IBPBI/1/415-904/13/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 3 września 2013 r.), uzupełnionym 22 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu dewizowego - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie s skutków podatkowych spłaty kredytu dewizowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 listopada 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-903/13/KB, IBPBI/1/415-904/13/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 listopada 2013 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualnie jednoosobową działalność gospodarczą. Dla celów tej działalności prowadzi księgi handlowe, a różnice kursowe oblicza na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatkowe różnice kursowe). 23 lutego 2010 r. otrzymała od banku X kredyt indeksowany kursem euro w kwocie 635.000 zł. Kredyt został udzielony w dwóch transzach, tj. 500.153,97 zł po kursie 3,7217 i 134.846,03 zł po kursie 3,7158, co daje w przeliczeniu na euro kwotę 170.678,49 euro. Firma dokonywała spłat kredytu w złotych z rachunku bieżącego w PLN, a od 5 września 2011 r. do dnia złożenia wniosku spłaty kredytu dokonywane były z rachunku bieżącego w euro. W momencie pobrania raty i odsetek zgodnie z harmonogramem (np. rata 1541 euro, w tym 882,59 euro odsetki i 658,41 euro kapitał) z rachunku bieżącego w walucie euro, konto kredytowe kredytu indeksowanego walutą euro zostaje pomniejszone kwotą wyrażoną w złotówkach (t. 2.824,71 zł - obliczone jako kapitał 658,41 euro x 4,2902 - średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty kredytu). Firma obliczyła różnice kursowe na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od środków własnych zgromadzonych na rachunku bankowym euro, tj. różnice między średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek euro a średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków z rachunku euro na spłatę kredytu waloryzowanego.

W związku z połączeniem się banku X z bankiem Y, firma zaciągnęła w banku Y kredyt dewizowy w euro na spłatę ww. kredytu waloryzowanego walutą euro. W dniu 28 czerwca 2013 r. kredytem dewizowym w euro został spłacony kredyt indeksowany walutą euro, tj. 147.795,95 euro. Firma przeliczyła wartość spłaty kapitału kredytu wg średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty kredytu, tj. po kursie z 27 czerwca 2013 r. 4,3314 zł, co dało kwotę 640.163,38 zł. Całkowita wartość spłaconego kapitału kredytu wyniosła 96.251,24 zł (suma spłaconych rat zgodnie z harmonogramem banku X) + 640.163,38 zł (spłata kapitału kredytem dewizowym z banku Y) = 736.414,62 zł.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, firma zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu spłaty kredytu waloryzowanego walutą euro (w czerwcu 2013 r.) kwotę 101.414,62 zł w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonego kredytu a kwotą kredytu spłaconego (736.414,62 zł - 635.000 zł), gdyż jako kredytobiorca spłaciła kwotę kapitału kredytu większą niż kwotę kredytu otrzymanego.

Bank Y pobiera spłatę kredytu dewizowego z rachunku bieżącego w walucie euro. Jednakże jeśli na rachunku bieżącym w euro w dniu płatności raty kredytu w euro określonego harmonogramem firma nie dysponuje środkami finansowymi, bank na koncie kredytowym (1041 euro rata i 708,61 euro odsetki) sam obciąża konto uznając odsetki i pomniejszając kapitał. Dopiero po zasileniu rachunku bieżącego w euro następuje faktyczna spłata kredytu przez firmę. Firma oblicza różnice kursowe od środków własnych zgromadzonych na rachunku w dniu obciążenia rachunku bieżącego w euro spłatą kapitału kredytu dewizowego porównując średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków ze średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek (metodą LIFO). Ponadto oblicza różnice kursowe od kredytu porównując średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty raty kredytu, ze średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień udzielenia kredytu, tj. kursem z 27 czerwca 2013 r. Operacje na koncie kredytowym banku Y odnośnie uznania odsetek i pomniejszenia kapitału są neutralne podatkowo.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie opatrzonym datą 14 listopada 2013 r., wskazano m.in., że:

* Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, której przedmiotem jest sprzedaż detaliczna w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą art. spożywczych, jak i transport drogowy towarów,

* obydwa kredyty, o których mowa we wniosku zostały zaciągnięte w ramach ww. działalności,

* środki pozyskane z ww. kredytów były wydatkowane na cele związane z tą działalnością, tj. na zapewnienie bieżącego funkcjonowania działalności firmy,

* odnośnie do kredytu indeksowanego kursem euro z ww. uzupełnienia wniosku wynika, że:

* w zakresie różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych w wyniku spłaty kredytu, wniosek dotyczy różnic powstałych w 2013 r.,

