumieć pewnego rodzaju okazałość, czy wystawność.

W ocenie Spółki przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, należy interpretować zgodnie z jego literalnym brzmieniem. Oznacza to, że kosztami podatkowymi nie są koszty poniesione na cele reprezentacji, w tym usługi gastronomiczne. Jednak nie wszystkie usługi gastronomiczne zostały wyłączone z katalogu kosztów uzyskania przychodów, a jedynie te, które mają charakter reprezentacyjny.

Zatem te usługi gastronomiczne, które nie mają na celu zaprezentowania Spółki, nie są okazałe lub wystawne, mogą być przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, tylko usługi mające na celu okazanie przepychu czy prestiżu podatnika nie mogą być przez niego zaliczone do kosztów podatkowych. W przypadku Spółki, wydatki na służbowe spotkania z kontrahentami nie mają cech przepychu, czy okazałości.

Wydatki te są w przypadku Spółki zwykłymi wydatkami poniesionymi w związku z prowadzoną działalnością. Mają one na celu osiąganie przychodów, poprzez zapewnienie kontrahentowi podczas rozmów handlowych m.in. swobody oraz neutralności.

Podsumowując, w ocenie Spółki nie ma przeszkód, aby wydatki na zakup usług gastronomicznych w związku z organizacją spotkań służbowych w restauracjach i lokalach gastronomicznych uznać za koszty podatkowe.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołała:

* wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2010 r. sygn. I SA/Kr 620/10,

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. Znak: IPPB5/4240-24/09-2/AM.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podmiocie, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się w tym zakresie wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu, co z kolei stanowi zachętę do podejmowania rozmów, czy współpracy. Wydatki te jednocześnie, w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy więc kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie, czy wydatki, o których mowa będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy będą one dotyczyły reprezentacji, t.j. czy wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami ukierunkowane będą na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (wizerunku). Złożony wniosek dotyczy m.in. oceny charakteru wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami (w tym potencjalnymi), które będą odbywać się poza firmą, tj. w restauracjach, czy innych lokalach gastronomicznych.

W ocenie Organu wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Pomimo tego, że w czasie tych spotkań, prowadzone są rozmowy oraz negocjacje, to wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, t.j. poza siedzibą firmy. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Trudno wykazać zatem inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zorganizowanie spotkań biznesowych poza siedzibą firmy są wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania firmy na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Wnioskodawcę na okoliczność, iż wydatki te są zwykłymi wydatkami poniesionymi w związku z prowadzoną działalnością, a jednocześnie mają one na celu osiąganie przychodów, poprzez zapewnienie kontrahentowi podczas rozmów handlowych m.in. swobody oraz neutralności, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Reasumując w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami (w tym potencjalnymi), które będą organizowane poza siedzibą firmy, tj. w restauracjach, czy lokalach gastronomicznych będą wydatkami na reprezentację i wobec tego nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, nie podziela prezentowanego w nim stanowiska, tym bardziej, iż orzecznictwo sądów administracyjnych, jest w zakresie będącym przedmiotem złożonego wniosku niejednolite. Spośród wyroków potwierdzających stanowisko organu w przedmiotowej sprawie wymienić należy przykładowo wyroki:

* WSA w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 909/10,

* WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt. III SA/Wa 925/09,

* WSA we Wrocławiu z dnia 13 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 334/10,

* WSA we Lublinie z dnia 23 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Lu 151/10,

* WSA w Szczecinie z dnia 31 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Sz 127/10,

* WSA w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 202/10,

Zauważyć również należy, iż postępowanie w sprawie dot. wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ udzielając interpretacji, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać "trybu interpretacji" z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji i żądać, aby wydając interpretację organ, odnosił się do każdego powołanego we wniosku wyroku sądowego, czy też prowadził szeroko rozumianą polemikę z każdym poglądem Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej zaznaczyć należy, iż wydana ona ostała w następstwie wydanego wyroku przez sąd administracyjny. Co więcej, każda interpretacja indywidualna wydawana jest w indywidualnej sprawie podmiotu, który wystąpił o jej wydanie. Nie stanowi ona źródła prawa i nie jest wiążąca dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup upominków z logo spółki dla aktualnych i potencjalnych kontrahentów wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.