IBPBI/1/415-970/11/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu do Organu 6 września 2011 r.), uzupełnionym w dniach 04 i 7 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku mieszkania (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku mieszkania. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 28 października 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-970/11/ZK, IBPBI/1/415-971/11/ZK, IBPBI/1/415-972/11/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 04 i 7 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z siedzibą w X (jest to jedyne miejsce prowadzenia działalności), która zajmuje się handlem detalicznym materiałami budowlanymi, głównie do wykończenia wnętrz. Ponadto spółka świadczy usługi budowlane-wykończeniowe polegające na montażu u klienta sprzedawanych materiałów. Sprzedaż odbywa się w salonie firmowym, który jest zlokalizowany daleko od jego i wspólnika miejsca zamieszkania i centrum życia, które znajduje się w miejscowości Y, położonej w innym województwie. Wnioskodawca ustalił ze wspólnikiem, że to On prowadzi interesy spółki poprzez obecność swoją w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, tj. w X, w związku z tym w trakcie tygodnia przebywa w innej miejscowości, niż miejsce jego stałego zamieszkania, natomiast w dni wolne (weekend, święta) wraca do swojego miejsca zamieszkania w Y, aby spędzić czas z rodziną. Codzienny dojazd do pracy i powrót z miejsca wykonywania działalności do miejsca zamieszkania nie jest możliwy ze względu na odległość (ponad 160 km, czas przejazdu wynosi od 3 do 4 godzin w jedną stronę). W związku z tym faktem spółka wynajmuje mieszkanie, jednak ze względu na wysokość kosztów tego wynajmu planuje zakup mieszkania na własność. W celu sfinansowania tego zakupu wspólnicy najprawdopodobniej zaciągną, jako osoby fizyczne, wspólny kredyt hipoteczny, gdyż jest to najtańsza forma sfinansowania takiego zakupu przy pomocy zewnętrznego źródła, tj. banku. Wspólnicy posiadają równe udziały w spółce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zakupione mieszkanie spółka będzie mogła amortyzować zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od wartości początkowej ustalonej wg zasad określonych w art. 22g ust. 1 ustawy i czy Wnioskodawca, jako podatnik podatku dochodowego, w proporcji określonej udziałami spółki, będzie mógł zaliczać tak ustaloną amortyzację do kosztów uzyskania przychodu.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, iż amortyzacji podlegają (z zastrzeżeniem art. 22c) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Zakup mieszkania przez spółkę, w związku z konieczną obecnością jednego ze wspólników w miejscu prowadzenia działalności przez spółkę, ma związek tylko i wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą. Centrum życia zarówno jednego jak i drugiego wspólnika spółki znajduje się w Y, podczas gdy firma znajduje się w X. Wspólnik nie będzie zaspokajał swoich potrzeb mieszkaniowych, poprzez zamieszkiwanie w ww. mieszkaniu, a jedynie jest zmuszony do przebywania - w trakcie dni otwarcia salonu - poza miejscowością swojego zamieszkania, a zakup mieszkania wydaje się uzasadniony ekonomicznie w porównaniu do ponoszonych kosztów wynajmu, czy ewentualnych kosztów usług hotelowych. Reasumując, Wnioskodawca uważa, że spółka cywilna będzie miała prawo do amortyzacji mieszkania zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od wartości początkowej ustalonej wg zasad określonych w art. 22g ust. 1 ustawy, a co tym idzie On jako podatnik w proporcji określonej udziałami spółki, będzie miał prawo odpisywać tę amortyzację w koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

* grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b, która jest uzależniona m.in. z uwagi na sposób nabycia. Przy czym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia (art. 22g ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższych przepisów wynika, iż wydatki poniesione przez podatnika na nabycie składników majątku zakwalifikowanych, jako środki trwałe w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie stanowią kosztów uzyskania przychodu tej działalności w momencie ich poniesienia. Wydatki te podlegają zaliczeniu do ww. kosztów pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych środków trwałych. W przypadku gdy podatnik wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej lokal mieszkalny stanowiący środek trwały w tej działalności, to od jego decyzji zależy, czy środek ten będzie podlegał amortyzacji. W przypadku podjęcia decyzji o jego amortyzowaniu, dokonane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tego lokalu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z siedzibą w X (jest to jedyne miejsce prowadzenia działalności), w zakresie handlu detalicznego materiałami budowlanymi. Ponadto spółka świadczy usługi budowlane - wykończeniowe polegające na montażu u klienta sprzedawanych materiałów. Sprzedaż odbywa się w salonie firmowym, który jest zlokalizowany daleko od miejsca zamieszkania jego i wspólnika i centrum życia znajdującego się w Y, tj. miejscowości położonej w innym województwie. Wnioskodawca uzgodnił ze wspólnikiem, że to On prowadzi interesy spółki poprzez obecność swoją w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, tj. w X, w związku z tym w trakcie tygodnia przebywa w innej miejscowości, niż miejsce jego stałego zamieszkania, natomiast w dni wolne (weekend, święta) wraca do swojego miejsca zamieszkania w Y, aby spędzić czas z rodziną. Codzienny dojazd do pracy i powrót z miejsca wykonywania działalności do miejsca zamieszkania nie jest możliwy ze względu na odległość (ponad 160 km, czas przejazdu wynosi od 3 do 4 godzin w jedną stronę). W związku z tym faktem spółka wynajmuje mieszkanie, jednak ze względu na wysokość kosztów tego wynajmu planuje zakup mieszkania.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie nabycie i wykorzystanie wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego, związane będzie z prowadzoną w formie spółki cywilnej pozarolniczą działalnością gospodarczą, w tym zwłaszcza z koniecznością prowadzenia tej działalności w (oddalonej) miejscowości znajdującej się w innym województwie niż miejsce zamieszkania Wnioskodawcy, a poniesione wydatki będą racjonalne z punktu widzenia prowadzenia działalności, to odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. lokalu będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów spółki cywilnej, a tym samym i Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Wskazać przy tym należy, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącemu korzyść z faktu zaliczenia odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego, do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mieć będą z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia przedmiotowych wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.