IBPBI/1/415-948/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 18 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku samochodu oraz możliwości jego amortyzacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku samochodu oraz możliwości jego amortyzacji.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy i konserwacji maszyn. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Małżonka Wnioskodawcy równolegle prowadzi odrębną samodzielną działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej maszyn i urządzeń; zdarzenia gospodarcze związane z działalnością gospodarczą także ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa). W 2005 r., na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, małżonka Wnioskodawcy zakupiła samochód Renault Laguna, który wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Aktualnie ww. samochód jest całkowicie zamortyzowany. W związku z faktem, że samochód nie będzie już przydatny w działalności małżonki, przekazano go na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę odrębnej działalności gospodarczej. W sierpniu 2013 r. Wnioskodawca wprowadził przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych i będzie używał go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Od września 2013 r. Wnioskodawca planuje rozpocząć amortyzację przedmiotowego samochodu. Wnioskodawca wraz z małżonką są czynnymi podatnikami podatku VAT, w związku z czym transakcja została udokumentowana fakturą VAT, jako sprzedaż środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość początkowa samochodu, będąca podstawą amortyzacji od września 2013 r. może być ustalona w oparciu o art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa samochodu, będąca podstawą odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, powinna być ustalona zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, w myśl przepisu art. 22g ust. 11 ustawy, wartość początkową składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku, przy czym zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności prowadzonej odrębnie. Powyższy przypadek dotyczy jednak sytuacji gdy ten sam środek jest jednocześnie wykorzystywany w działalności obu małżonków. W sytuacji, gdy jeden z małżonków zaprzestał wykorzystywania danego środka trwałego do celów własnej działalności gospodarczej, brak jest podstaw do dokonywania przez niego dalszych odpisów amortyzacyjnych, stąd dany składnik majątkowy winien być wykreślony z ewidencji środków trwałych. Ten sam składnik majątkowy może być przejęty przez drugiego małżonka na potrzeby jego działalności gospodarczej.

Jednocześnie zgodnie z art. 22g ust. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określony środek trwały podlega amortyzacji na zasadach kontynuacji w razie:

* podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,

* zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,

* zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków na działalność wykonywaną na imię obojga małżonków,

* zmiany działalności wykonywanej na imię obojga małżonków na działalność wykonywaną przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków,

* zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków,

- jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Spośród ww. okoliczności żadna nie ma zastosowania w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, wprowadzenie samochodu do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przeze niego działalności gospodarczej wymaga ustalenia nowej wartości początkowej samochodu i dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W myśl natomiast art. 22g ust. 12 ww. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przy czym zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie naprawy i konserwacji maszyn. Małżonka Wnioskodawcy odrębnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej maszyn i urządzeń. W 2005 r. małżonka Wnioskodawcy na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej zakupiła samochód osobowy i wprowadziła go do ewidencji środków oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przedmiotowy samochód został całkowicie zamortyzowany, a następnie przekazany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W sierpniu 2013 r. Wnioskodawca wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zamierza od jego wartości początkowej ustalonej na nowo z uwzględnieniem cen rynkowych dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy małżonka Wnioskodawcy na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej zakupiła samochód osobowy od którego dokonywała odpisów amortyzacyjnych w wyniku których przedmiotowy środek trwały został całkowicie zamortyzowany, a następnie przekazała go na potrzeby prowadzonej przez małżonka działalności gospodarczej, to z uwagi na fakt, iż przedmiotowy środek trwały został całkowicie zamortyzowany, nie będzie on podlegał amortyzacji w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zasadą jest bowiem, iż ten sam składnik majątku nie może być dwukrotnie zamortyzowany. Należy zaznaczyć, iż odpisy amortyzacyjne dokonywane przez jednego z małżonków między którymi istnieje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) mają bezpośredni wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który to dochód jest dochodem wspólnym małżonków. Nie jest więc uzasadnione powtórne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tego samego wydatku, poniesionego ze wspólnego majątku małżonków, tym razem w działalności drugiego małżonka (z której dochód również będzie dochodem wspólnym). Tym samym Wnioskodawca przejmując do swojej działalności gospodarczej składnik majątku wykorzystywany wcześniej w działalności współmałżonki nie może ustalić jego wartości początkowej w nowej wysokości z uwzględnieniem cen rynkowych. Wartość tego składnika majątku (samochodu osobowego) winien ustalić w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) współmałżonki, jednakże od wartości początkowej przedmiotowego samochodu nie będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwagi na fakt, iż środek ten został w pełni zamortyzowany w działalności prowadzonej przez małżonkę Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.