* firma pozyskuje walutę (euro) na spłatę tego kredytu z wpłat dokonywanych od klientów z tytułu należności w walucie euro bezpośrednio na ten rachunek,

* wysokość spłacanej w euro raty kredytu była ustalana na podstawie średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień płatności raty kredytu (zarówno części kapitałowej, jak i odsetkowej) - zgodnie z zawartą umową kredytową

* odnośnie do kredytu dewizowego, z ww. uzupełnienia wynika, że:

* kredyt został udzielony 28 czerwca 2013 r.,

* firma pozyskuje walutę (euro) na jego spłatę z wpłat dokonywanych od klientów z tytułu należności w walucie euro bezpośrednio na ten rachunek,

* w momencie udzielenia ww. kredytu, w umowie kredytowej nie został określony kurs euro, według którego została ustalona wysokość udzielonego kredytu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy firma prawidłowo oblicza różnice kursowe od środków własnych zgromadzonych na rachunku bieżącym w momencie obciążenia rachunku bieżącego w euro spłatą kapitału kredytu dewizowego.

2. Czy firma prawidłowo oblicza różnice kursowe od kredytu dewizowego.

3. Czy uznanie odsetek i pomniejszenie kapitału dokonane przez bank na rachunku kredytowym w euro 28 czerwca 2013 r. wpływa na powstanie kosztów, bądź przychodów podatkowych.

(pytania oznaczone we wniosku nr 3-5)

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo oblicza różnice kursowe od środków własnych zgromadzonych na rachunku w dniu obciążenia rachunku bieżącego w euro spłatą kapitału kredytu dewizowego porównując średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków z rachunku (kurs z 2 lipca 2013 r. 4,3265 zł) ze średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek (metodą LIFO).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo oblicza różnice kursowe od kredytu porównując średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty raty kredytu (kurs z 2 lipca 2013 r. 4,3265 zł) ze średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków na rachunek metodą LIFO).

Ad. 3

Wnioskodawczyni uważa, że operacje na koncie kredytowym dot. uznania odsetek i pomniejszenia kapitału z 28 czerwca 2013 r. są neutrale podatkowo, bo faktyczna zaplata następuje 3 lipca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 pkt 3-5 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli:

* wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (tzw. dodatnie różnice kursowe od własnych środków pieniężnych);

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 pkt 3-5 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli:

* wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (tzw. ujemne różnice kursowe od własnych środków pieniężnych);

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

* kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Przy czym, w myśl art. 24c ust. 9 ww. ustawy, przepisy ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do kapitałowych rat kredytów (pożyczek).

Podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego (art. 24c ust. 8 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że u podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, dokonujących spłaty kredytów dewizowych (zaciągniętych w walutach obcych), bezpośrednio z rachunku walutowego mogą powstawać m.in. różnice kursowe:

* od własnych środków pieniężnych zgromadzonych w walucie obcej przez podmiot gospodarczy na rachunku bankowym, wynikające z ruchu środków na tym rachunku; różnice te powstają w przypadku, gdy faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia wpływu środków pieniężnych (wartości pieniężnych) jest inny niż kurs faktycznie zastosowany waluty z dnia wypływu tych środków (wartości),

* różnice od wartości zaciągniętego kredytu w przypadku gdy wartość otrzymanego kredytu ustalona po kursie faktycznie zastosowanym z tego dnia jest inna niż wartość waluty wydatkowanej na jego spłatę, ustalona po kursie faktycznie zastosowanym z dnia tej spłaty (uiszczenia raty kapitałowej kredytu).

