IBPBI/1/415-950/11/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 5 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup posiłków obiadowych dla pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup posiłków obiadowych dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe i zatrudnia kilku pracowników, którzy wprowadzają dokumenty księgowe do komputerowych programów księgowych, analizują, sprawdzają wydruki rejestrów. W okresie od 10 do 25 dnia każdego miesiąca praca wymaga dużej koncentracji oraz wzmożonego wysiłku umysłowego. Dużego wysiłku umysłowego przez cały miesiąc wymaga także praca w okresie od stycznia do końca kwietnia każdego roku, gdy oprócz dokumentów bieżących pracownicy rozliczają poprzedni rok podatkowy. Pracownicy pracują przy monitorach, które powodują dodatkowe zmęczenie organizmu. Wnioskodawczyni planuje w przyszłości zafundować pracownikom w okresie ich wzmożonej pracy posiłki obiadowe, które pomogą wzmocnić organizm oraz zwiększą koncentrację oraz wydajność pracy. Zgodnie z przepisami o ubezpieczeniach społecznych wartość posiłków finansowanych przez pracodawcę udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł nie wlicza się do podstawy składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wnioskodawczyni zaznacza, że wartość posiłków będzie doliczać do podstawy opodatkowania pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów podatkowych wartość posiłków przekazywanych pracownikom w okresach wzmożonej pracy umysłowej, jeżeli w miesiącu kalendarzowym wartość posiłków nie będzie przekraczać kwoty 190 zł oraz pracownicy nie będą mieli prawa do ekwiwalentu za te posiłki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kosztem podatkowym zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Posiłki zakupione od innej firmy przekazywane pracownikom w dniach wzmożonej pracy umysłowej, bez prawa do ekwiwalentu za te posiłki, zwiększą wydajność pracy pracowników. Zadowolony pracownik chętnie będzie przychodził do pracy, będzie unikał zwolnień lekarskich. Zwiększając wydajność pracy pracowników zwiększają się także przychody firmy. Ponadto, zmniejszy to do niezbędnego minimum nieobecność w pracy pracowników w okresach wzmożonej pracy. Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość zakupionych i przekazanych pracownikom posiłków może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* winien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i zatrudnia pracowników. Pracownicy wykonują pracę przy monitorach, które powodują dodatkowe zmęczenie organizmu. W okresie wzmożonej pracy Wnioskodawczyni planuje w przyszłości zafundować pracownikom posiłki obiadowe, które pomogą wzmocnić organizm oraz zwiększą koncentrację oraz wydajność pracy.

Wydatki pracodawcy ponoszone na rzecz pracowników mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile jak wyżej wykazano, istnieje związek przyczynowo-skutkowy między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów i nie zostały ujęte w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego mając na względzie, iż wydatki które Wnioskodawczyni zamierza ponosić na zakup posiłków obiadowych dla pracowników, związane będą z całokształtem prowadzonej działalności gospodarczej i będą miały na celu zwiększenie wydajności pracy pracowników, a tym samym i przychodów osiąganych przez Wnioskodawczynię z tej działalności, zważywszy, iż wydatki te nie zostały wymienione w katalogu negatywnych wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż będą mogły one stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.