IBPBI/1/415-92/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Paniprzedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z nabyciem biżuterii diamentowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z nabyciem biżuterii diamentowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. W ramach tej działalności będzie wykonywała pośrednictwo w sprzedaży produktów Spółki z o.o. z siedzibą w Polsce i pośrednictwo w zawieraniu nowych umów pomiędzy tą Spółką a osobami trzecimi. Spółka z o.o., prowadzi działalność między innymi na rynku kamieni szlachetnych i biżuterii.

Za każdy kontakt handlowy, w którym wnioskodawczyni będzie pośredniczyła, w wyniku którego zostanie zawarta umowa pomiędzy Spółką z o.o. a osobą trzecią, otrzyma określoną w umowie odpowiednią ilość punktów, które zostaną przeliczone na należną prowizję.

W celu prezentacji towaru będącego w ofercie Spółki z o.o. kupiła w dniu 25 listopada 2008 r. w tej Spółce jedną sztukę biżuterii diamentowej za kwotę 12.000,00 zł, która stanowi wzór handlowy niezbędny przy pozyskiwaniu klientów. Kwotę 12.000,00 zł zaliczyła w ciężar kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy postąpiła prawidłowo zaliczając w koszty uzyskania przychodu zakupiony wzór handlowy.

Zdaniem wnioskodawczyni, zakup wzoru handlowego jest kosztem podatkowym zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.), ponieważ wzór jest niezbędny do prezentacji oferowanych wyrobów, a co za tym idzie do uzyskania przychodów z tytułu prowizji za pośrednictwo.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wprawdzie wydatek na zakup biżuterii określonej we wniosku jako wzór handlowy, nie został wyłączony z kosztów na podstawie art. 23 ww. ustawy, jednakże nie upoważnia to wnioskodawczyni do zaliczenia go do kosztów podatkowych, bowiem między tym wydatkiem a uzyskiwaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej nie sposób dopatrzyć się związku przyczynowo-skutkowego.

Wydatki związane z jednorazowym zakupem 1 sztuki biżuterii służącej jak wynika z treści wniosku do " (...) prezentacji towaru będącego w ofercie (...)" Spółki z o.o., takiego związku z przychodem nie wykazują. Wydatek ten bowiem nie jest w szczególności związany z zakupem składnika majątku podlegającego dalszej odsprzedaży (towaru handlowego), a jego posiadanie nie zapewnia (nie warunkuje) uzyskiwania przychodu z działalności gospodarczej. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wnioskodawczyni jedynie pośredniczy w zawieraniu transakcji pomiędzy Spółką z o.o. a osobami trzecimi. Prowizję uzyskuje w sytuacji, gdy do zawarcia takiej umowy doprowadzi. Zakup biżuterii nie jest w tym przypadku warunkiem koniecznym do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa w sprzedaży produktów Spółki z o.o. Podkreślić ponadto należy, iż jeden wzór biżuterii na pewno nie oddaje bogactwa oferty Spółki z o.o. Z doświadczenia życiowego wiadomo, iż w takich sytuacjach wnioskodawczyni winna posługiwać się np. katalogiem zawierających ofertę możliwej do nabycia biżuterii, w którym ujęto zdjęcia i dokładny opis poszczególnych wzorów. Z tego też względu brak uzasadnienia aby tę jedną sztukę biżuterii uznać za wzór handlowy, którego posiadanie ułatwi pozyskanie klientów.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż na gruncie przedmiotowej sprawy, wydatek na nabycie 1 sztuki biżuterii nie stanowiącej towaru handlowego (podlegającego dalszej odsprzedaży) jest wydatkiem osobistym podatniczki, a jako taki nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko dotyczące możliwości zaliczenia wydatku związanego z zakupem ww. biżuterii należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana

Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.