IBPBI/1/415-946/10/ESZ - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków na szkolenia pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 9 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zorganizowanie szkoleń - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zorganizowanie szkoleń.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 30 sierpnia 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-604/10/ESZ, IBPBI/1/415-605/10/ESZ oraz IBPP2/443-541/10/RSz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja i handel kotłami centralnego ogrzewania i betoniarkami. Sprzedaż swoich wyrobów prowadzi na terenie całego kraju, w krajach Unii Europejskiej i pozaunijnych. W celu wzrostu sprzedaży oferowanych produktów, a tym samym zwiększenia przewagi konkurencyjnej w segmencie podmiotów zajmujących się produkcją betoniarek i kotłów centralnego ogrzewania, a także utrzymania kanałów dystrybucji, firma Wnioskodawcy w cyklach dwutygodniowych będzie organizowała szkolenia dystrybutorów swoich wyrobów oraz wybranych dostawców materiałów do produkcji. Uczestnikami tych szkoleń będą pracownicy i instalatorzy związani z branżą budowlaną, działający w obrębie danego dystrybutora. Szkolenia te będą dotyczyły nowych technologii stosowanych w produktach firmy, instruktażu instalacji kotłów centralnego ogrzewania oraz ich obsługi. Wiedzę uzyskaną podczas szkoleń instalatorzy będą wykorzystywali w wykonywanej przez nich pracy poprzez informowanie potencjalnych klientów o właściwościach produktów firmy Wnioskodawcy. Szkolenia teoretyczne i praktyczne będą odbywały się w siedzibie firmy. Inny sposób informowania i zapoznawania dystrybutorów byłby bardzo czasochłonny i mało skuteczny (informacje przesyłane faksem, pocztą bądź drogą e-mailową).

Organizator szkoleń zapewni uczestnikom przewóz na szkolenie, wyżywienie, zakwaterowanie, materiały szkoleniowe, wynajęcie sali wykładowej, certyfikat instalatora produktów firmy oraz gadżety reklamowe. Podczas szkoleń firma będzie serwowała uczestnikom catering. Firma zakupi bluzy polarowe, ubrania robocze, czapki certyfikat instalatora oraz inne drobne gadżety typu: notes, długopis i wyda uczestnikom szkolenia za pokwitowaniem. Wszystkie gadżety będą posiadać nadruk z nazwą firmy Wnioskodawcy. Zakupione usługi noclegowe i gastronomiczne dokumentowane będą listą osób korzystających z zakupionych usług z oznaczeniem firmy, której jest reprezentantem. Wartość otrzymywanych gadżetów nie będzie przekraczała kwoty 100 zł na jednego uczestnika szkolenia. Organizowane szkolenia będą miały za zadanie zapoznać potencjalnych informatorów - instalatorów o walorach technicznych oferowanych produktów, o technologiach i innowacyjności zakładu produkcyjnego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją opisanych szkoleń będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją szkoleń dla instalatorów, tj. przewóz uczestników na szkolenie, wyżywienie, zakwaterowanie, materiały szkoleniowe, wynajęcie sali wykładowej, dyplom w postaci certyfikatu instalatora produktów firmowych oraz catering podczas szkoleń będą kosztami uzyskania przychodów.

Wydatki na organizację szkoleń dla instalatorów będą celowe i zasadne, a zatem poniesione będą w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, spełniając tym samym dyspozycję zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowią koszty do celów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie wydatki na organizację szkolenia, na których prezentowane będą wyroby będą zgodne z zasadami racjonalności ekonomicznej, gdyż będą warunkowały skuteczną sprzedaż (prowadzenie działalności gospodarczej) i tym samym uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu. Organizując szkolenia dla swoich kontrahentów umożliwi im uzyskanie wiedzy dotyczącej produktów, która będzie przydatna w wykonywaniu przez nich pracy, polegającej na dalszej dystrybucji produktów firmowych. W konsekwencji, organizowanie przez firmę szkoleń spowoduje wzrost wiedzy na temat oferowanych produktów, co będzie skutkowało zwiększeniem osiąganych przychodów. Ponoszone przez firmę wydatki będą realizacją celu, jakim jest prezentacja walorów technicznych i konstrukcyjnych sprzedawanych towarów. Zorganizowanie szkolenia na temat sprzedawanych przez firmę produktów jest wynikiem rachunku ekonomicznego i dążenia do maksymalizacji uzyskiwanych przychodów. Ze specyfiki branży, w której działa Wnioskodawca, wynika konieczność zapoznania i przekonania klienta o sprzedawanym towarze, tj. podkreślenia jego indywidualnych walorów, bądź rozwiązań technicznych w nim zastosowanych, dających przewagę nad produktami oferowanymi przez konkurencję. Spełnienie tego założenia najskuteczniej będzie realizowane nie poprzez indywidualne spotkania z pracownikami kontrahentów (czasochłonność), czy też poprzez przesyłanie informacji handlowej (niska skuteczność), ale poprzez szkolenia, na których oprócz zapoznania się z parametrami technicznymi produktów sprzedawanych przez firmę będą realizowane szkolenia dotyczące sposobu montażu sprzedawanego towaru.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

* postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 13 kwietnia 2007 r. Znak 1472/SOI/423-6/07/DW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione dla zachowania źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na szkolenie pracowników oraz instalatorów, podmiotów, które są dystrybutorami produktów Wnioskodawcy, które pozwolą nabyć im wiedzę niezbędną w efektywniejszym wykonywaniu przez nich pracy.

Wydatki związane z organizowaniem wskazanych we wniosku szkoleń, tj. przewóz na szkolenie, wyżywienie, zakwaterowanie, materiały szkoleniowe, wynajęcie sali wykładowej, certyfikat instalatora produktów firmy, nie są również ujęte w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nie uważanych za koszty uzyskania przychodów. Jednakże zauważyć należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej, zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i handlu kotłami centralnego ogrzewania i betoniarkami. Będzie organizować szkolenia dla pracowników i instalatorów związanych z branżą budowlaną i działających w obrębie danego dystrybutora produktów firmy i będzie ponosił z tego tytułu określone wydatki. Organizator szkoleń zapewni uczestnikom, m.in. przewóz na szkolenie, wyżywienie, zakwaterowanie, materiały szkoleniowe, wynajęcie sali wykładowej, certyfikat instalatora produktów firmy. Podczas szkoleń firma będzie serwować uczestnikom catering.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wydatki jakie będą ponoszone przez Wnioskodawcę na zorganizowanie szkoleń dla pracowników i instalatorów przyczynią się do uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej lub do zachowania, bądź do zabezpieczenia tego źródła przychodu, to wydatki poniesione na ten cel będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności, o ile jak wskazano powyżej wydatki te nie będą miały na celu okazania cech zasobności czy wystawności firmy oraz promowania jej na zewnątrz.

Przy czym podkreślić należy, że wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów będzie spoczywać na podatniku.

Pamiętać również należy, iż niezbędnym będzie dysponowanie dowodami umożliwiającymi w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzającymi racjonalność poniesionych wydatków i brak cech okazałości oraz wystawności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej gadżetów oraz innych materiałów reklamowych wydawanych uczestnikom szkolenia wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.