IBPBI/1/415-975/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 28 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania prowizji z tytułu pośrednictwa handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania prowizji z tytułu pośrednictwa handlowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez Internet. Działalność ta polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę (pojęcie znane w ekonomii jako dropshipping) i jest prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Rola Wnioskodawcy sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy oraz do przesłania zamówienia do dostawcy, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej). Dostawca realizuje wysyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem niego. Na żądanie odbiorcy zostaje mu wystawiona faktura opiewająca na kwotę uzyskanej marży jaką Wnioskodawca uzyskał w pośredniczeniu w sprzedaży danego produktu. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje na tzw. zasadach ogólnych. Świadczy usługi związane z pośrednictwem handlowym. Zyskiem z tej działalności jest różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy od poszczególnych transakcji. Co miesiąc generowana jest lista wszystkich transakcji zakupu z danego miesiąca. Kupującemu nieujawniony zostaje dostawca towaru. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, jako do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Klient najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe Wnioskodawcy, a dopiero później są one przekazywane do dostawcy, który znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu pośrednictwa handlowego przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że nie jest oraz nie chce być właścicielem towaru, nie uzyska faktury VAT, ani rachunku potwierdzającego zakup. Nie będzie również importerem ponieważ pośredniczy w płatnościach i zamówieniach i tym samym nie sprowadza towaru na własny rachunek - pomaga jedynie nabyć towar od zagranicznego dostawcy. Dysponuje miesięcznym zestawieniem zrealizowanych transakcji od dostawców z kraju trzeciego (spoza Unii Europejskiej). Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym stanowi różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu bankowego na jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną dostawcy w celu realizacji danego zamówienia. Płatności od klienta (kupującego towar) są należnościami za sprzedany przez zagraniczną firmę towar, a w części są należnością dla Wnioskodawcy z tytułu pośrednictwa w płatności i obsługi zamówienia (prowizja uzyskana z tytułu pośrednictwa handlowego - art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Stosownie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 24 ust. 1 ww. ustawy, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (art. 24 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez Internet. Działalność ta polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę (pojęcie znane w ekonomii jako dropshipping) i jest prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Rola Wnioskodawcy sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy oraz do przesłania zamówienia do dostawcy, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (kraj spoza Unii Europejskiej). Dostawca realizuje wysyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem niego. Na żądanie odbiorcy Wnioskodawca wystawia faktury opiewające na kwotę uzyskanej przez niego marży z tytułu pośrednictwa w sprzedaży danego produktu. Zyskiem w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (przychodem z rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest prowizja uzyskana z tytułu ww. pośrednictwa handlowego, jako różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy od poszczególnych transakcji. Co miesiąc generowana jest lista wszystkich transakcji zakupu z danego miesiąca. Kupującemu nieujawniony zostaje dostawca towaru. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, jako do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Klient najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe Wnioskodawcy, a dopiero później są one przekazywane do dostawcy, który znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca nie jest właścicielem towaru, nie otrzymuje faktury VAT, ani rachunku potwierdzającego zakup. Nie będzie również importerem ponieważ pośredniczy w płatnościach i zamówieniach i tym samym nie sprowadza towaru na własny rachunek - pomaga jedynie nabyć towar od zagranicznego dostawcy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w sprzedaży towarów handlowych, (a więc nie dokonuje ich zakupu i nie staje się ich właścicielem), to przychodem uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta, a kwotą przekazaną przez niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.