IBPBI/1/415-958/11/RM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 6 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania przez Wnioskodawczynię środków przyznanych z Powiatowego Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania środków przyznanych z Powiatowego Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni uzyskała z Powiatowego Urzędu Pracy środki na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie działalności rachunkowo-księgowej oraz doradztwa podatkowego. Środki przyznano na podstawie:

* wniosku z dnia 12 kwietnia 2011 r. w sprawie przyznania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej, złożonego na wymaganym przez PUP formularzu,

* umowy z dnia 24 maja 2011 r. o przyznanie bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej.

Z informacji na stronie Powiatowego Urzędu Pracy wynikało"że środki będą przyznawane w ramach kontynuacji projektu systemowego pt. "Startuj, pracuj" współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Poddziałania 6.1.3 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki oraz że w 2011 r. projekt systemowy "Startuj, pracuj" przeznaczony jest dla następujących grup zarejestrowanych w PUP i posiadających status osoby bezrobotnej:

Zarówno urzędowy druk ww. wniosku jak i ww. umowa wskazywały jako podstawę prawna przyznania środków:

* art. 46 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,

* zasady określone w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.).

Wnioskodawczyni zgodnie z ww. umową, wydała środki dotacji na wyposażenie nowouruchomionej działalności gospodarczej w sprzęt komputerowy, oprogramowanie, meble biurowe, zestaw do e-podpisu, system informacji prawnej, leksykony podatkowe itp. Wnioskodawczyni wybrała opodatkowanie na "zasadach ogólnych". Prowadzi ewidencję w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ww. wydatki nie spełniały kryterium 3,5 tys. zł istotnego dla uznania zakupionych rzeczy i oprogramowania za środki trwałe/wartości niematerialne i prawne, stąd jako czynny podatnik VAT zaliczyła je w kwocie netto do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawczyni jest obecnie w trakcie finalizowania rozliczania się wobec PUP w zakresie wydatków poczynionych za środki otrzymanej dotacji - oczekuje na wezwanie PUP do stawienia się z fakturami zakupowymi w sprawie ich opisania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, po analizie wniosku oraz umowy o przyznanie środków na tle postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz indywidualnych interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach stwierdza, że otrzymana z PUP dotacja była współfinansowana z EFS, jednakże w ramach projektu systemowego, a nie konkursowego, stąd stanowi jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 21 ust. 1 pkt 121 u.p.d.o.f.), a nie środki o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 137 u.p.d.o.f.

W konsekwencji, sfinansowane tymi środkami zakupy wyposażenia i towarów handlowych stanowią koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Wątpliwości wnioskodawczyni, co do kwalifikacji tych środków wzbudziło przytoczone powyżej urzędowe brzmienie adnotacji na fakturach zakupowych, które wskazuje tylko na współfinansowanie zakupów z EFS, bez odwołania do przepisów o promocji zatrudnienia.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 kwietnia 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-75/11/ESZ oraz z dnia 8 kwietnia 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-13/11/BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W świetle ww. przepisów, środki finansowe przyznane osobie bezrobotnej na rozpoczęcie działalności gospodarczej, o ile nie zostaną przeznaczone na cele inwestycyjne (zakup lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych), stanowią co do zasady przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

* pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* został właściwie udokumentowany.

Fakt sfinansowania wydatków poniesionych na zakup wyposażenia oraz towarów handlowych ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten, nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129, 136, 137.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż skoro środki jakie Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie umowy zawartej w dniu 24 maja 2011 r., na rozpoczęcie działalności gospodarczej, zostały Jej przyznane (jak sama Wnioskodawczyni wskazała we wniosku) na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), to środki te są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy regulującej ten podatek. Natomiast wydatki sfinansowane tymi środkami, poniesione na zakup wyposażenia wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz towarów handlowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.