IBPBI/1/415-865/10/ZK - Możliwość uznania najmu kombajnu zbożowego stanowiącego środek trwały w prowadzonym gospodarstwie rolnym za najem prywatnego składnika majątku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 13 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania najmu kombajnu zbożowego stanowiącego środek trwały w prowadzonym gospodarstwie rolnym jako najem prywatnego składnika majątku - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 września 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania najmu kombajnu zbożowego stanowiącego środek trwały w prowadzonym gospodarstwie rolnym jako najem prywatnego składnika majątku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 2005 r. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne. Jest zarejestrowany jako podatnik czynny vat, od podatku dochodowego jest zwolniony. Od 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie między innymi działalności usługowej związanej z uprawami rolnymi, z zagospodarowaniem terenów zielonych, transportu drogowego, wynajmu maszyn i urządzeń rolniczych, rozliczaną z podatku dochodowego od osób fizycznych na "zasadach ogólnych".

W przyszłości chciałby zająć się wykaszaniem zbóż na zlecenie, ale kombajn, którym mógłby wykonać usługę jest majątkiem trwałym zakupionym na potrzeby prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego. Zgodnie z art. 10 pkt 1 ppkt 6 (winno być art. 10 ust. 1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodu są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanego z działalnością gospodarczą. Tym samym, jak twierdzi, można uznać, że kombajn zakupiony w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego może być wynajmowany na podstawie umowy najmu, zawartej między nim a działalnością prowadzoną przez Niego, wykorzystywany jednocześnie do świadczenia przez Niego usług koszenia zbóż dla kontrahentów w ramach prowadzonej działalności i do celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, czyli koszenia własnych plonów. Przychody uzyskiwane w związku z zawartą umową i wystawianymi fakturami vat będą wykazywane jako przychody z najmu otrzymywanego przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a w działalności gospodarczej będą wykazywane jako koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle art. 10 pkt 1 ppkt 6 (winno być art. 10 ust. 1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawnie dopuszczalne jest wynajmowanie kombajnu zbożowego, który jest zakupiony na gospodarstwo rolne i przyjęty do ewidencji środków trwałych prowadzonego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego, do prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej.

Czy przychody wynikające z zawartej umowy, będą przychodem osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przeszkód prawnych aby dokonywać wynajmu kombajnu, pomimo że jest on zakupiony jako majątek gospodarstwa rolnego i służy do prowadzenia gospodarstwa. Przychody z tytułu najmu majątku gospodarstwa, można potraktować jako najem prywatnego majątku i przychody będą opodatkowane jako przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej z tytułu najmu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza oraz

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne oraz pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie m.in. działalności usługowej związanej z uprawami rolnymi, z zagospodarowaniem terenów zielonych, transportu drogowego, wynajmu maszyn i urządzeń rolniczych. W przyszłości zamierza zająć się wykaszaniem zbóż na zlecenie, przy wykorzystaniu kombajnu zbożowego stanowiącego środek trwały zakupiony na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego. W tym celu zamierza dokonać wynajmu przedmiotowego kombajnu na podstawie umowy najmu, zawartej między nim jako "osobą fizyczną" a "prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą".

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż samo zawarcie przedmiotowej umowy najmu - zawartej z samym sobą, jest na gruncie prawa cywilnego prawnie niedopuszczalne. Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie może bowiem występować jako dwie różne strony tej samej umowy (wynajmujący i najemca). Nie może również płacić sam sobie czynszu, gdyż byłoby to świadczenie na rzecz siebie samego. Skoro zatem zawarcie wskazanej we wniosku umowy najmu jest prawnie niedopuszczalne, to "umowa" ta nie może wywoływać określonych skutków prawno-podatkowych.

Zatem, stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.