Jak wynika z cyt. przepisów, co do zasady, dla celów ustalenia ww. różnic kursowych, wartość otrzymanych i wydatkowanych środków należy przeliczać po kursie faktycznie zastosowanym. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają jednak legalnej definicji pojęcia kurs faktycznie zastosowany. Art. 24c ust. 4 ww. ustawy stanowi jedynie, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Przy czym, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Uwzględniając wykładnię językową oraz systemową i celowościową tego pojęcia stwierdzić należy, że faktycznie zastosowany kurs walutowy to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym faktycznie się posłużono przy przeprowadzaniu konkretnej operacji gospodarczej. Z kursem faktycznie zastosowanym w powyższym rozumieniu mamy zatem do czynienia w sytuacji, gdy w związku z otrzymaniem, bądź wydatkowaniem środków występuje operacja sprzedaży, bądź kupna waluty obcej po określonym kursie, lub też dochodzi do przewalutowania tych środków. Natomiast w przypadku, gdy przy regulowaniu zobowiązań, bądź otrzymaniu należności nie zachodzą ww. okoliczności, dla celów ustalenia różnic kursowych należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania lub otrzymania zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidualnie działalność gospodarczą. W ramach tej działalności, 28 czerwca 2013 r. zaciągnęła kredyt dewizowy w euro, który przeznaczyła na cele związane z prowadzoną działalnością. Kredyt ten (jego poszczególne raty) spłacane są w euro, bezpośrednio z rachunku walutowego. Środki zgromadzone na tym rachunku pochodzą z wpłat otrzymywanych w euro od klientów bezpośrednio na ww. rachunek. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni stosuje tzw. podatkową metodę ustalania różnic kursowych. W momencie udzielenia ww. kredytu (w umowie kredytowej) nie został określony kurs euro, według którego została ustalona wysokość tego kredytu.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że w wyniku spłaty kredytu dokonywanej w euro bezpośrednio z rachunku walutowego prowadzonego w tej walucie, u Wnioskodawczyni mogą powstawać zarówno różnice kursowe od własnych środków pieniężnych zgromadzonych na tym rachunku, jak i różnice od wartości spłacanych rat kapitału.

Jak wynika z wniosku i jego uzupełnienia, zarówno w momencie udzielania tego kredytu, jak i na żadnym etapie jego spłaty (tekst jedn.: zarówno w chwili otrzymania od kontrahentów zapłaty w euro na rachunek walutowy, jak i w momencie wydatkowania tych środków na spłatę rat kredytu), nie dochodzi do zakupu ani sprzedaży waluty (euro), jak również do innego przewalutowania tych środków. Oznacza to, że dla celów ustalenia różnic kursowych (zarówno od własnych środków pieniężnych, jak i z tytułu spłaty rat kredytu) należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu, bądź wypływu waluty.

W konsekwencji obliczając różnice kursowe w związku ze spłatą zaciągniętego kredytu dewizowego:

* od własnych środków pieniężnych - Wnioskodawczyni powinna porównywać wartość środków pieniężnych wydatkowanych z rachunku walutowego na zapłatę raty kredytu z dnia ich wpływu na rachunek (otrzymania zapłaty od kontrahentów), ustaloną po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu tych środków na jej rachunek walutowy, z wartością tych środków ustaloną po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty raty (z uwzględnieniem metody stosowanej dla kolejności wyceny tych środków, tj. metody LIFO),

* od wartości zaciągniętego kredytu - Wnioskodawczyni powinna porównać wartość spłacanego w danej racie kapitału ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień udzielenia kredytu z jego wartością przeliczoną po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty raty.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku w zakresie dotyczącym sposobu ustalania różnic kursowych należało uznać za prawidłowe.

Zgodzić się należy także ze stanowiskiem Wnioskodawczyni dotyczącym neutralności podatkowej operacji dokonywanych przez bank na koncie kredytowym (rachunku utworzonym do obsługi zaciągniętego kredytu). Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...). Skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych związane z zaciągniętymi przez podatnika kredytami bankowymi powstają (co do zasady) dopiero w wyniku rozliczania tego kredytu, tj. jego spłaty, zapłaty odsetek, ewentualnego umorzenia przez bank zobowiązania, wydatkowania pozyskanych w wyniku środków itp. Tym samym, zapisy księgowe dokonywane przez bank na koncie kredytowym w dniach, w których Wnioskodawczyni nie dokonuje faktycznej spłaty kredytu, nie będą wywoływały dla niej konsekwencji podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono kserokopie dokumentów (w tym m.in. kserokopie umów kredytowych oraz regulaminów kredytowania). Zauważyć jednak należy, że postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest postępowaniem szczególnym, odrębnym od innych postępowań podatkowych. Wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest związany wyłącznie przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym oraz Jej stanowiskiem. Nie jest zatem zobowiązany, ani upoważniony do badania i oceny załączonych dokumentów. Z tych samych względów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do potwierdzania prawidłowości dokonanych przez Wnioskodawczynię poszczególnych wyliczeń dot. wysokości ustalonych różnic kursowych, a tym samym ostatecznej wysokości poniesionego przez nią kosztu uzyskania przychodu, czy też osiągniętego przychodu. Może jedynie wskazać zasady wynikające z przepisów prawa podatkowego, którymi winna się ona kierować przy ustalaniu ww. wartości. Natomiast poprawność dokonanych przez Wnioskodawczynię obliczeń może zostać zweryfikowana jedynie w toku postępowania prowadzonego ewentualnie przez upoważnione organy skarbowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.