IBPBI/1/415-956/13/WRz - Konieczność ujęcia refakturowanych kosztów mediów w ewidencji przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia ministra finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu ministra finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 20 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

* w zakresie konieczności ujęcia refakturowanych kosztów mediów w ewidencji przychodów oraz uznania ich za przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe,

* w zakresie podstawy prawnej stanowiska Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, m.in. dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie konieczności ujęcia refakturowanych kosztów mediów w ewidencji przychodów oraz uznania ich za przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 grudnia 2013 r. Znak: IBPP1/443-872/13/13/MS, IBPBI/1/415-956/13/WRz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 23 grudnia 2013 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 15 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem Jego działalności jest przygotowywanie i dostarczanie żywności (catering) - PKD 56.21.Z oraz organizowanie imprez w postaci wesel, komunii i innych tego rodzaju imprez, czyli pozostała działalność gastronomiczna - PKD 56.29.Z. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z oświadczeniem złożonym 10 stycznia 2013 r. w urzędzie skarbowym, jako formę opodatkowania swojej działalności gospodarczej wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Osiągane w 2013 r. przychody są opodatkowane wg stawek w wysokości 8,5% dla cateringu i 3% dla gastronomi. Wnioskodawca zawarł umowę z OSP, na podstawie

której wydzierżawił pomieszczenia w budynku strażnicy, do prowadzenia w nich opisanej powyżej działalności gospodarczej. Zgodnie z ustaleniami wynikającymi z ww. umowy z OSP (z uwagi na długi okres umowy 15 lat), Wnioskodawca zobowiązany był do wykonania remontu oraz do "przepisania" wszystkich liczników u dostawców mediów do tego budynku. Ponadto liczniki za prąd, gaz, wodę i ścieki zobowiązany był zarejestrować na siebie. Oprócz umowy z Wnioskodawcą, OSP zawarła odrębną umowę dzierżawy z innym przedsiębiorcą (inną firmą) na dzierżawę 2-3 pomieszczeń w budynku strażnicy. Do pomieszczeń tych Wnioskodawca założył dodatkowe liczniki na ujęciach mediów. W związku z tym, że OSP wydzierżawiła pomieszczenia innemu przedsiębiorcy (na podstawie odrębnej umowy dzierżawy), zważywszy, że liczniki na media są zarejestrowane na Wnioskodawcę, został on poproszony o refakturowanie kosztów mediów przypadających na tego przedsiębiorcę, również prowadzącego działalność w budynku strażnicy (wg zużycia wynikającego z odrębnych liczników). Dokonując refakturowania kosztów mediów, Wnioskodawca wystawia faktury VAT wg wartości z faktur obciążających Jego działalność, tj. w wartościach netto powiększonych o kwotę podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 18 grudnia 2013 r. wskazano m.in., że:

Zgodnie z zawartym aneksem nr 1 do umowy dzierżawy nieruchomości (§ 1 pkt 2 aneksu)"dzierżawca zobowiązany jest do zawarcia bezpośrednich umów z dostawcami mediów na liczniki energii elektrycznej, gazu, wody i ścieków znajdujące się w budynku straży (...)", a w pkt 3 aneksu - dopisano "dzierżawca we własnym zakresie zawrze umowy z odbiorcami śmieci". Zgodnie z ustaleniami liczniki na media zostały przepisane na Wnioskodawcę i to on będzie obciążany przez dostawców mediów fakturami, które także będzie opłacał, co oznacza, że będzie ponosił wydatki za dostarczone do obiektu OSP media.

Wnioskodawca nie ma zawartej umowy pisemnej z firmą (przedsiębiorcą), która prowadzi we własnym zakresie działalność gospodarczą. Jednakże słownie ustalono, że Wnioskodawca będzie refakturował koszty mediów dotyczące pomieszczeń wynajętych bezpośrednio od OSP. Wg ustaleń należna dla Wnioskodawcy odpłatność uiszczana jest w formie gotówkowej. Oprócz refakturowania kosztów mediów Wnioskodawca nie świadczy na rzecz ww. innego przedsiębiorcy żadnych innych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy stosownie do treści przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, refakturując koszty mediów na inna firmę (tzn. wystawiając fakturę dla przedsiębiorcy dzierżawiącego również pomieszczenia w budynku strażnicy), będę zobowiązany do ujmowania uzyskiwanego przychodu w ewidencji przychodów.

Czy mam obowiązek odprowadzania od tego przychodu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Czy gdyby odpowiedź na ww. pytania była twierdząca, jaka będzie prawidłowa wysokość ryczałtu dla tychże przychodów.

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, refakturowanie choć jest pojęciem niezdefiniowanym w żadnych przepisach podatkowych, to jednak jest ono w praktyce często stosowanym rozwiązaniem i do tej pory nigdy niekwestionowanym. Istotą refakturowania jest odsprzedaż bez marży (po kosztach) nabytej uprzednio usługi, która jest udokumentowana fakturą VAT. Stanowisko to wielokrotnie potwierdzał NSA, który w wydawanych orzeczeniach stwierdzał, że refakturowanie w praktyce polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług, bez doliczania jakiejkolwiek marży. Refakturowanie nie stanowi odrębnej czynności, ani w zakresie podatku dochodowego, ani podlegającej VAT. Jest ono natomiast sposobem na przeniesienie kosztu świadczonej usługi na inny podmiot.

