IBPBI/1/415-996/10/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 4 października 2010 r.), uzupełnionym w dniach 03 i 17 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanego we wniosku budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanego we wniosku budynku.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 16 grudnia 2010 r. Znak IBPBI/1/415-996/10/KB oraz z dnia 5 stycznia 2011 r. Znak IBPBI/1/415-996/10/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 03 i 17 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jawna od 31 sierpnia 2006 r. jest właścicielem budynku, nabytego w formie aktu notarialnego. Budynek jest przeznaczony na cele administracyjno - biurowe, wyłącznie na potrzeby firmy. Został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie jest jeszcze w pełni zamortyzowany.

Przedmiotowy budynek:

* był używany przez poprzedniego właściciela przez okres dłuższy niż 60 miesięcy przed datą nabycia,

* był przedmiotem ulepszeń przekraczających 30% wartości tego budynku,

* był użytkowany przez spółkę z chwilą nabycia,

* jest budynkiem trwale związanym z gruntem i stanowi środek trwały wymieniony w rodzaju 103 KŚT (grupa 1, podgrupa 10, rodzaj 103).

W listopadzie 2010 r. spółka zamierzała przenieść prawo własności budynku na wspólników w ramach udziału w zyskach spółki. Jednocześnie zakładała wariant przekazania tego budynku przez wspólników aportem z powrotem do spółki. Wartość budynku wnoszonego aportem do spółki miała zostać ustalona przez wspólników na podstawie wyceny rzeczoznawców, na poziomie ceny rynkowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* wniosek dotyczy wyłącznie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji wskazanego we wniosku budynku, nie dotyczy on sposobu ustalenia wartości początkowej ww. budynku,

* wskazany we wniosku budynek zostanie wniesiony ponownie do spółki do dnia 31 grudnia 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy po ponownym wniesieniu budynku do spółki, spółka będzie mogła do jego amortyzacji zastosować stawkę indywidualną 3 lata, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3a oraz art. 22j ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie budynku aportem do spółki osobowej i wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych, pozwala na urealnienie jego wartości początkowej i zastosowanie indywidualnej amortyzacji, nie krótszej niż 3 lata, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3a.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, iż w prawdzie w części D.1. poz. 36 i 38 wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wskazano, iż wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, jednakże z uwagi na fakt, że w jego uzupełnieniu wyjaśniono, iż ponowne wniesienie budynku do spółki nastąpi do dnia 31 grudnia 2010 r. stwierdzić należy, iż wniosek dotyczy w istocie zaistniałego stanu faktycznego. Z uwagi na powyższe niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j - 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 okres amortyzacji nie może być krótszy niż - 10 lat, z wyjątkiem:

Stosownie natomiast do art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

Z powyższych przepisów wynika, iż jednym z kryteriów niezbędnych dla możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji danego środka trwałego, jest ujęcie po raz pierwszy tego środka trwałego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym, w przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzi spółka, a nie poszczególni jej wspólnicy. Zgodnie bowiem z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, tj. spółka jawna była właścicielem budynku. Budynek ten stanowił środek trwały w tej spółce i podlegał amortyzacji. W listopadzie 2010 r. własność tego budynku miała zostać przeniesiona na wspólników spółki, tytułem wypłaty udziału w jej zyskach. Do dnia 31 grudnia 2010 r. budynek ten miał zostać ponownie wniesiony przez jej wspólników w formie aportu do tej spółki.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w związku z ponownym uzyskaniem przez spółkę prawa własności wskazanego we wniosku budynku, na skutek wniesienia go w formie aportu do tej spółki przez jej wspólników, spółce nie przysługuje prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do jego amortyzacji. Nie została bowiem spełniona jedna z podstawowych przesłanek zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22j ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jaką jest ujęcie danego środka trwałego po raz pierwszy w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez spółkę. Wskazany we wniosku budynek był już bowiem wcześniej wprowadzony do ww. ewidencji.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż jak wynika z wniosku Wnioskodawcą jest Spółka jawna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.