IBPBI/1/415-965/13/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 19 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 23 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania jednorazowych środków pieniężnych otrzymanych z Urzędu Pracy, przyznanych Wnioskodawczyni jako osobie bezrobotnej, na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej:

* w części stwierdzającej, że otrzymane środki finansowe przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, lecz stanowią przychód z innych źródeł zwolniony z opodatkowania - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie przedstawionym we wniosku - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania jednorazowych środków pieniężnych otrzymanych z Urzędu Pracy, przyznanych Wnioskodawczyni jako osobie bezrobotnej, na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, jako osoba bezrobotna w dniu 25 lipca 2013 r. zawarła z Grodzkim Urzędem Pracy umowę o przyznaniu jednorazowo środków na rozpoczęcie działalności gospodarczej w wysokości 20.000 zł. Otrzymana dotacja została zrealizowana w oparciu o projekt "..." współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy - w ramach Poddziałania 6.1.3 - Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej z dniem

7 sierpnia 2013 r. Rozlicza się w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów, a uzyskane dochody opodatkowuje na tzw. zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem od towarów i usług. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest zgodnie z symbolem PKD 86.90.E - Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana. Udzielona przez Urząd Pracy pomoc została otrzymana przez Wnioskodawczynię na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Przyznane środki w kwocie 20.000 zł. Wnioskodawczyni przeznaczyła na:

* zakup sprzętu antropometrycznego tj. wagi (6.570 zł) i oprogramowania do układania diet (4.920 zł),

* nabycie oprogramowanie do monitorowania składu ciała (1.290 zł),

* zakup mebli oraz innych materiałów i urządzeń o wartości poniżej 1.500 zł każdy,

* nabycie urządzeń biurowych np. laptopa o wartości 3.375 zł,

* opłacenie czynszu za wynajem lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób powinnam rozliczyć przychody i koszty sfinansowane otrzymaną dotacją w ramach projektu "...realizowanego przez Urząd Pracy, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane środki należy zakwalifikować jako otrzymane na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, bowiem tylko ten ustęp i konkretny punkt mówi o dotacji otrzymanej na rozpoczęcie działalności. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są dotacje, subwencje, dopłaty, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Przychód ten jest jednak zwolniony z opodatkowania (art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy). Zgodnie z powyższym część dotacji, która jest przeznaczona na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej tylko stanowi inne źródła przychodu; jest jednak również zwolniona z opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dotacja stanowiąca przychód - nie będzie w ogóle rozliczana przez podatnika, ani poprzez wpis do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ani nie powinna być uwzględniona w rozliczeniu rocznym, co wynika z faktu, że jest ona zwolniona z opodatkowania.

Jeśli chodzi o wydatki sfinansowane dotacją Wnioskodawczyni uważa, że koszty o wartości poniżej 3.500 zł brutto stanowią koszty uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem nie zostały one wymienione w katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jeżeli natomiast stanowią wyposażenie o wartości powyżej 1.500 zł - powinny zostać wówczas objęte ewidencją.

Jeśli zaś chodzi o zakupy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość przekracza 3.500 zł brutto, powinny być one wykazane w ewidencji środków trwałych, a dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne nie będą kosztem uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

* dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

* ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W myśl art. 46 ust. 6 pkt 1 i 2 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia m.in.:

* szczegółowe warunki i tryb dokonywania refundacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a oraz ust. 1a (pkt 1),

* szczegółowe warunki i tryb przyznawania bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1 pkt 2 (pkt 2), (...)

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 25 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni, jako osoba bezrobotna zawarła z Urzędem Pracy umowę o przyznaniu środków finansowych w wysokości 20.000 zł na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej. Umowa o przyznaniu ww. środków realizowana jest w ramach projektu "Różne drogi - Jeden cel" współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy w ramach Poddziałania 6.1.3 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013. W dniu 7 sierpnia 2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, a za przyznane środki w kwocie 20.000 zł poniosła wskazane we wniosku wydatki. Ww. środki finansowe Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że o ile w istocie otrzymane przez Wnioskodawczynię jako osobę bezrobotną, jednorazowe środki finansowe są środkami, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (kwestia ta jako nieuregulowana przepisami prawa podatkowego nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), to w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, stanowią one przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak wskazano zwolnienie to dotyczy wyłącznie tej części środków, która nie została przeznaczona na cele inwestycyjne, tj. na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem przychodu z działalności gospodarczej zgodnie z powołanym art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wbrew stanowisku Wnioskodawczyni w ww. części środki te nie stanowią również przychodu z innych źródeł zwolnionego z opodatkowania.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

* pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* został właściwie udokumentowany.

Fakt sfinansowania ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup drobnych urządzeń, mebli, materiałów i oprogramowania do monitorowania składu ciała, o wartości nieprzekraczającej 1.500 zł, jak również poniesionych tytułem czynszu i na zakup pozostałego wyposażenia nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten, nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129, 136, 137.

Dodać należy, że zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyposażenie o wartości przekraczającej 1.500 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

W związku z powyższym, ww. wydatki sfinansowane wskazanymi we wniosku środkami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności (o ile składniki majątku o których mowa we wniosku tj. laptop, jak również oprogramowanie do monitorowania składu ciała, nie zostały zaliczone do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych). W myśl bowiem art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wprawdzie odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, nie zostały bezpośrednio wymienione (wskazane) w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, niemniej jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle zatem cyt. przepisów, wydatki przeznaczone na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (wagi i oprogramowania do układania diet) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych sfinansowanych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, w świetle art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

Odnosząc się natomiast do sposobu ujmowania otrzymanej przez Wnioskodawczynię dotacji z Urzędu Pracy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wskazać należy, iż zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której obowiązana jest ewidencjonować przychody i koszty mające wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. Sposób prowadzenia księgi określa ww. rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia "Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów" określają w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że przychody i koszty, których wysokość nie ma wpływu na podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku, nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wynika to m.in. także z treści pkt 13 "Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów" w myśl którego "Kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12) z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów."

Zgodnie z objaśnieniami do księgi jedynym miejscem, gdzie fakultatywnie można księgować otrzymane dotacje oraz wydatki, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, jest kolumna 16 (uwagi), gdzie mogą być ujęte faktycznie otrzymane przez podatnika przychody, a także dotyczące tych przychodów wydatki. Poza tą kolumną dotacje oraz wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów nie powinny być w księdze ewidencjonowane, jako nie mające wpływu na ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że otrzymane z Urzędu Pracy środki przeznaczone na rozpoczęcie działalności gospodarczej w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, jako zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jak również w części przeznaczonej na cele inwestycyjne, jako nie stanowiące przychodu podatkowego (i tym samym nie stanowiące przychodu z innych źródeł zwolnionego z opodatkowania) nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i tym samym nie podlegają ujęciu w składanym zeznaniu podatkowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania jednorazowych środków pieniężnych otrzymanych z Urzędu Pracy, przyznanych Wnioskodawczyni jako osobie bezrobotnej, na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej:

* w części stwierdzającej, że otrzymane środki finansowe przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, lecz stanowią przychód z innych źródeł zwolniony z opodatkowania - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym przedstawionym we wniosku zakresie - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.