W celu określenia, czy transakcja może podlegać refakturowaniu, należy stwierdzić, czy zostały spełnione warunki:

* przedmiotem refakturowania są usługi,

* z usługi nie korzysta podmiot (albo korzysta tylko w części), na którego wystawiana jest pierwotna faktura,

* sprzedaż (odsprzedaż) musi być dokonana po cenie zakupu,

* podmiot, który dokonuje refakturowania, wystawia na rzecz nabywcy fakturę z uwzględnieniem tej samej stawki VAT, która widnieje na fakturze pierwotnej,

* w umowie między kontrahentami zawarte jest zastrzeżenie o refakturowaniu danej czynności.

Dokonując refakturowania kosztów mediów na inną firmę wg stanów podliczników, uzyskany przychód nie stanowi przychodu podatkowego Wnioskodawcy i nie ma obowiązku ujmowania go w ewidencji przychodów, jak też nie jest on obowiązany obliczania i płacenia zryczałtowanego podatku, o którym mowa w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych. Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera o przepisy art. 12 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zgodnie z którym podatek zryczałtowany, o którym mowa w ust. 1, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, w związku z art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli zatem zryczałtowany podatek pobiera się bez pomniejszania o koszty uzyskania przychodu, czyli koszty mediów które podlegają refakturowaniu, nie mogą być one w tym przypadku zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

Tym samym przychód uzyskany z refakturowania kosztów mediów nie stanowi przychodu podatkowego zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie istnieje obowiązek ujmowania ww. przychodu w ewidencji przychodów oraz obliczania i płacenia zryczałtowanego podatku od tych przychodów, stanowiących zwrot kosztów za media. Wnioskodawca uważa, że refakturowanie jest wyłącznie zwrotem poniesionych kosztów, jakie jest zobowiązany zapłacić na rzecz dostawców mediów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychód podatkowy utożsamiany jest z przysporzeniem w majątku podatnika (przyrostem jego majątku lub zmniejszeniem zobowiązań). W konsekwencji aby doszło do uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w majątku podatnika musi dojść do przysporzenia (przyrostu), które (y) będzie następstwem prowadzenia tej działalności, np. wynajmu (podnajmu) składników związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą

Przy czym, stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Artykuł 15 ust. 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, stanowi, że podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej "ewidencją", z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.

W myśl art. 16 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

Zasady prowadzenia ewidencji przychodów, o których mowa w art. 16 określone zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 219, poz. 1836 z późn. zm.).

Przy czym, ewidencją tą obejmuje się wyłącznie przychody podlegające opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, jako główny dzierżawca budynku strażnicy należącej do OSP oraz podmiot, który podpisał z dostawcami mediów stosowne umowy, został poproszony o refakturowanie kosztów mediów przypadających na innego przedsiębiorcę, który na podstawie umowy zawartej z OSP również prowadzi w tej strażnicy działalność gospodarczą. Zużycie mediów ustalane jest wg stanu z odrębnych podliczników zainstalowanych w zajmowanych przez tego przedsiębiorcę pomieszczeniach. Należności Wnioskodawcy uzyskane z tytułu refakturowania kosztów mediów, stanowią wyłącznie zwrot poniesionych wydatków z tego tytułu przypadających na ww. przedsiębiorcę.

Mając powyższe na względzie, w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż skoro umowę dzierżawy części pomieszczeń straży nie zawarł Wnioskodawca z ww. innym przedsiębiorcą, lecz umowa ta została zawarta pomiędzy tym przedsiębiorcą a OSP to w zawiązku z tą umową Wnioskodawca nie uzyskał żadnych przychodów podatkowych. Skoro jako podmiot, który zawarł z dostawcami mediów stosowne umowy, refakturuje wyłącznie (nie świadcząc innych usług) na rzecz ww. przedsiębiorcy, koszty mediów, odpowiadające faktycznemu zużyciu ustalanemu w oparciu o podliczniki (faktyczne zużycie mediów przez tego przedsiębiorcę), to również ta czynność, choć pośrednio związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, nie generuje u niego przychodu podatkowego (nie stanowi przysporzenia majątkowego). W konsekwencji nie sposób uznać, iż refakturowanie mediów, o którym mowa we wniosku powoduje powstanie dla Wnioskodawcy przychodu, podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Z tej też przyczyny, wartości wynikające z refaktur nie podlegają ujęciu w ewidencji przychodów.

Wbrew stanowisku Wnioskodawcy nie sposób jednak twierdzić, iż podstawą prawną niepowstania ww. przychodu jest powołany we wniosku art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* konieczności ujęcia refakturowanych kosztów mediów w ewidencji przychodów oraz uznania ich za przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe,

* podstawy prawnej stanowiska Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

Zauważyć również należy, iż skoro stanowisko Wnioskodawcy w pierwszym z ww. zakresów uznano za prawidłowe, bezprzedmiotowym jest odnoszenie się do pytania, jaką stawką ryczałtu winny być opodatkowane przychody będące następstwem refakturowania mediów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie dotyczącym pytania oznaczonego we wniosku nr 3 wydane zostało odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.