IBPBI/1/415-999/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 30 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości oraz sposobu amortyzacji budynku mieszkalnego, częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości oraz sposobu amortyzacji budynku mieszkalnego, częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług weterynaryjnych. Działalność usługową wykonuje w większości w "terenie", tzn. u klienta. Natomiast część usług świadczy w gabinecie weterynaryjnym, który znajduje się w budynku mieszkalnym jednorodzinnym. Budynek ten jest własnością Wnioskodawcy oraz Jego żony, został nabyty (wybudowany) we wspólności majątkowej małżeńskiej, która trwa nieprzerwanie przez cały okres małżeństwa. Powierzchnia budynku ogółem wynosi 190,65 m^2, w tym 16,38 m² zajmuje gabinet weterynaryjny (cele związane z działalnością gospodarczą). Powyższe powoduje, że powierzchnia przeznaczona i wykorzystywana na cele działalności gospodarczej, za zgodą żony, wynosi 8,6% ogólnej powierzchni budynku. Ww. powierzchnia zgłoszona jest w urzędzie gminy do podatku od nieruchomości i decyzja wydana w tym zakresie obejmuje powierzchnię 16,38 m² na cele działalności gospodarczej. W związku z warunkami rynkowymi - celem jak najbardziej wydłużonego czasu otwarcia gabinetu weterynaryjnego - ta powierzchnia gabinetu jest również wynajmowana innemu lekarzowi weterynarii, na cele świadczenia przez niego własnych usług weterynaryjnych. Dzięki temu, w czasie gdy Wnioskodawca świadczy usługi poza gabinetem, tj. u klienta, kolega weterynarz jest w gabinecie i świadczy własne usługi weterynaryjne i odwrotnie wg podziału na dni i czas otwarcia placówki. Z tytułu wynajmu ww. gabinetu Wnioskodawca uzyskuje przychód stanowiący przychód podatkowy z działalności gospodarczej. W związku z powyższym, tj. w związku z wykorzystywaniem części budynku mieszkalnego na cele działalności gospodarczej powstała niejasność w zakresie obowiązku obliczania amortyzacji od ww. powierzchni związanej z działalnością gospodarczą oraz obowiązku zaliczania odpisów dokonywanych od wartości początkowej ww. budynku w koszty podatkowe firmy. Zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych, wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym iloczyn metrów kwadratowych i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym mam obowiązek wprowadzić powierzchnię przeznaczoną na cele działalności gospodarczej znajdującą się w części budynku mieszkalnego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych firmy oraz dokonywać od niej odpisów amortyzacyjnych, które mam obowiązek zaliczać do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

2. Czy w sytuacji gdy nie dokonuję wyceny przez biegłego, o której mowa w art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to czy mogę przyjąć kwotę 988 zł do przeliczenia podstawy naliczenia amortyzacji. Czy w tym przypadku, prawidłowo obliczę podstawę amortyzacji przyjmując powierzchnię wykorzystywaną na cele działalności gospodarczej oraz wynajmu zgłoszoną do podatku od nieruchomości wg wyliczenia 16,38 m² x 988 zł = 16.183,44 zł.

3. Czy prawidłową stawką amortyzacyjną jest stawka 1,5% rocznie, zgodnie z załącznikiem Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozycja 01 - budynki mieszkalne, czy też prawidłową stawką będzie 2,5% rocznie - budynki niemieszkalne.

4. Czy w związku z tym, iż powierzchnia, w której prowadzę działalność gospodarczą oraz którą wynajmuję za zgodą żony, to podstawa do amortyzacji obliczona w sposób wskazany w pytaniu Nr 2 powinna zostać podzielna na 2 (16,38 x 988 = 16.183,44 zł/ 2 współwłasność = 8.091,72 zł) i od kwoty 8.091,72 dokonywać odpisów amortyzacyjnych zaliczanych w podatkowe koszty firmy, czy też od kwoty 16.183,44 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Nie ma obowiązku wprowadzenia powierzchni przeznaczonej na cele działalności gospodarczej znajdującej się w części budynku mieszkalnego do ewidencji środków trwałych firmy, a nadto nie ma obowiązku dokonywania od niej odpisów amortyzacyjnych, jak też nie ma obowiązku zaliczania do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów odpisów amortyzacyjnych liczonych od powierzchni budynku wykorzystywanego na cele firmowe i na wynajem.

Ad 2.

W sytuacji, gdy nie dokonuje wyceny przez biegłego, o której mowa w art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma prawo i może przyjąć kwotę 988 zł do przeliczenia podstawy naliczenia amortyzacji. Powyższe oznacza, że obliczona podstawa amortyzacji w następujący sposób: 16,38 m² x 988 zł = 16.183,44 zł jest prawidłowa i od tej wartości wówczas musi obliczyć odpis amortyzacyjny, który to zaliczy do podatkowych kosztów firmy.

Ad 3.

Prawidłową stawką amortyzacyjną dla ww. budynku jest stawka 1,5% rocznie, zgodnie z załącznikiem Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozycja 01 - budynki mieszkalne.

Ad 4.

