IBPBI/1/415-867/09/ZK - Możliwość zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych odszkodowania otrzymanego na podstawie wyroku sądowego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 20 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 14 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania zasądzonej kwoty odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 października 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania zasądzonej kwoty odszkodowania.

Wniosek powyższy zawierał braki formalne, dlatego też, pismem z dnia 1 grudnia 2009 r. Znak: IBPBI/1/415-867/09/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 14 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lipcu 2002 r. właściciel lokalu, który Wnioskodawczyni wynajmowała na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zamknął Wnioskodawczyni lokal (sklep) wraz z towarem i wyposażeniem. Wnioskodawczyni wystąpiła przeciw niemu na drogę sądową. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego z lipca 2009 r. Sąd uznał działanie powyższego za bezprawne, a zajęcie towaru i wyposażenia sklepu za niezgodne z prawem i za szkodę w mieniu powódki zasądził od pozwanego kwotę 38.734,60 zł, tytułem odszkodowania obniżenia wartości wyposażenia.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż od 2002 r. (29 lipca 2002 r.) Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Po tragicznej śmierci męża w marcu 2003 r. działalność została całkowicie wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej 19 marca 2003 r. Do 2002 r. prowadzona działalność gospodarcza opodatkowana była na zasadach ogólnych, Wnioskodawczyni prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów. W lipcu 2002 r. właściciel lokalu, który wynajmowała zamknął jej sklep wraz z wyposażeniem, dokumentami i towarem. Sprawę przeciwko właścicielowi skierowała do Sądu w styczniu 2003 r. Sprawa ciągnęła się przez 6 lat. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 9 lipca 2009 r. Sąd uznał działanie pozwanego za bezprawne, stanowiące "szkodę w mieniu powódki" i zasądził od pozwanego kwotę 38.734,60 zł tytułem "odszkodowania za obniżenie wartości wyposażenia" i nakazał zwrot zajętego mienia, które na skutek złego przechowywania uległo zniszczeniu (towar jest stary - od 8-10 lat od daty produkcji) nie nadający się do niczego. Wnioskodawczyni po śmierci męża (3 marca 2003 r.) podupadła na zdrowiu, nie nadaje się do pracy, ma rentę w wysokości 860 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od zasądzonej kwoty, która jest odszkodowaniem należy odprowadzić podatek, a jeśli tak to w jakiej wysokości i w jakim terminie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zasądzona kwota jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30, 30a-30c oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym, w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z powyższych przepisów wynika, iż co do zasady, odszkodowania otrzymane w związku ze stratami poniesionymi w składnikach majątkowych, związanych z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie za obniżenie wartości wyposażenia, a więc składnika majątku Wnioskodawczyni, związanego z uprzednio prowadzoną przez nią pozarolniczą działalnością gospodarczą. Również samo powstanie szkody było następstwem zdarzenia zaistniałego w okresie prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Zatem otrzymane odszkodowanie stanowi zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychód z prowadzonej uprzednio pozarolniczej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych chyba, że wydatki na nabycie tego wyposażenia nie były (w okresie prowadzenia działalności gospodarczej) zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

Zgodnie z art. 44 ust. 6 ww. ustawy, zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczkę za grudzień, w wysokości zaliczki należnej za listopad, uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W myśl art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wypłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż od otrzymanej kwoty odszkodowania należało obliczyć i wpłacić zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto kwotę otrzymanego odszkodowania należy wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym za 2009 r.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawczyni jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.