IBPBI/1/415-915/09/AP - Określenie sposobu wyceny gruntu objętego spisem z natury na dzień rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 5 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokonania wyceny wskazanego we wniosku towaru handlowego (gruntu), objętego spisem z natury na dzień rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokonania wyceny wskazanego we wniosku towaru handlowego (gruntu), objętego spisem z natury na dzień rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą między innymi na budowie i sprzedaży nieruchomości, domów jednorodzinnych na własny rachunek. W 1997 r. z dwoma innymi osobami nabyła w 1/3 nieruchomość rolną o powierzchni 6374 m² za kwotę 7.333,33 zł. W grudniu 2006 r. przedmiotowa działka została podzielona na równe części pomiędzy kupujących i jednocześnie przypadająca na nią i jej męża (jako współwłaściciela), część została podzielona i przekształcona na cztery działku budowlane. Następnie działki te (o łącznej powierzchni 1600 m²⁾ zostały uzbrojone w media (woda, kanalizacja, gaz i prąd). Rozpoczynając działalność gospodarczą Wnioskodawczyni wniosła je, jako towar handlowy remanentem początkowym po wartości rynkowej (na podstawie cen rynkowych w okolicy), która wynosi 150 zł brutto za m^2.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wpisany koszt działki jest prawidłowy, biorąc pod uwagę cenę rynkową obowiązującą w tej okolicy w sierpniu 2009 r...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość działki wpisana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów jest prawidłowa, ponieważ w 1997 r. cena rynkowa nieuzbrojonych działek wynosiła 3,45 zł za m^2, natomiast w sierpniu 2009 r. tj. po dokonanym podziale geodezyjnym, uzbrojeniu, wynosi 150 zł za m^2.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, z zastrzeżeniem gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest m.in. budowa i sprzedaż nieruchomości, domów jednorocznych na własny rachunek. Należy zatem uznać, iż z racji specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej, grunt zakupiony przez Wnioskodawczynię wspólnie z małżonkiem, wprowadzony do tej działalności i przeznaczony do dalszej odsprzedaży, stanowi towar handlowy.

W przedmiotowej sprawie wydatki na zakup towaru handlowego (gruntu) dokonane przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, w świetle art. 22 ust. 1 ww. ustawy, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności. Dokonanie zakupu towarów handlowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej powoduje jednakże, iż wydatki na zakup towarów handlowych nie mogą być bezpośrednio ujęte jako koszty uzyskania przychodu. W takiej sytuacji towary handlowe należy objąć spisem z natury (remanentem początkowym) sporządzonym i wpisanym do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Obowiązek sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych, pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej w ciągu roku podatkowego wynika z § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 29 ww. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (...). Stosownie do § 3 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, cena zakupu oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika. W myśl § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia, przez cenę nabycia należy rozumieć cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

Z treści cytowanych przepisów wynika, iż wycena towarów handlowych według wartości zaktualizowanej jest możliwa wyłącznie w sytuacji, gdy na dzień spisu z natury cena rynkowa towaru jest niższa od ceny jego zakupu lub nabycia. W związku z powyższym, jeżeli wartość rynkowa gruntu w dacie jego wprowadzenia do działalności gospodarczej spisem z natury nie jest niższa niż wartość wynikająca z umowy zakupu (ujęta w akcie notarialnym) powiększona o koszty uboczne zakupu, to grunt ten jako towar handlowy, objęty spisem z natury należy wycenić według ceny nabycia. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, że przyjęta wartość nie uwzględnia wzrostu cen nieruchomości.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.