Podstawa amortyzacji wynosi 16,38 x 988 = 16.183,44 zł, a nie połowa z tej kwoty, czyli 8.091,77 zł, z uwagi na współwłasność z żoną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają:

* grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Z powyższych przepisów wynika, że decyzja o amortyzacji podatkowej budynków mieszkalnych oraz lokali mieszkalnych, które wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej albo oddane w najem (dzierżawę), pozostawiona jest całkowicie do uznania podatnikowi. Zatem podatnik nie ma obowiązku amortyzacji budynku mieszkalnego wykorzystywanego na cele prowadzonej działalności gospodarcze lecz prawo, z którego może skorzystać. Jeżeli zatem podatnik podejmie decyzję o amortyzowaniu budynku mieszkalnego i uzna go za środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to zobowiązany będzie do ustalenia jego wartości początkowej. W przypadku podatników, którzy używają na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej budynek mieszkalny lub jego część, mają możliwość wyboru w jaki sposób ustalić jego wartość początkową.

Wartość początkową takiego budynku mogą ustalać dwoma sposobami:

* na zasadach ogólnych, wówczas wartość początkową ustala się na zasadach określonych w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a budynek podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub

* metodą uproszczoną, wartość początkowa ustalana jest w oparciu o przepis art. 22g ust. 10 ww. ustawy, zgodnie z którym podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. W tym przypadku, budynek nie ujmuje się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie bowiem do treści art. 22n ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10.

Pamiętać przy tym należy, iż niezależnie od wybranej metody ustalenia wartości początkowej budynku (środka trwałego) częściowo wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej mogą, lecz nie muszą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Nadmienić także należy, że stosownie do treści art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług weterynaryjnych. W tym celu zaadoptował część swojego budynku mieszkalnego na gabinet weterynaryjny. Ponadto gabinet ten wynajmuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej innemu lekarzowi weterynarii w czasie, w którym nie korzysta On z tego gabinetu. Budynek, w którym znajduje się ww. gabinet jest własnością Wnioskodawcy oraz Jego żony; został nabyty (wybudowany) we wspólności majątkowej małżeńskiej. Powierzchnia budynku wynosi ogółem 190,65 m^2, w tym 16,38 m² zajmuje gabinet weterynaryjny. Ww. powierzchnia zgłoszona została w urzędzie gminy do podatku od nieruchomości i decyzja wydana w tym zakresie obejmuje powierzchnię 16,38 m² wykorzystywaną na cele działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza ustalić wartość początkową budynku mieszkalnego częściowo wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując w każdym roku podatkowym za jego wartość iloczyn metrów kwadratowych powierzchni wykorzystywanej na cele działalności gospodarczej, tj. 16,38 m² oraz kwot 988 zł. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca podejmie decyzję o amortyzacji wskazanego we wniosku budynku, uznając go za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, to będzie mógł ustalić jego wartość początkową w oparciu o metodę uproszczoną wynikającą z art. 22g ust. 10 ww. ustawy, a więc przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych używanej na cele prowadzonej działalności gospodarczej (wynajmowanej) powierzchni użytkowej tego budynku i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową winien przyjąć powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Ponadto, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem przedmiotowego budynku na zasadzie współwłasności majątkowej małżeńskiej, a Jego małżonka nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, a tym samym nie wykorzystuje tego budynku w tej działalności, to ustalona w ww. sposób wartość budynku w całości stanowiła będzie wartość początkową tego budynku, zgodnie z cyt. wyżej art. 22g ust. 11 ww. ustawy.

Zatem Wnioskodawca, który zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanego we wniosku budynku mieszkalnego, ustalonej na podstawie art. 22g ust. 10 ww. ustawy, nie będzie zobowiązany do ujmowania w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedmiotowego budynku mieszkalnego.

Odnosząc się natomiast do ustalenia wysokości stawki amortyzacyjnej dla ww. budynku wskazać należy, iż stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe sklasyfikowane w grupie 11 Klasyfikacji Środków Trwałych "Budynki mieszkalne" należy amortyzować stawką 1,5%.

Z uwagi na powyższe, jeżeli w istocie będący przedmiotem amortyzacji budynek mieszkalny zostanie zaliczony do grupy 11 Klasyfikacji Środków Trwałych, to zgodnie z ww. Wykazem roczna stawka amortyzacyjna dla tego środka trwałego (budynku mieszkalnego) wyniesie 1,5%. Dokonywane z zastosowaniem ww. stawki podatkowej odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca może (lecz nie musi) zaliczyć do kosztów podatkowych.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca zamierza amortyzować budynek mieszkalny, o którym mowa we wniosku, to będzie mógł ustalić jego wartość początkową w oparciu o przepis art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, a przez to nie będzie zobowiązany ujmować tego budynku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ustalona na podstawie ww. przepisu wartość (jako iloczyn powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej na cele prowadzonej działalności gospodarczej (wynajmowanej) i kwoty 988 zł) w całości będzie stanowiła wartość początkową ww. budynku z uwagi na fakt, iż budynek ten stanowi współwłasność Wnioskodawcy w ramach współwłasności majątkowej małżeńskiej, a Jego żona nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Od ustalonej w ww. sposób wartości początkowej Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej wynoszącej 1,5% i zaliczać te odpisy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie zauważyć należy, iż możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego jest prawem podatnika, a nie obowiązkiem, z którego może (ale nie musi) skorzystać.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.