IBPBI/1/415-928/14/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 14 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków, pokrytych ze środków finansowych przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków, pokrytych ze środków finansowych przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.), Wnioskodawczyni jako osoba bezrobotna, otrzymała jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej (umowa zawarta z Powiatowym Urzędem Pracy 21 lipca 2014 r., o dofinansowanie kosztów podjęcia działalności gospodarczej w ramach projektu systemowego "Nowe perspektywy na rynku pracy" współfinansowanego przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Poddziałania 6.1.3 POKL). Uzyskane środki, w wysokości 21.900,00 zł, miały zostać przeznaczone na podjęcie od 1 września 2014 r. działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług prawnych w zawodzie adwokata, w formie indywidualnej kancelarii adwokackiej (PKD 69.10.Z). Środki te przeznaczone zostaną na zakup usług, wyposażenia i materiałów służących przyszłej działalności gospodarczej, które ze względu na swoją wartość i przeznaczenie nie będą stanowiły środków trwałych. Jednostkowa cena zakupu nie będzie przekraczała kwoty 3.500,00 zł netto. W skład planowanych zakupów wchodzą: komputer przenośny wraz z oprogramowaniem oraz pokrowcem, urządzenie wielofunkcyjne (skaner, kopiarka, drukarka), tablet, 2 smartfony, dysk do magazynowania danych, router, niszczarka do dokumentów, toga, materiały biurowe (toner do urządzenia wielofunkcyjnego, papier, koperty, spinacze, zszywki, teczki do akt), budowa witryny internetowej, materiały identyfikacyjne kancelarii (szyldy, pieczątki, usługi reklamowe (umieszczenie ogłoszeń o otwarciu kancelarii adwokackiej w prasie, reklama zewnętrzna banerowa, materiały reklamowe), usługi doradcze i obsługa biura rachunkowego. Wydatkowanie środków zostanie udokumentowane fakturami VAT i rachunkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane wyżej wydatki (na zakup wyposażenia, materiałów, usług), pokryte ze środków otrzymanych, jako dofinansowanie na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną, podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu tej działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki, za wyjątkiem wydatków na nabycie rzeczy i praw podlegających amortyzacji, pokryte ze środków otrzymanych jako dofinansowanie na rozpoczęcie działalności gospodarczej przez osobę bezrobotną - podlegające zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych - mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu tej działalności. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednorazowa pomoc przyznana bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, a więc środki, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy, są zwolnione od podatku dochodowego. Środki te nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje jakich wydatków nie uważa się za koszty uzyskania przychodu. Zauważyć należy, że przepis ten zawiera natomiast inne odwołania do art. 21 ustawy i katalogu zwolnień, w szczególności zaś art. 23 ust. 1 pkt 56 odsyła do art. 21 ust. 1 pkt 46 - dotyczącego środków otrzymanych, m.in. z Unii Europejskiej. Jednak środki, do których odnosi się art. 21 ust. 1 pkt 46 nie mogą być utożsamiane ze środkami wskazanymi w art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy. Zatem, nawet jeżeli środki na podjęcie działalności gospodarczej zostały przyznane w oparciu o program współfinansowany przez Unię Europejską, to wydatki na zakupione materiały, wyposażenie i usługi mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że mieszczą się w definicji ujętej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto Wnioskodawczyni stwierdza, że usługi, materiały i wyposażenie, opisane w przestawionych we wniosku zdarzeniu przyszłym, których zakup z otrzymanych środków jest planowany, mieszczą się w definicji kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674, z późn. zm.).

Przy czym, stosownie do treści wskazanego przepisu tej ustawy, Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem w myśl powołanego przepisu zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

* pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* został właściwie udokumentowany.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia, materiałów i usług ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na dofinansowanie kosztów podjęcia działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129, 136, 137.

Przy czym, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1037), materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi. Materiałami pomocniczymi są zaś materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia). Natomiast przez wyposażenie, zgodnie z § 3 pkt 7 ww. rozporządzenia, rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie, pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku. Stosownie do § 4 ust. 1 pkt 2 powyższego rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą ewidencję wyposażenia. Ewidencją wyposażenia, w myśl § 4 ust. 2 tego rozporządzenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500,00 zł.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni 21 lipca 2014 r., na podstawie umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy, otrzymała jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy. Środki te zamierzała przeznaczyć na zakup usług, wyposażenia i materiałów służących przyszłej działalności gospodarczej. Przy czym, nabyte składniki majątku z uwagi na wartość i przeznaczenie nie będą stanowiły środków trwałych, a jednostkowa cena ich nabycia nie będzie przekraczała kwoty 3.500,00 zł netto.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki z tytułu nabycia wskazanych we wniosku składników majątku (wyposażenia i materiałów) nie stanowiących środków trwałych, a także wydatki z tytułu usług zakupionych w związku z rozpoczętą działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, mimo że wydatki na ich nabycie będą sfinansowane ze środków przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.